Soapy Town

Tom
Ik beet even zachtjes op mijn lip toen Kim binnen kwam. Het was toch wel wat ongemakkelijk, aangezien ik niet wist of Megan er al van wist. 'Hallo Kim!'

Megan
Ik was blij dat mijn moeder er was. Ze was mijn moeder, maar tegelijkertijd ook als mijn beste vriendin. "Het spijt me.." verontschuldigde ik me.

Kim
"Je kunt er niks aan doen schat. Zorg er maar voor dat je snel weer beter wordt," zei ik. Ik keek even naar Tom, hij bleef toch wel zo leuk. Ook daar baalde ik van, dat ik hem weer een paar dagen niet gezien had. Ofja, gezien. Eigenlijk was onze relatie niet heel veel meer dan sex.

Megan
Ik glimlachte eventjes zwak. "Beloofd.." Ik probeerde weer op te staan, maar viel bijna door de duizeligheid. Automatisch pakte ik even Tom's arm vast omdat hij nog naast me stond.

Tom
'Lukt het wel?' vroeg ik bezorgd, toen ze zich vast greep aan mijn arm.

Candice
'Hou ik je op trouwens? Want volgens mij wou je net weg gaan,' zei ik zacht tegen Austin.

Megan
Ik schudde mijn hoofd en probeerde tevergeefs de zwarte vaag voor mijn ogen weg te knipperen.


Austin
Ik haalde mijn schouders op. "Neehoor, ik val alleen bijna in slaap omdat we de hele nacht op zijn geweest." zei ik grinnikend.

Kim
Ik sloeg mijn hand voor mijn mond toen ik zag dat Megan bijna om viel. Waarom had ik nooit gezien dat het zo slecht met haar ging? Ik ging even op en stoel zitten en deed mijn benen over elkaar. Ik trok mijn jurkje iets naar beneden aan de onderkant.

Tom
'Misschien kun je maar beter weer even liggen,' stelde ik voor. Straks viel ze weer flauw, één keer op een avond was wel genoeg.

Candice
'Als je wilt gaan moet je het zeggen hoor,' glimlachte ik. Ik wou niet dat iemand zich gedwongen voelde om te blijven.

Austin
Ik schudde mijn hoofd. "Het geeft niet." zei ik en glimlachte. Slapen kon altijd nog.

Megan
Ik zuchtte. Ik wist dat hij gelijk had, maar ik wilde zo ongelooflijk graag naar huis. Ik haatte ziekenhuizen. Ik ging weer op het bed liggen en staarde naar het plafond. Langzaam verdween de waas.

Kim
Ik zuchtte even, het was de druk van de modellenwereld. De modellenwereld is geweldig, maar het was af en toe zo vreselijk hard. Daarna keek ik weer even naar Tom. Toen ik beginnend model was, werd hij net geboren. Wat een verschil eigenlijk..

Tom
'Willen jullie anders dat ik jullie alleen laat?' vroeg ik, misschien vonden ze dat wel fijn. Het was natuurlijk niet niks als je dochter in het ziekenhuis lag.

Candice
'Mooi zo,' glimlachte ik.

Austin
Ik keek haar even met een glimlach aan. Candice was eigenlijk echt een knap meisje. Geen wonder dat ze model was.

Megan
Terwijl ik naar het plafond staarde leek het alsof het rondjes begon te draaien en ik afgesloten werd van de rest van de wereld. Ik hoorde niks meer en zag even alleen maar het draaiende plafond.

Candice
'Heb je het echt niet koud?' Ik had dan wel zijn vest aan, maar zelfs dan had ik het nog koud.

Kim
Ik merkte dat Megan niet reageerde en stond op. "Megan, Megan?" vroeg ik terwijl ik met mijn hand langs haar gezicht ging. Ik zag hoe ze naar het plafond staarde, het was bijna eng hoe ze keek. "Tom.." vroeg ik een beetje angstig. "Dit is niet goed he," zei ik terwijl ik hem bang aankeek

Austin
"Neehoor." antwoorde ik. Al had ik het wel koud, maar dat was toch niet te zien. Ik had liever dat ik het koud had dan dat zij het koud had.

Megan
Ik bleef naar het plafond staren. Het leek alsof het langzaam naar beneden kwam, en tegelijkertijd alsof ik er door opgezogen werd. Ik wilde op staan en weg rennen, maar het was alsof al mijn spieren verslapt waren.

Tom
'Ik haal een dokter, blijf jij maar even bij haar!' ik liep snel de gang op, waar ik een dokter tegen kwam. Ik vertelde hem wat er aan de hand was en hij kwam achter me aangelopen, terug naar de kamer waar Megan lag.

Candice
Ik glimlachte even naar hem en speelde ondertussen wat met de mouwen van het vest, die veel langer waren dan mijn armen.

Kim
Ik streelde over haar hand heen. "Rustig meisje, het komt allemaal goed." zei ik. Toen de dokter de kamer binnenkwam en vroeg of ik aan de kant wilde gaan liep ik naar Tom toe.

Megan
Langzaam werd het weer zwart voor mijn ogen terwijl ik het gevoel had dat ik naar beneden viel.


Austin
"Heb je eigenlijk een vriendje?" vroeg ik opeens.

Tom
Ik keek verschrikt naar de dokter en Megan. Wat gebeurde er met haar?

Candice
'Nope, how about you? Vriendin dan natuurlijk,' lachte ik.

Kim
Ik schrok toen de dokter de kamer uit ging en een zuster er bij haalde. Mijn kindje, het ging zo slecht met haar. Ik snelde de gang op, voordat ik hier in tranen uit zou barsten.

Ik ga me douchen, reageer zo weer

Tom
Ik twijfelde even of ik achter haar aan moest gaan, maar misschien zou het voor Megan ook wel beter zijn als er zo min mogelijk mensen binnen waren, dus liep ik toch achter Kim aan.

Austin
Ik moest lachen. "Nee geen vriend." zei ik grinnikte. "En ook geen vriendin." zei ik er lachend achteraan.

Megan
Even later zag ik opeens weer het witte plafond. Ik had geen idee hoeveel later het was. Het kon 1 minuut zijn, uren, dagen. Ik wist het niet.



Sorry ik keek expeditie robinson, en nu ga ik slapen want ik ben echt doodmoe ><
Morgen ben ik er weer! xxx

Candice
Ik lachte even en speelde nog steeds met de mouw van het vest.

Ik ga ook! Ciao!

Austin
Toen ik keek hoe ze met de mouw van mijn vest speelde, bedacht ik me dat ze er eigenlijk in verzoop. Eventjes moest ik grinniken.

Megan
Ik bewoog mijn hoofd naar rechts en zag een dokter staan met zijn assistente. Ik wilde iets zeggen, maar het leek net of mijn woorden bleven haken.

Candice
'Wat is er?' vroeg ik lachend, toen ik hem hoorde grinniken.