orpg beck & jade

Beck.

Fuck fuck fuck. Ik rende naar binnen. "Sorry maar ik moet onmiddellijk weg. Je auto zou het weer moeten doen" zei ik tegen de man van wie de auto was. Ik draaide me meteen om en rende naar mijn auto. Ik begon naar huis te racen. Ondertussen belde ik Jade op. "Kom op Jade. Neem op" smeekte ik. Maar nee, ik kreeg haar voicemail. Verdomme. Als mijn vader in de rv was en Jade zou er ook zijn dan kon er van alles gebeuren. Die man was tot van alles is staat. Ik dacht dat ik van hem af was. Wat moest ik doen? Moest ik de politie bellen?

Jade.

Mijn mobiel ging af en ik probeerde hem uit mijn zak te vissen, maar de man was sneller en gooide hem door de rv, zodat ik hem moest horen afgaan van een afstand. Nog steeds probeerde ik uit alle macht los te komen terwijl hij me stevig vasthield met een hand en zijn knieën. Ik ging dit toch niet winnen, dat was wel duidelijk. Tranen sprongen in mijn ogen. "Stop met schreeuwen, verdomme." riep hij en sloeg me nog is. Elke keer als hij praatte werd ik misselijk van de vodka geur die uit zijn mond kwam, maar ik hield niet op met smeken of hij ingodsnaam wou stoppen. Zijn hand gleed over mijn lichaam en verdween onder mijn shirt en ik deed nog een poging om los te komen. Waar was Beck?

Beck.

Ik reed snel naar de rv. Ik was er bijna. Hopelijk was Jade te laat. Ik parkeerde de auto en zag Jade haar auto al staan. Godver. Hopelijk was mijn vader er nog niet dan. Ik stapte uit de auto en rende naar de deur die op een kier stond. Ik stormde de rv binnen en zag Jade onder mijn vreselijke vader op bed liggen. Klootzak. Hij zat aan haar en Jade huilde. "Blijf met je poten van haar af" riep ik kwaad. Ik greep hem bij haar schouders en trok hem van haar af. Ik rook meteen alcohol. Natuurlijk. Mijn vader keek me kwaad aan en sloeg me meteen in mijn gezicht. "Wat ben jij een kut jong zeg. Je vader zo maar alleen laten en dan mag ik niet eens je vriendin doen?" Vroeg hij. Ik voelde dat mijn neus meteen bloedde, maar ik ging er geen aandacht aan schenken. Ik keek kort naar Jade en toen terug naar mijn vader. "Ga weg Pa. Je hebt hier niks te zoeken. Ik wil niks met je te maken hebben"' zei ik kwaad. Ik probeerde deze zo sterk te blijven. Ik maakte nooit ruzie met hem, ik ging nooit tegen hem in, want dat had vroeger geen zin. Ik liet hem altijd de baas zijn over mij, maar nu was die tijd echt voorbij.

Jade.

Ineens was al het gewicht weg en was Beck er. Ik ging rechtop zitten en kroop naar de hoek van het bed toe. Mijn lichaam trilde enorm en ik voelde de warme tranen over mijn gezicht glijden. Verdomme, ik haatte huilen. Ik huilde niet. Beck en zijn vader hadden ruzie, en hij sloeg hem. Welke vader sloeg nou z'n kind? Ik kon niet geloven dat dit echt gebeurde. "Kom op Beck." zei die vader. "Ze is zo knap. Nooit gedacht dat jij het in je had." zei hij en lachte. Ik werd echt misselijk van hem.

Beck.

Ik keek naar Jade. "Kijk wat je doet! Je maakt mensen aan het huilen, iedereen is bang van je, je doet iedereen pijn en het boeit je niks. Snap je nou echt niet dat je een fucking idioot ben?" Riep ik. Zijn gezicht werd woedend. "Hoe durf jij zo tegen je vader te praten. Ik heb godver geld voor je verdient en er voor gezorgd dat je eten had en een huis om in te wonen. Het ligt niet aan mij. Jij bent een vreselijke zoon" Riep hij weer. Hij sloeg me en duwde me hard naar achter, maar ik hield me staande. "En nu mag ik het met ke knappe, sexy vriendin doen. Ik heb al lang niet meer zo'n jonge dame gehad" zei hij terwijl hij zich om draaide en naar Jade liep. Voor hij iets kon doen pakte ik hem vast en drukte hem tegen de muur aan. "Flikker op" riep ik.

Jade.

Ik was echt bang, maar Beck hield hem tegen. Het verbaasde me hoe sterk Beck was. Dit was serieus Beck's vader. Ik kon het echt niet begrijpen hoe dit vader en zoon waren. Ik wou dat hij wegging, fuck.

Beck.

Na een hele worsteling sleepte ik hem naar de deur. Hij ging nooit vanzelf weg, dus ik zal hem er maar gewoon uit m'n rv moeten gooien. De deur stond nog open. Ik duwde hem heel hard richting de deur en gaf hem een laatste duw tot hij buiten op de grond viel. Voor hij kon opkomen sloot ik snel de deur en deed ik die op slot. Ik sloot mijn ogen. Fucking hell. Hij begon al snel te bonken op de deur en hij was allerlei gemenen woorden naar me aan het gooien. Mijn ademhaling was hoog en mijn handen trilden. Ik keek naar Jade die nog steeds op bed zat. Ik liep snel naar haar toe en kroop over het bed naar haar heen. "Alles Oke? Heeft ie je pijn gedaan? Waar heeft hij je aangeraakt?" Vroeg ik met een tril stem. Ik pakte haar handen vast en voelde hoe erg die ook trilden.

Jade.

Het was voorbij, hij was weg. Ik keek Beck aan met betraande ogen. Hij had een bloedneus. Ik hield zijn handen stevig vast, het was kalmerend. Hij had echt warme handen. "Hij - hij heeft me geslagen. En -" fuck. Alles was vaag, alsof het een droom was geweest. "Hij wou - hij raakte me aan en ik kon niks." zei ik zacht. Waarom had ik dit altijd? Altijd. Het gebonk op de deur werd al minder, ik was echt bang dat het slot ineens brak en hij weer terug kwam.

Beck.

Ik slikte. Godver. Hij heeft haar aangeraakt en ze kon niks. Zo deed hij bij mijn moeder, maar die accepteerde het uiteindelijk gewoon. Ik sloeg mijn arm stevig om haar heen en drukte haar tegen me aan. Ik wilde haar voor alles en iedereen beschermen, maar het lukte niet altijd. "Het spijt me zo erg Jade" zei ik zacht. Ik moest mijn eugen tranen tegen houden. Ik voelde me altijd zo machteloos bij mijn vader. Ik hoorde bog steeds af en toe gebonk. "Hij is zo weg. Hij gaat vast weg zo" zei ik.

Jade.

Toen hij zijn arm om me heen sloeg kreeg ik pas weer een beetje het gevoel dat ik veilig was. Beck was erbij. Ik verborg mijn gezicht in zijn schouder. Zijn t-shirt rook naar hem. Dit was voor het eerst dat we zo intiem zaten, en het was het fijnste gevoel ooit, buiten omstandigheden om dan. Ik voelde nog steeds de warme tranen langs mijn wangen lopen, ik voelde me echt kut. Was dit echt hoe Beck zijn hele jeugd was doorgekomen?

Beck.

Ik wreef zacht over haar rug heen en hoopte dat het haar kalmeerde. Ik had niet gedacht eigenlijk dat het zo fijn en goed voelde om zo met iemand te zitten die je lief vond. Ik liet mijn kin op haar haar rusten en rook de geur van haar vanille shampoo. "Hij is weg denk ik" zei ik zacht toen ik al even geen geluid meer hoorde buiten.

Jade.

Ik hoopte dat hij weg was. "Oke." zei ik zacht en bleef in de exact zelfde positie zitten. Het was kalmerend en ontspannend. Mijn ademhaling ging langzamer en na een tijdje stopte de tranen. Het was stil, maar dit keer was het geen ongemakkelijke stilte meer zoals altijd. Dit keer niet. "Beck?" zei ik toen zacht. "Vertel me alsjeblieft niet dat dit jou jeugd was." vroeg ik zacht. Ik ging wat verzitten, nog steeds met mijn hoofd tegen zijn borst aan, en kon zijn hartslag zachtjes horen. Ik was bang voor zijn antwoord.

Beck.

Ik luisterde naar haar en slikte eventjes. Wat ging ik haar vertellen? Ik ging zoiezo niet liegen tegen haar. Ik zuchtte diep en friemelde aan haar vingers. Nu ging het allemaal zo van zelf. "hij sloeg ons allemaal thuis" zei ik zacht. Ik keek naar voren en beet op mijn lip. "als hij boos was pakte hij de gene die het dichtst in de duurt stond" belegde ik er zacht aan toe. Ik was ergens best bang voor haar reactie op dit moment.

Jade.

Ik hield mijn adem in. Hier was ik al bang voor. "..Oh Beck.." zei ik zacht en verstrengelde mijn vingers met die van hem. "En jullie bleven bij hem? Waarom?" vroeg ik zacht. Dat was waarom Beck altijd zo gesloten was en niks over zichzelf vertelde. Ik vond het knap dat hij zich nu opende en het vertelde.

Beck.

"We konden niet weg. Dave en ik waren jong en hadden niks om op ons zelf gegaan. Ik was vreselijk bang toen ik weg ging thuis. Vroeger... ik smeekte mijn moeder om weg te gaan met ons. Ze zei... dat ze van hem hield. En als we weg zouden gaan hadden we geen huis, geen geld" legde ik uit. Ik had nog nooit dit tegen iemand verteld en eigenlijk luchtte het best wel op.

Jade.

Dat was waarom Beck zo reageerde op het hele Tony gebeuren. Het was precies hetzelfde als met zijn moeder. "En toen? Je hebt me ooit verteld dat je moeder is overleden.." zei ik zacht. Ik ging opnieuw verzitten nu ik kalm was, en ging tegenover hem op het bed zitten in kleermakerszit, terwijl ik nog steeds zijn hand vasthield. Ik was blij dat hij me eindelijk alles vertelde.

Beck.

Ik knikte. Ik keek naar Jade en onze handen. Ik kon alleen niet naar haar ogen kijken. "Mijn moeder die raakte verslaafd aan drugs en alcohol. Ze was alleen thuis en toen.." begon ik. Tering dit was echt moeilijk. Ik slikte mijn tranen weg. "Door de drugs werd ze bewusteloos en liet ze haar sigaret vallen.....Vervolgens stond het hele huis in de fik... met mama erin" zei ik zacht.

Jade.

Fuck. Dat had ik nou niet verwacht. Ik kneep zachtjes in zijn hand. Wat moest ik hier nou op terugzeggen? "Beck, wat erg." zei ik zacht en keek hem aan. Beck had een fucking kutjeugd gehad. Ik slikte.

Beck.

Ik haalde langzaam mijn schouders op. "Toen voelde het gewoon" zei ik zacht. Ik wreef zacht over haar hand en slikte. Ik keek kort omhoog naar Jade, maar ik keek snel terug naar onder. "Ik wil niet dat je medeleiden hebt" zei ik zacht. Dat wilde ik echt niet.

Jade.

Ik snapte niet dat het bij sommige mensen zo ver kon komen. Ik knikte. "Ik vind.. ik vind het knap van je dat je dit verteld." zei ik en keek hem nog steeds aan. Ik was blij dat hij me vertrouwde met zoiets, dit was toch iets wat je niet aan iedereen vertelde tijdens de koffie. Het was moeilijk om geen medelijden met hem te hebben, want het was gewoon fucking zielig.

Beck.

Ik keek haar terug aan. "Ik heb het nog nooit aan iemand verteld" zei ik. Ik leunde met mijn rug tegen ze muur aan. Ik zuchtte zachtjes. Het voelde fijn op zich dat ik dit kon vertellen. Ik ging alleen nog niet mijn rug laten zien aan haar, dat was weer hele andere koek. Wat mijn vader toen deed was niet meer slaan of schoppen. Hij heeft mij en mijn broer verminkt.

Jade.

Ik glimlachte klein naar hem. "Eens moet de eerste keer zijn." zei ik tegen hem. Ik was blij dat Beck me dit verteld had, dan kon ik hem ook beter begrijpen en snappen. En Beck vertrouwde me blijkbaar zo erg dat hij dit durfde te vertellen. Ik was nogsteeds geschrokken van zijn vader en voelde me ook echt vies. Ik voelde zijn handen nog overal over mijn lichaam en het gaf me een benauwd gevoel, maar het was voorbij.

Beck.

Ik knikte en liet een kleine glimlach zien. "Hopelijk is het nu klaar met vieze oude mannen die achter je aan komen" zei ik. "Misschien moet je je maar aan me vastbinden, dan kan je niks meer overkomen" zei ik. Ik voelde me best schuldig. Het was ten slotte mijn vader die haar hier half lag aan te randen.

Jade.

Ik grijnsde klein naar hem en schudde mijn hoofd. "Al die oudjes zien gewoon in dat ik hartstikke aantrekkelijk ben." zei ik en grijnsde. "Hoewel ik het gevoel heb dat ik er nu uit zie als een zombie." zei ik. Ik zuchtte even diep.

Beck.

Ik grijnsde klein. "Ja ik geef eerlijk toe. Normaal zie je er beter uit" zei ik zacht. "Je mag best douchen als je wilt. Ik snap wel als je je vies voelt" zei ik zacht. Nog steeds hadden we elkaars handen vast. Mijn handen waren eigenlijk best zweterig, maar dat maakte me niet zo veel uit.