Get me outta here.

Charlène
Ik hoorde een meisje gillen en keek om. Een voor mij onbekend meisje werd vastgehouden door bewakers. Nieuwsgierig liep ik ernaar toe.

Etoya
Ik merkte hoe mijn lichaam de pilletjes meteen in zich opnamen. Er trok een waas van rust over me heen. Mijn handen werden weer op mijn rug vastgeklikt en ik werd naar de kantine gebracht. De bewakers bleven in de buurt staan terwijl ik alleen aan een tafeltje zat. Ik dacht terug aan 5 minuten geleden en begon te trillen. Die mannen waren zo eng. Ik keek rond. Iedereen was hier zo eng. Angstig staarde ik naar de tafel en versnelde mijn ademhaling. Ik moest hier weg zien te komen.


Etoya gaat echt zo vaak totaal flippen xD

haha is juist leuk xd

Charlène

Voorzichtig liep ik naar het meisje. Ik wist niet hoe ze zou zijn, maar ze keek echt heel angstig. "Hee.." zei ik voorzichtig toen ik bij het tafeltje stond.

Etoya
Ik schrok van een stem en even bleef mijn adem hangen. Ik keek het meisje aan, ze zag eruit als de duivel. Met grote ogen bleef ik haar aan kijken, terwijl ik nog steeds snel ademde door de angst. De muren leken op me af te komen en de ruimte leek steeds kleiner te worden. De enige die overbleven waren ik en het meisje. Ik was doodsangstig, er was niemand, geen bewaking, alleen zij en ik. Niemand kon me helpen.

Charlène
Ik zag hoe angstig ze keek. Was ze bang voor míj? Of gewoon voor de bewakers? Iets in mij zei me dat ik hard weg moest rennen, maar mijn benen bleven staan. "Gaat het?" vroeg ik bezorgd.

Etoya
"Ga weg, ga weg, ga weg." mompelde ik in mezelf terwijl ik mijn blik afwendde. Toen ik weer naar haar keek leek ze een stuk groter en een stuk enger. "Ga weg ga weg ga weg ga weg," zei ik iets harder. Alles leek steeds weer dichterbij te komen en ik voelde opeens dat ik bij mijn polsen werd gegrepen. Ze heeft me, ze heeft me. Nee! Nee! Ik ga dood! "GA WEEGG," gilde ik terwijl ik overeind werd getrokken door een bewaker terwijl ik er 100% van overtuigd was dat dit meisje het deed.


Oke Etoya is echt een fucked up weirdo xD

Charlène
Angstig deed ik een stap achteruit. Wat was er mis met haar? Was ze zwaar aan de drugs? Ik beet op mijn lip. Iets zei me dat ze echt hulp nodig had, en blijkbaar was er niemand die dit haar gaf. En dat deed me medelijden met haar hebben. Maar toch hield iets me tegen om naar haar toe te gaan, voor mijn eigen veiligheid.

Etoya
Het meisje deed een stap achteruit, ze was waarschijnlijk blij. Het was haar gelukt. Iemand nam me mee en langzaam kwam alles weer terug. Ik zag hoe de mensen naar me keken. Al was het eerder een grote waas voor mijn ogen. De bewaker nam me mee naar een aparte ruimte en begon in een kast te rommelen. Hij haalde er een spuitje uit en voordat ik ook maar iets kon doen, zat de naald in mijn arm. Ik merkte hoe mijn ademhaling weer rustig werd. Ik werd uit de stoel overeind getrokken en voelde me als een lappenpop. Ik voelde opeens iets heerlijk zachts. Mijn cel werd dichtgemaakt en het geluid van de sleutels was vreselijk. Maar toen de cel dicht zat, werd ik helemaal rustig.

Charlène
Ik kon nog steeds niet beseffen wat er net gebeurd was. Het ging allemaal zo snel en ik begreep er niks van. Goed, deze plek werd dus steeds meer als ik gevreesd had. Ik pakte een bekertje water en ging op een bank zitten. "Oh god, hoe overleef ik dit ooit.." fluisterde ik in mezelf. Ik moest me concentreren op mijn ademhaling, anders zou ik gaan hyperventileren. Ik voelde hoe de bewakers me in de gaten hielden en de camera's me volgden alsof ik een zwaar crimineel was en niet spoorde.

Etoya
Ik zat in mijn cel en staarde dromerig voor me uit. Mijn bed was zo zacht als gras. Ik verzonk diep in mijn gedachten en al snel was ik helemaal afgesloten van de echte wereld. Ik zag hoe ik omringd werd door duizenden grassprieten. Er vloog een vlindertje voorbij dat ik na keek en in de verte zag ik een konijntje huppelen.

Charlène

Ik zuchtte. Ik voelde me zo verdomd onwijs alleen en verlaten. Ik veegde een traan weg die ontsnapte. "Verdomme.." fluisterde ik. Ik liep naar de hal met jassen en zag godzijdank de jas van Matt hangen. We hadden allemaal dezelfde jassen met onze naam erop van de gevangenis. Ik wist dat Matt zijn sigaretten in die jas had zitten, en ik pakte het doosje eruit.

Goeiemorgen!

Goodmorningg.

Jaaa er is iemand ^^ haha

supercatslover schreef:Charlène

Ik zuchtte. Ik voelde me zo verdomd onwijs alleen en verlaten. Ik veegde een traan weg die ontsnapte. "Verdomme.." fluisterde ik. Ik liep naar de hal met jassen en zag godzijdank de jas van Matt hangen. We hadden allemaal dezelfde jassen met onze naam erop van de gevangenis. Ik wist dat Matt zijn sigaretten in die jas had zitten, en ik pakte het doosje eruit.

Als Matt dr nou zou betrappen ofzo xd dan hebben we weer spanning haha.

hahaha. Okeee. ;D
Matt
Ik liep door de gangen en zag iemand bij mijn jas staan. Ik kwam wat dichterbij en zag dat het Charlène was. 'Wat doe je?'

Charlène

Ik schrok op van een stem, van schrik liet ik het pakje uit mijn handen vallen in plaats van dat ik het snel terug stopte in de jaszak, wat mijn bedoeling was. Matt kwam dichterbij. Ik beet op mijn lip. "Ik zocht mijn jas.." stamelde ik. Shit, ik had het verpest bij de enige waar ik nog goed mee om kon gaan hier.

Matt
Ik keek naar het pakje sigaretten dat op de grond viel, míjn sigaretten. 'Weet je het zeker?!'

Charlène

Ik keek naar het pakje alsof ik het voor het eerst zag. "Sorry, ik doe het wel terug." zei ik snel en deed alsof ik hem perongeluk uit zijn jas had laten vallen toen ik er tegenaan kwam.

Matt
'Dat was geen antwoord op mijn vraag,' ik wist zeker dat ze aan het liegen was.

Charlène

Ik sloeg mijn ogen neer. "Het spijt me,het was gewoon..." ik zocht naar de juiste woorden maar kon geen woorden vinden die precies konden vertellen hoe ik me voelde.

Matt
'Als je een sigaret wou kon je het ook gewoon vragen hoor!' zei ik tegen Charlène.

Charlène

Ik liet me tegen de muur op de grond zakken. "Ik weet het.. het spijt me echt." fluisterde ik. Het voelde alsof dat het enigste was wat ik kon zeggen. Geen smoesjes. Geen leugens. Als hij me nu echt in elkaar wilde slaan, kon me dat niks meer schelen. Ik verdiende het. Ik verdiende het na alles wat ik gedaan had.

Matt
Ik ging op mijn hurken voor haar zitten. 'Er is iets anders hè?' vroeg ik, ik merkte het aan haar.

Etoya
Ik werd uit mijn heerlijke rust gehaald door een stok die op de ijzeren spijlen van mijn cel sloeg. Ik schoot overeind. "Jij, eten. Eruit nu" bromde de bewaker en ik liep naar de celdeur. Hij werd opengemaakt, ik werd vast gepakt bij mijn polsen en naar de kantine gebracht. Ik pakte wat eten, onder toezicht van de bewaker. Heel veel dingen mocht ik niet, omdat ze te gevaarlijk waren. Ik moest het maar doen met een paar boterhammen met vlees. Ik ging aan een tafel zitten en de bewaker bleef dicht bij me. Ik voelde me nog steeds heel rustig, maar dat kwam door het pilletje dat ik vanochtend had genomen. Ik moest echt zien hoe ik aan drugs kwam hier binnen, ik kon geen week volhouden met deze pilletjes.