orpg beck & jade

Beck.

Man, wat had ik haar gemist. Ik zoende haar een tijdje, daarna drukte ik een paar kussen in haar hals. Ik hield zo van haar. Ik kuste haar weer op haar lippen.

Jade.

Ik heb geen idee hoe lang we daar zaten te zoenen, het leek wel een eeuwigheid. Uiteindelijk stopte ik en trok langzaam mijn gezicht wat naar achter voordat ik mijn ogen weer opende. Hier ging ik geen spijt van krijgen. Ik keek Beck aan en glimlachte klein naar hem.

Beck.

Ik keek Jade terug aan en glimlachte terug. "Dat was..." begon ik met een grijns. "Fijn" zei ik zacht. Ik drukte een kus tegen haar voorhoofd.

Jade.

Ik grijnsde naar Beck. "Inderdaad." zei ik zacht tegen hem. Ik was even alles vergeten toen ik hem zoende, en dat was een fijn gevoel. Nu was het weer zo onzeker over wat we waren, want gingen we nou opnieuw beginnen met onze relatie, of bleven we vrienden. Als je dit vrienden kon noemen, dan. Ik speelde even met zijn vingers.

Beck.

Ik grijnsde klein. Ik drukte een kusje op haar lippen weer. "Hopelijk komt mijn vader me nooit meer opzoeken en laat hij ons met rust" zei ik zacht. "Anders gaan Dave en ik er wel zorgen dat hij terug de gevangenis in gaat" zei ik.

Jade.

Ik knikte. "Ik hoop het ook." zei ik zacht. Ik was echt bang voor die vader en ik had hem maar een keer gezien, laat staan hoe Beck zich voelde. En moet je nagaan wat die gast zou doen als hij wist dat Beck vader werd? Pff. "Hoe is het met je broer?" vroeg ik rustig.

Beck.

Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb hem nog maar 2 keer gezien sinds ik terug ben. Hij zegt altijd dat het goed gaat, maar dat geloof ik nooit helemaal" zei ik rustig.

Jade.

Ik knikte even. "Mhh." zei ik zacht. Ik zuchtte even diep en leunde weer tegen hem aan. Ik wreef even over mijn buik. Ik merkte dat ik er de laatste tijd constant aanzat, maargoed, het viel ook niet te missen.

Beck.

Ik keek naar haar buik. Zal je alles al hebben gedacht? Namen enzo? Ze ging er natuurlijk niet van uit dat ik terug kwam, dus ze hoefde niks met me te bespreken. "Heb je al een naam bedacht?" Vroeg ik.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee.. Ik bedoel, ik heb er wel heel veel gehad, maar dan kijk ik later erop terug en dan ben ik van nee, toch niet. Dat vind ik echt een van de moeilijkste dingen." zei ik zacht en keek hem aan.

Beck.

Ik knikte. "Ik weet zeker dat er nog wel een naam voor bij komt" zei ik. "Heb je favorieten tot nu toe?" Vroeg ik. Ik was wel benieuwd wat ze mooi vond. Ik had er nog nooit over nagedacht hoe ik mijn kind later zou noemen

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Van alles. Evelyn, Elizabeth, Katherine.. Ik wil iets wat je af kan korten, als een soort bijnaam." zei ik tegen hem. "Maar elke naam klinkt na een tijd zo lame. Ugh." zei ik

Beck.

"Ja dat komt omdat je er dan zo veel over ga nadenken. De namen klinken wel leuk" zei ik. Ik had toch niet echt een mening eigenlijk. Jade was de moeder. Ik vond dat ik zoiezo niet zo veel te zeggen had.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Jij mag ook wel gaan brainstormen." zei ik. Ik keek op toen ik in de gang de voordeur openhoorde gaan en de onmiskenbare voetstappen van mijn moeder hoorde. Direct ging ik rechtop zitten. "Nu komt het." zei ik zacht en rolde met mijn ogen, ik hield me hart vast. Die ging het echt niet leuk vinden dat Beck hier was.

Beck.

Ik knikte. Later hoorde we de deur open gaan. Meteen werd ik zenuwachtig. Ik ging recht op zitten en keek Jade aan. Haar moeder kwam de huiskamer in gelopen. "Ik ben thuis Ja-..." zei ze. Ik keek op. Haar moeder stond helemaal stil en staarde mij aan. "Wat doe jij in ons huis? We willen jou hier niet" zei ze boos. Ik slikte. Fuck. "Ik ben er alleen om Jade te helpen" zei ik.

Jade.

"Mam - doe rustig." zei ik. Ze kwam naar ons toegelopen en sloeg haar armen over elkaar heen. "Jade, ik heb nog zo gezegd, ik wil hem niet in dit huis zien!" zei ze tegen me. "Als je nou naar me luistert, fuck." zei ik geïrriteerd. "Taalgebruik, jongedame." Echt, dit werd zo toch niks. "Beck heeft me naar het ziekenhuis gebracht. Hij komt om me te helpen. Ik heb een te hoge bloeddruk - ik mag niks meer van de dokter." zei ik tegen haar. "Oh, dus nu komt hij helpen? Na 5 maanden niks van zich te laten horen?" zei ze en keek boos naar Beck.

Beck.

Ik keek van Jade naar haar moeder. "Het is heel ingewikkeld, maar ik moest weg en ik kon niet eerder terug komen. Ik heb Jade verteld hoe veel het me spijt, maar ze heeft hulp nodig en ik wil haar helpen" zei ik. Ze schudde haar hoofd. "Het is me veel te vaag. Ben je een crimineel ofzo?" Zei ze kwaad. Ik schudde mijn hoofd. "Nee tuurlijk niet" zei ik snel. Jezus hoe ging ik hier nu weer onderuit komen?

Jade.

"Mam, verdomme, doe is normaal! Beck is geen crimineel, hij wil me gewoon helpen. Laat hem me helpen. Hij heeft aan mij uitgelegd waarom hij weg was, en hij heeft er enorm veel spijt van." zei ik tegen hem. "Ik ken jongens zoals jou! Dan blijf je nu bij d'r maar zodra de baby is geboren verdwijn je weer, en ik heb gezien hoe Jade reageerde toen jij weg was, en ik wil niet dat ze dat ooit nog mee maakt." zei ze. "Ik wil je me huis uit, nu. En laat ik je niet weer zien." zei ze. "Nee, hij blijft!" riep ik terug. Ik ging staan zodat ik haar oog in oog kon aankijken.

Beck.

Ik was naar het gesprek aan het luisteren tussen Jade en haar moeder. Haar moeder was super kwaad. Ik snapte het ook echt wel. Ik keek hoe Jade uit haar dak ging. Ik pakte haar arm zacht vast. "Doe rustig" zei ik. Als ze zich druk maakte kreeg ze alleen maar een hele hoge bloeddruk. "Blijf met je vieze handen van mijn dochter af" riep Jade's moeder naar me. Langzaam trok ik mijn hand terug. "Ruzie maken heeft geen zin, Jade mag zich niet druk maken" zei ik. "Jij moet eerst mijn huis uit. Jij bent een vreselijke slechte jongen" Riep ze. Fuck wat moest ik doen?

Jade.

"Dat is hij niet, ik wil dat je normaal doet tegen hem." zei ik tegen haar. "Niet? Moet ik je even helpen herinneren aan wat je allemaal deed toen hij weg was? Je hebt 3 dagen lang in bed geleden! Je hebt dagen lang gehuild, Jade! Weet je hoe pijnlijk het is voor mij om dat mee te hebben gemaakt?" riep ze. Ik werd echt gek van haar. "Echt, sinds hij in je leven is gekomen, ging je je anders gedragen. Ik snap niet waarom je Tony voor hem hebt laten gaan!" zei ze. Oké. Die deed pijn. Ze wist dan wel niks van Tony en mij af, maar die deed pijn. "Beck blijft." zei ik nu wat zachter.

Beck.

Man, dit ging moeilijk. Het was ook kut om te horen van haar moeder hoe Jade was toen ik was weggegaan. Ik voelde me nog steeds super schuldig. "Ik snap heel goed dat je boos op me bent. Dat was Jade ook, maar we hebben het uitgepraat en afspraken gemaakt het gaat om de baby, die heeft toch een vader nodig? Of vind u dat dat niet nodig is?" Vroeg ik serieus aan haar. "Weet ik veel. Tuurlijk heeft een kind ook een vader nodig, maar een vader die wegloopt heeft geen zin" zei ze weer kwaad.

Jade.

Dit was echt hopeloos. "Ik ben 18. Ik ben de moeder van dit kind en als je Beck wegstuurt, ga ik gewoon met hem mee." zei ik en sloeg mijn armen over elkaar. "God, Jade, waarom doe je zo moeilijk!" vroeg ze. "Omdat ik van hem hou!" zei ik. Wauw, subtiel, Jade. Dat hele ik wil niet te snel door met Beck ging ook echt fantastisch zo. Ik keek haar aan.

Beck.

Ik keek Jade snel aan toen ze riep dat ze van me houd. Ik was zo opgelucht dat ze dat nog deed he. Dat het niet was veranderd afgelopen half jaar. Ik had haar zo pijn gedaan, maar nog hield ze van me. Dat vond ik echt bijzonder. "Nee Jade. Ik wil dat je hier blijft. Dat is het beste voor de baby" zei ze. "Mevrouw, ik beloof dat ik echt niet meer weg ga. Dat gaat niet meet gebeuren. Ik wil Jade heel graag helpen. Ze heeft hulp nodig en jullie zijn er niet vaak. Ik wil van alles doen. Ik ga haar geen pijn meer doen. Ik hou heel veel van uw dochter. Alsjeblieft" zei ik. Ze was aan het nadenken

Jade.

Ik keek even naar Beck toen hij zei dat hij ook nog van me hield. Dat was fijn om te horen. "Ik wil dat alles in overleg gaat met mij of Jade's vader, en als je ooit nog zoiets flikt, zorg ik er persoonlijk voor dat je een straatverbod krijgt." zei ze. "En geen gekke dingen doen." zei ze terwijl ze mij weer aankeek. "Oja, want straks wordt ik nog zwanger." zei ik met rollende ogen en ging ik weer zitten. Nu konden ze hopelijk tenminste door één deur.

Beck.

Ik luisterde en knikte. "Bedankt" zei ik rustig. Ik ging terug zitten naast Jade. "Alles Oke?" Vroeg ik. Ze moest zich echt minder druk maken en ruzie maken, dit was toch helemaal niet goed voor haar?