Get me outta here.

Charlène

Ik keek even op naar hem en sloeg toen mijn ogen weer neer. Waarom deed hij nu zo aardig... dat verdiende ik helemaal niet. Ik haalde diep adem. "Er kwam een meisje binnen en... ze deed zo ongelooflijk raar.. volgens mij was ze aan de drugs.. en ik besefte dat het met mij ook zo af had kunnen lopen. Ik haat mezelf voor alles wat ik gedaan heb.. nu dit weer." zei ik in één adem.

Matt
'Je moet jezelf niet haten!' ik keek haar aan.

Charlène

"Na alles wat ik gedáán heb?" riep ik uit. Ik kneep zo hard in m'n eigen arm dat er vingerafdrukken in bleven staan.

Matt
'Iedereen maakt fouten! Denk je dat ik nooit fouten heb gemaakt?'

Charlène

Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb iedereen teleurgesteld.." fluisterde ik. Ik durfde hem nog steeds niet aan te kijken.

Matt
'Wat denk je van mij?! Ik heb verdomme iemand vermoord! Denk je dat iemand mij nog vertrouwd?'

Charlène

"Ik vertrouw je." zei ik zachtjes en keek hem voor het eerst weer aan.

Matt
Ik keek haar even glimlachend aan. 'Iedereen is misschien wel teleurgesteld in je, maar ze houden nog even goed van je.'

Charlène
Ik schudde mijn hoofd. "Ze willen me nooit meer zien. Dat hebben ze heel vaak duidelijk gemaakt.." Ik stroop mijn mouw op en liet een litteken zien van een grote snee die mijn vader had gemaakt met een mes. Hij dreigde dat als ik ooit nog eens terug zou komen, hij het dat keer bij mijn keel zou doen.

Matt
'Ow,' zei ik zacht. Ik keek naar de grond en wist niet wat ik moest zeggen.

Ik moet gaan sorry, ben er vanmiddag weer!

Etoya
De bewaker zag hoe rustig ik was. Na dat ik mijn eten op had, maakte hij mijn handen met handboeien vast op mijn rug. Ik dacht even terug aan gisteren, aan het vreselijke moment. Dat kwam waarschijnlijk door de drugs die nog niet werkten, of juist te extreem werden opgenomen door mijn lichaam. Ik liep over de gang en zag het meisje en ze leek zo veel op het meisje van gisteravond. Ik bleef even kijken, ja, zij was het. "Sorry van gisteren," zei ik zacht tegen haar. Wat moest ze nu wel niet van me denken?

Charlène
Ik raakte even zijn hand aan. "Het spijt me echt. Ik had het niet moeten doen. Ik had het je moeten vragen."


Geeft niet, tot vanmiddag!

Charlène

Ik keek even op door een meisjes stem. Ik schrok, dat was het meisje van gisteren. "Het geeft niet." zei ik met een zwakke glimlach.

Etoya
Alles om me heen leek mooi glanzend en roze. Het was zo mooi hier. "Het was gewoon heel eng," verklaarde ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik haalde even mijn haren uit mijn gezicht. Het liefst had ik ze in een staart, maar ze hadden zelfs mijn haarelastieken afgepakt omdat ik zelfs daarmee de gekste dingen kon doen.

Charlène

Ik knikte even begrijpend. " Drugs?" vroeg ik haar.

Etoya
Was het zo overduidelijk? En drugs waren niet slecht toch? Ze maakten me juist heel ontspannen. "Eigenlijk had ik geen drugs," zei ik. Ik streek even met mijn hand langs de bakstenen muur, die door mijn roes voelde als zachte veertjes.

Charlène

Ik geloofde haar niet. Eigenlijk herkende ik mezelf in haar, de nog-drugs-gebruikende ik. Alleen dan was zij de ietwat ergere versie. "Je moet er echt mee stoppen..." fluisterde ik.

Goedemorgen(middag)!!

Samantha.
Ik zag 2 meiden in de kantine(??) staan en liep naar ze toe.
"Is alles oké hier," zei ik en wierp een blik een van de meisjes.

Helleuuu!

Charlène
Ik keek op. "Jaa hoor, waarom niet?" vroeg ik haar.

Etoya
Stoppen? Wat bedoelde ze? Stoppen met drugs? Dat kon niet. Stoppen met drugs was onmogelijk. "Dat kan niet," zei ik en ik begon een beetje eng te lachen. Ik moest me nu inhouden, voordat de bewakers me weer zouden grijpen en me zouden onderzoeken op drugs en misschien nog wel in een isoleerruimte zouden stoppen. Ik zag opeens een meisje met lang blond haar, ze was zo mooi. Zo hemels, ze leek wel een engel.

Etoya is dus niet alleen aan de drugs maar ook nog eens helemaal knettergestoord :p

Charlène

Ik stond op en schudde mijn hoofd. Ik wist gewoon dat wat ik ook zou zeggen, toch niet zou helpen. Ik liep naar het raam en keek naar buiten. Het regende. Ik volgde een druppel die langs het raam gleed, terwijl ik in gedachten verzonken was.

Samantha.

Het ene meisje liep weg en staarde uit het raam. Hmm, dan niet dacht ik bij mezelf.
"Ben je oké." vroeg ik aan het meisje, duidelijk onder invloed van een hoop drugs.

Ik had Samantha geantwoord hoor x')

Charlène
Ik ademde op het raam en tekende er een hartje in, die ik vervolgens gelijk weer wegveegde.

Etoya
Ik knikte vurig. "Je bent zo mooi, je bent net een engel." zei ik. Ik liep naar haar toe en streelde met mijn hand langs haar gezicht. Ze voelde zo zacht. Ik wilde ook zo zijn als haar, zo perfect.

"Ehh, dankje." lachtte ik. Ik vond haar nu al te gek! "Ik mag jou wel. Hoe heet je?"