Bade- Intruders

Jade.

Nouja, het waren maar drie weken huisarrest, het kon erger. Ik keek even naar Beck en nam een slokje van mijn koffie. Misschien was het wel goed en werd hij weer rustig als hij huisarrest had.

Beck.

Ik wilde mijn moeder en Jade nu gewoon eventjes njet zien. Ik stond op. "Kan ik naar mijn kamer?" Vroeg ik. Ze knikte. Ik pakte de icepack van de bank en liep naar boven. Ik ging in mijn bed liggen met de icepack tegen mijn kaak. Ik kende mijn moeder. Als ik nu maar 1 ding fout deed kwam er meteen een week extra huisarrest bij. Beter bleef ik dus komende tijd zo veel mogelijk in mijn kamer.

Jade.

Karen zuchtte diep en haalde een hand door haar haren. 'Gaat het echt goed, Jade? Het is een nare plek.' zei ze en ik knikte. 'Ja, fine. Komt wel goed.' zei ik tegen haar en glimlachte maar klein naar haar. Pff. Ik had hier helemaal geen zin in.

Ts twee weken later

Beck.

Ik had nog huisarrest, maar omdat mijn ouders een langs weekend weg waren en Jade bij James was moest ik even naar buiten en wat leuks doen met vrienden. Ik was naar een feestje gegaan, had wat gedronken en buiten werd ik verast door die gast die ik eerder had geslagen. Hij was helaas niet alleen en had nog twee andere jongens meegenomen. Ze begonnen te slaan en te schoppen en ik heb bijna niks kunnen doen. Ik had vreselijke pijn, maar ik was bijna thuis. Ik was gelukkig met de auto gegaan. Ik stapte uit de auto toen ik hem op de oprit parkeerde. Ik strompelde naar de deur toe. Ik had een bloedneus en bloedlip en mijn hele kleding zat onder. Mijn hoofd bonkte, mijn ribben deden pijn waardoor ademen moeilijk ging en ik had en harde trap op mijn knieschijf gehad. Ik draaide de deur open, terwijl ik er tegen aan hing voor mijn evenwicht. Ik liep naar binnen en sloot de deur. Ik liep een stuk naar binnen, mijn knie begaf het zowat en ik hield we snel vast aan de muur om me nog een beetje overeind te houden.

Jade.

Ik was bij James thuis en we lagen op bed. 'Ik moet zo wel richting huis.' zei ik tegen hem. 'Ik had tegen Beck gezegd dat ik vanavond thuis zou zijn' zei ik zacht. Hij was sinds dat gedoe met Beck best wel beschermend, maarja. 'Prima.' zei hij en drukte een kusje op mijn lippen. Ik grijnsde en stond op, trok mijn jas aan en zuchtte diep. 'We appen.' zei ik zacht en drukte nog een kusje op zijn lippen voor ik hem naar beneden liep, naar buiten ging en de auto in richting huis.

Beck.

Ik strompelde naar de keuken. Ik hield me aan alles vast waar ik op kon leunen. Ik was uiteindelijk in de keuken. Eerst een pijnstiller. Ik zocht door de kastjes en vond een EHBO doos. Ik probeerde die te pakken en hij viel op de grond. "Fuck" riep ik gefrustreerd. Alles lag nu op de grond. Ik probeerde te bukken maar dat deed veel te pijn. Voorzichtig liet ik me eigen zitten tegen de muur en zocht naar het doosje pijnstillers op de grond.

Jade.

Ik parkeerde mijn auto achter die van Beck en stapte uit. Pff, ik had eigenlijk geen zin om thuis te zitten. Ik liep naar de voordeur en opende hem, liep naar binnen. Het was stil binnen, de tv stond niet aan of iets. Zou Beck al slapen? Ik trapte mijn schoenen uit en hing mijn jas op aan de kapstok en liep de huiskamer in door naar de keuken om wat te drinken, maar zag Beck op de grond zitten met allemaal spul op de grond en onder het bloed. 'What the fuck! Beck?' ik knielde bij hem neer. 'Ohmygod, wat is er gebeurd?'

Beck.

Ik hoorde iemand binnenkomen en ik nam aan dat het Jade was. Shit ging ze me ook nog zo zien. Ze knielde bij mij neer. "Die gast had z'n vrienden meegenomen en die waren ook op dat feestje" zei ik zacht. Het deed nogal pijn namelijk om hard te praten. Ik keek om me heen en vond het doosje. Ik opende die snel en drukte er twee uit.

Jade.

'Feestje? Serieus, Beck?' ik stond vlug op en pakte en doek en maakte die vochtig, en depte voorzichtig het opgedroogde bloed van zijn gezicht. 'Karen gaat je vermoorden.' zei ik tegen hem. Shit man, hij zag er echt erg uit. Ik pakte vlug een icepack en duwde die in zijn handen. 'Kun je nog lopen?' vroeg ik zacht.

Beck.

Jade haalde het bloed weg van mijn gezicht. "Ja ik weet het" kreunde ik zacht. Ik keek haar aan. "Ik weet niet of ik kan lopen. Ik denk het" zei ik. Ik drukte de icepack tegen mijn oog. Ik probeerde ondertussen op te staan zonder succes. Ik kreunde door de pijn jn mijn knie bik kon er echt niet op staan.

Jade.

Ik schoot hem vlug te hulp en sloeg mijn arm om zijn middel. 'Bank.' zei ik en liep heel langzaam met hem naar de bank. Ik was echt geschrokken, want dit had ik niet verwacht. Ik zette hem neer op de bank. 'Waar heb je nog meer pijn?' vroeg ik zacht. Ik maakte me echt zorgen, zo had ik Beck nog nooit gezien.

Beck.

Ze hielp me mee naar de bank. Ik ging zitten en zuchtte diep. Ik greep naar mijn ribbenkast. "Mijn ribben" zei ik. Met mijn andere hand drukte ik de icepack weer tegen mijn oog. "Maar je hoeft me niet te helpen. Het gaat wel" zei ik.

Jade.

Ik keek hem even aan. 'Heb je wel is goed naar jezelf gekeken? Natuurlijk help ik je.' zei ik en pakte de hem van zijn shirt van en duwde die omhoog zodat ik zijn ribben kon zien. 'Jezus.' zei ik en keek naar de enorme plekken die al blauw aan het kleuren waren. 'Godverdomme Beck.' zei ik en liet mijn vingers erover heen glijden. 'Moet je niet naar het ziekenhuis? Straks zijn ze gebroken ofzo.' zei ik tegen hem.

Beck.

Ik voelde haar handen over mijn ribben glijden. Het deed zeer, maar ik vond het niet erg. Ze was lief voor me en niet meer bang voor mij. Ik haalde mijn schouders op. "Nee, dan wordt m'n moeder hardstikke boos. Als ze gebroken zijn kunnen we er toch niks aan doen. Dan zeggen ze dat ik moet rusten" zei ik zacht. Ik beet op mijn lip.

Jade.

'En goede pijnmedicatie. En je ma wordt sowieso al boos, dus daar valt toch geen ontkomen meer aan.' zei ik tegen hem. Ik deed zijn shirt weer omlaag en zuchtte diep. 'Ik haal even schone kleding voor je, je zit onder het bloed.' zei ik tegen hem. De trap oplopen werd niks zo met die pijn. Ik liep vlug naar boven en pakte een joggingbroek en los shirt voor ik weer naar beneden liep en aan hem gaf. 'Heb je hulp nodig?' vroeg ik zacht.

Beck.

Ik had echt geen zin om naar het ziekenhuis te gaan. Jade had wel gelijk, maar nu kon mijn moeder nog genieten van haar weekend weg. Ik keek hoe Jade terug kwam met schone kleren. Ik legde de icepack eventjes aan de kant. "Ik denk dat je me een beetje moet helpen" zei ik. Het had geen zin om er over te liegen. Ik trok langzaam mijn shirt uit. Ik keek even mijn mijn ribben en het was nu al een het verkleuren. Het voelde ook echt niet goed. Ik pakte het schone shirt en trok die langzaam over mijn hoofd heen.

Jade.

Ik knikte en hielp hem voorzichtig met het shirt aantrekken, bang dat ik hem alleen maar meer pijn deed. Oké, dat ging nog. 'Probeer te staan zodat je broek uitkan.' zei ik zacht en hielp hem met staan. Damn, dit was zijn eigen schuld, maar ik had wel medelijden met hem.

Beck.

Ik probeerde te gaan staan. Ik legde min hand op Jade haar schouder en leunde op haar, zodat ik niet op mijn verkeerde knie hoefde te staan. Ik maakte mijn riem los en liet mijn broek langzaam afglijden. Oke misschien was dit ongemakkelijk met Jade erbij, maar daar ging het nu niet om. Ik trapte mijn broek uit en pakte de andere. Ik probeerde zo ver mogelijk naar voren te bukken, maar ik kwam niet echt ver. Ik probeerde mijn voet in een broekspijp te krijgen, maar zo makkelijk ging het allemaal niet. De pijn van mijn ribben zat echt in de weg. Ik kreunde zachtjes en beet op mijn lip.

Jade.

Ik hield hem met de broek aantrekken en hielp hem weer met op de bank zitten. Ik zuchtte diep. 'Ik hoef denk ik geen speech te houden over hoe dom deze actie van je was?' vroeg ik een tikkeltje sarcastisch.

Beck.

Ik ging zitten en keek haar aan. "Ligt het aan mij dat ik in elkaar ben geslagen?" vroeg ik rustig. Ik pakt de icepack weer en drukte hem nu tegen een plek aan op mijn ribben. Al die jaren was ik er goed vanaf gekomen en nu was het toch echt zo ver dat ik de gene was die werd geslagen en gestompt.

Jade.

'Als je nou naar je moeder had geluisterd en niet uit huis was gegaan met je huisarrest, was dit misschien niet gebeurd. Dus ja, het ligt aan jou.' zei ik en beet op mijn lip. 'En ik denk dat je nu huisarrest hebt voor de komende twintig jaar.' zei ik tegen hem.

Beck.

Ik rolde met mijn ogen. "Als ik vorige week was weggeweest, was het misschien ook wel gebeurd" zei ik. Ik sloot mijn ogen even en haalde zacht adem en liet mijn hoofd rusten. Ik had geen zin in ruzie. Jade had wel een beetje gelijk. Als ik thuis was gebleven had ik er nu niet zo bij gezeten. Dan was ik nu een beetje een film aan het kijken ofzo.

Jade.

'Dus het was diezelfde gast van je oude school weer?' vroeg ik. 'Je moet echt aangifte gaan doen. Dit kan toch niet zo?' zei ik tegen hem. Hij zag er vreselijk uit.

Beck.

"Ja het was dezelfde, maar kijk als ik aangifte gaat doen dat heeft geen zin. Ik heb hem ook geslagen vorige keer. Dat gaat hij dan vertellen" zei ik. Ik keek Jade aan. Ze was volgens mij best bezorgd. Het ging beter tussen ons. Niet dat ik over haar heen was, dat ging nogal moeilijk als je samen in een huis woonde. Ik baalde er wel van dat zij en James nog samen waren, maar zij werd gelukkig van hem dus liet ik het.

Jade.

Ik zuchtte. Ooit ging het echt nog fouter dan dit met Beck en die gasten. Ziekenhuisbed-fout. En dit was al best erg. Ik beet op mijn lip. 'Heb je nog iets nodig?' vroeg ik zacht.