Sermilla Island

Destiny
Toen ik droog was trok ik een jurkje aan. Ik trof een brief aan in mijn koffer. Ik las hem:
Lieve Destiny,
Je zult het waarschijnlijk niet erg waarderen, maar ik heb je naar dit eiland gestuurd. Je moet leren voor je zelf zorgen en leren hoe het is om te leven zonder luxe.
Je zult er beter van worden.
Groetjes,
Roy

Dus haar manager heeft haar hier heen gestuurd. Hoe kon hij haar dit aandoen!

Christian

Op het kistje stond mijn naam. Ik keek in het kistje. Er zat een brief in.

Lieve Christian,
Je zult me de allervreselijkste moeder vinden die er bestaat maar ik heb het gevoel dat dit goed voor je is. Zo leer je voor jezelf zorgen en kom je er eindelijk achter wat je leuk vindt om te doen.
Op dit eiland zijn allerlei dingen verstopt die je helpen te overleven. Alleen als je samenwerkt met andere zul je ze vinden.

Mama

ik keek ernaar. Dat mijn moeder tot zoiets in staat was. Ik pakte een tros bananen en riep terug. Destiny moest dit weten.

Ik liep heen en weer. Ik kon het echt niet geloven. Ik voelde mijn ogen vochtig worden en er rolde een traan over mijn wang. Ik was niet iemand die snel huilde, maar ik wilde hier weg.

Luce
Ik zat wat uit het helikopterraampje te staren, ik zag het eiland recht voor ons.
'Mevrouw, bent u klaar om te springen ?' vroeg Maria.
Maria was altijd mijn kindermeisje geweest. Ze was als mijn grote zus, ze was nog maar 26.
'Het is niet omdat ik 18 ben dat je opeens mevrouw moet zeggen Maria. Lucinda of Luce is ook goed en ja ik ben klaar,' ik stond op en gaf haar een knuffel. 'Zorg goed voor jezelf,' zei ze en liet me los.
Een man checkte of alles in orde was met men parachute en zei dat ik mocht springen. Ik nam men koffer en sprong. Ik trok aan een handvat en de parachute sprong open.
Toen ik nog op ongeveer 50 meter van het strand was liet ik men koffer vallen en niet veel later stond ik ook op de grond.
Ik liep naar men koffer en sleepte hem in de richting van het bos.

Destiny
Ik veegde mijn traan weg en liep een stukje over het eiland. Ik zag een ander meisje en liep naar haar toe. 'Hé,'zei ik. 'Ben je ook gedropt op dit eiland?'

Luce
'Hé, ja. Waar zijn we hier ?' vroeg ik en keek voor de eerste keer om me heen
Hier was geen ander levende ziel te bekennen en hoe ver je ook keek allemaal oceaan.

Destiny
'Ik heb geen idee, een of ander eiland,'zei ik. 'Ik ben Destiny White.'

Luce
'Lucinda Parks, aangenaam,' zei ik en stak men hand uit ' maar noem me maar Luce.'

Destiny
'Leuk je te ontmoeten,'zei ik. 'Het begint een beetje koud te worden, laten we een kampvuur maken,'zei ik en liep naar het bos toe om hout te verzamelen.

Luce
'Is goed,' zei ik en volgde haar voorbeeld. Ik riep wat droog hout op en legde het op een stapel.

Destiny
Ik legde het hout dat ik verzameld had bij het hout van Lucinda en stak het aan met de aansteker die ik in mijn tas had. Het wilde niet zo goed. Na een tijdje begon het een beetje te branden.

Luce
'Jeeej, we hebben vuur,' zei ik lachend
'Rook je ?,' vroeg ik en wees naar de aansteker.

Destiny
'Soms,'zei ik. 'Maar laatste tijd niet echt veel meer. Jij?'

Luce
'Nee,' zei ik lachend.
'Zijn we nog maar de enige?' vroeg ik nieuwsgierig.

Destiny
'Er waren net nog twee mensen, die zijn nog wel ergens,'zei ik. Ik tekende in het zand. 'Dus wat zijn jou hobby's?'

Luce
'Acteren, dansen, zingen, gitaar spelen en lol maken met men vrienden, die van jou ?' vroeg ik.

Destiny
'Ik ben actrice en zangeres. Verder bespeel ik zeven instrumenten. Ook dans en sport ik veel,'zei ik.

Luce
'Is zeven niet te veel ?' vroeg ik, 'ben je ook model, volgens mij heb ik je al eens eerder gezien.'

Destiny
'Zeven is best veel, ja. Maar het blijft leuk om te doen,'zei ik. 'Ik heb vroeger wel wat modellenwerk gedaan, maar daar heb ik nu geen tijd meer.'

Luce
'Raar, je lijkt op het meisje van een van men laatste shoot,' zei ik lachend, 'hoe combineer je dat met acteren en zingen?'

Destiny
'Ik wist niet dat je model was,'zei ik. 'Dat is best lastig te combineren. Meestal acteer ik overdag en doordeweeks s'avonds en in het weekend zing ik.'

Luce
'Moest ik van men moeder, het is wel leuk. Zo ontmoet je knappe jongens,' zei ik lachend.
'En hoe doe je die instrumenten dan?' vroeg ik nieuwsgierig.

Destiny
'Er zijn 7 dagen in de week, dus elke dag bespeel ik een andere. Dan oefen ik een uurtje met een privéleraar. Ik gebruik ze ook vaak met optredens,'zei ik.

Luce
'Wauw, zou ik niet kunnen denk ik,' zei ik vol bewondering.

Destiny
'Het is ook best zwaar,'zei ik. 'Ik heb hier helemaal geen tijd voor. Ik moet van dit eiland weg. Ik verlies zo al mijn opdrachten. Mijn manager heeft me hier zomaar gedumpt.'