Orpg, Beck en Jade

Beck.

"Ben je boos?" vroeg ik aan mijn moeder. "Nee, maar jullie zijn jong en ik vind dat jullie voorzichtiger hadden moeten oen" zei ze. Ik knikte. "Je hebt gelijk" zei ik. "En pap?" vroeg ik. "Ik ga met je vader praten. Hij draait wel bij. En als je wilt praten kom je maar. Jade is ook altijd welkom en ik en je vader helpen jullie. Maak je geen zorgen" zei ze. Ik knikte. We omhelsde elkaar kort en daarna liep ik naar mijn rv.

Jade.

'Zwanger? Als in je krijgt een baby zwanger?' ik rolde met mijn ogen. 'Ja.' zei ik droog. 'Dus? Wat ga je ermee doen? Blijft Beck bij je? Je bent pas.. Hoe oud ben je eigenlijk?' rieg ze. Dit was waarom ik een betere moeder wou worden. 'Ik hou hem of haar. En ja. ' zei ik rustig.'mhhh. Oke. Beetje jong..maar oke. 'T is jou leven.' zei ze. 'Wauw. Bedankt voor dit advies.' zei ik en rolde met mijn ogen en liep weer naar boven.

Beck.

Ik deed mijn schoenen uit en legde mijn tas op de grond. Ik liet me op bed ploffen. Jezus, wat een dag weer. Die relaxte weken die we hadden waren nu weer weg.

Jade.

Ugh. Ik ging op bed zitten en pakte mijn laptop en zocht weer naar allemaal informatie. Ik ging dit kind niet verpesten. Niet zoals dat mens beneden mij 'opvoedde'. Ik wist niet echt wat ik voor de rest moest doen. Ik wou Beck met rust laten, nadat ik het nieuws had verteld. Ugh.

Beck.

Ik zette de tv maar aan. Proberen om aan iets anders te denken, niet dat het veel zin had. Ik kon alleen maar aan Jade denken die een baby in haar buik had zitten.

Paar weken later.
Jade.

Ik liep rustig naar mijn kluisje toen school voorbij was, ik zou zometeen met Beck mee gaan naar zijn huis. We waren al paar weken verder en ik was al wat meer gewend aan het feit dat ik zwanger was. We hadden vorige week de eerste echo gehad, en ik vond het vet mooi om te zien. Tot nu toe ging alles nog goed. Onze vrienden haatte ons niet en steunde me goed, en ik was al weer wat beter bevriend met Andre na dat hele Beck drugs gedoe, wat ook wel fijn was. Alles ging wel goed, behalve het feit dat Beck gewoon nooit erover praatte. Alsof ik helemaal niet zwanger was. Ik zuchtte.

Beck.

Ik liep naar mijn kluis en pakte mijn spullen. Jade zou met me mee gaan. Jade was nu al weer eventjes zwanger en ik vond het nog net zo moelijk als in het begin. Ik had het niet veel over de zwangerschap. Ik was mee met de echo en als Jade zich niet goed voelt ben ik er voor haar. Ik liep naar haar toe en grijnsde klein. "Kunnen we gaan?" vroeg ik. Ik pakte mijn auto sleutels uit mijn broekzak.

Jade.

Ik knikte. 'Uhu.' zei ik en trok mijn jas aan. Gelukkig was er nog geen buikje te zien, daar zag ik een beetje tegen op namelijk. Ik haatte aankomen. Ik liep met Beck mee naar zijn auto en stapte in, zuchtte diep.

Beck.

We stapte in de auto en reden naar mijn rv. Later stapte we uit en liep in naar binnen. Ik zuchtte diep. Ik deed mijn schoenen uit en liep naar de koelkast. Ik vulde twee glazen met fris en zette die neet op de salon tafel. Ik ging zitten en zichtte diep.

Jade.

Ik trok mijn jas uit en trapte mijn schoenen van me af en ging zitten. Ik voelde me al stukken beter, ik was s'ochtends niet meer zo misselijk en ik had veel meer energie. Ik zuchtte en keek naar Beck. 'Cat wil hem of haar eenhoorn noemen.' zei ik en tikte even op mijn buik en grijnsde klein. Het was wel schattig dat Cat zo lief deed.

Beck.

Ik keek Jade aan. Begon ze weer over die baby. Ik liet een flauwe grijns zien. "Cat is creatief en een beetje raar" zei ik. Ik pakte het glas en nam een slok. Een kind eenhoorn noemen? Ik was al benieuwd naar de namen die Cat voor haar kinderen zou bedenken.

Jade.

Ik grijnsde flauw en keek toen weer wat serieuzer. 'Waarom praat je nooit over de baby?' vroeg ik toen rustig terwijl ik wat dronk uit mijn glas. Het zat me wel een beetje dwars, zelfs Tori praatte meer over die baby dan Beck. Alleen onze vriendengroep wist het en dat wou ik eigenlijk nog wel even zo houden tot het te opvallend werd.

Beck.

Ik slikte eventjes. Moesten we het hier echt over gaan hebben? Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben er gewoon nog niet aan gewend" zei ik. Ik naar naar voren en haalde een hand door mijn haar heen. En omdat ik helemaal geen baby wil, maar ja beetje te laat he?

Jade.

Ik trok een wenkbrauw op. 'Nog niet aan gewend? We zijn al wat, zes weken verder? Wanneer ga je er wel wennen?' vroeg ik, nu wat geïrriteerder, hij moest er toch ooit aan wennen? Over paar weken kon je het al beginnen te zien en dan wat, gaat ie doen alsof ik gewoon was aangekomen in plaats van dat ik een baby kreeg?

Beck.

Ik zuchtte. "Ik weet het niet Jade. Ik vind het gewoon moeilijk. Dat jij er nou zo makkelijk over denk" zei ik een beetje geirriteerd. Ik had helemaal geen zin in dit gesprek. "En het is niet alsof ik helemaal niet over de baby vraag. Ik zorg voor jou en ik vraag altijd hoe het met je gaat" zei ik.

Jade.

'Dat deed je voor ik zwanger was ookal, je doet alsof er niks veranderd is! Wen er nou is aan. Je hebt ook nog geen werk, hoe moeten we al die shit kopen?' vroeg ik aan hem en keek hem aan.

Beck.

"Je kan me niet dwingen Jade! Je kan me niet dwingen om er aan te wennen als ik dat niet kan" zei ik fel. Ik slot mijn ogen en zuchtte. "Sorry" zei ik zacht. "Als ik moet gaan werken dan heb ik amper tijd voor jou, dat snap je wel he?"vroeg ik.

Jade.

Ik beet op mijn lip. Ik wist waar dit heen ging. 'Dus wat wil je zeggen? Je wilt deze baby nogsteeds niet?!' Ik wist dat ik hem niet kon dwingen, maar ik wou dit ook niet. Ik keek hem weer aan. 'Je wilt deze baby echt niet hé?' vroeg ik, en ik wist niet of ik boos klonk of niet. Misschien boos en gekwetst.

Beck.

Ik keek naar de grond en slikte. Verdomme. Ik schudde mijn hoofd. "Het spijt me Jade. Ik dacht dat mijn gevoel en mening zou veranderen, maar dat is nog steeds niet gebeurd" zei ik rustig. Ik beet op mijn lip. Ik vond het erg om te zeggen, omdat Jade heel graag dit kind wilde.

Jade.

Ik haalde even diep adem, ik wou echt niet nu gaan huilen. 'Oke.' zei ik zacht. 'Fine.' zei ik en stond op en pakte mijn schoenen. 'Dan doe ik dit wel zelf.' zei ik zacht en trok mijn schoenen aan en greep mijn jas. Ik wist wel dat dit niet zou gaan zoals ik wou. Wanneer had ik dat geluk nou eens?

Beck.

Ik schudde mijn hoofd. Ik wsit echt niet wat ik moest doen. "Ik hou van je Jade, maar ik kan dit echt niet. Het spijt me. Ik zou heel graag willen dat ik het wel zou willen" zei ik. Ik stond op en keek haar aan. Wat zou dat betekenen tussen mij en Jade?

Jade.

Ik trok mijn jas aan en pakte mijn telefoon. 'Right.' zei ik. Wat een bullshit allemaal. Ik sloeg mijn armen over elkaar. 'Je laat me alleen, dat weet je hé? Ik hoop dat dat even doordringt in die hasses van je.' zei ik tegen hem.

Beck.

Verdomme. Ik was een man, maar waarom voelde ik me emotioneel worden? Ik was bang dat dit zou gebeuren. "Ik wil je niet alleen laten" zei ik serieus. Ik hield zo veel van haar.

Jade.

'T zal wel.' zei ik voordat ik mijn tas van de grond raapte en draaide me om en liep naar buiten, smeet de deur van zijn rv hard dicht en begon met lopen, aangezien m'n auto nog thuis stond. Ik haatte rond dit tijdstip alleen buiten lopen, maar ik had geen keus.

Beck.

En opeens was ze weg. Verdomme. Ik haatte mezelf zo erg. Ik schopte een aantal keer hard tegen mijn bed aan. Ik was zo kwaad op mezelf. Waarom kon ik er niet gewoon aan wennen?