Bade- Intruders

Jade.

'Ja, de andere keer besloot je je vuist maar te gebruiken.' zei ik tegen hem. Oke, misschien was dat niet het beste wat ik kon zeggen. 'Oke, whatever. Ga toch lekker met d'r. Doe je ding. Ik ben fucking klaar met jou.' zei ik en precies op dat moment, knalde er een andere auto van de zijkant tegen ons aan.

Beck.

Wat ze zei maakte mij boos, maar ik had geen tijd om er op te reageren. Er was een auto kei hard tegen de zijkant aan gereden van mijn auto. De auto draaide en stopte toen hij tegen een paal aankwam. Mijn hoofd draaide. Ik voelde meteen pijn. Het glas was gebroken en lag over mijn schoot. "Jade?" Vroeg ik zacht. "Jade ben je oke?" Vroeg ik wat harder.

Jade.

De klap was hard, en de pijn vreselijk. Mijn hoofd deed enorme pijn en er zat bloed, overal. Ik hoorde Beck, maar kon niet reageren. Mijn lichaam schokte van de pijn. Glas lag overal, ik hoorde mensen verderop schreeuwen, maar het leek niet door te dringen.

Beck.

Ze reageerde niet. "Fuck Jade. Reageer alsjeblieft" zei ik. Ik was bang dat er iets erg was gebeurd met haar. Ik keek naar haar. Ook helemaal onder het bloed. Ik haalde diep adem de hele tijd. Ik voelde bloed langs mijn gezicht glijden. Buiten hoorde ik mensen roepen dat ze 112 gingen bellen. Ik was in shock. Ik kon niet uit de auto. Mijn been zat klem. Die van Jade waarschijnlijk ook

Jade

Ik hoorde ambulances in de verte. Mijn lichaam bleef schokken. Mijn hoofd deed pijn, want ik was hard ergens tegen aan geknald omdat ik die stomme gordel niet om had. Het leek eeuwen te duren voor de ambulances er waren.

Beck.

Jade reageerde nog steeds niet. De ambulance was er nu. Het ging allemaal zo snel. Ik werd uit de auto gehaald, net als Jade. Ik werd op een brancard gelegd. Ik wierp 1 blik naar mijn auto die helemaal kapot was. Ik keek opzij. Jade hadden ze uit de auto gehaald en lag ook op een brandcard. "Jade, hoe gaat het met Jade?" Vroeg ik. "Ze is er niet helemaal bij" zei een ambulance broeder. Ik werd in een ambulance gelegd, jade in een andere. Ik wilde weten hoe het met haat ging. Zo'n man gaf me extra zuurstof door een kapje. Hier werd ik wel rustiger van.

Jade.

Ik kreeg een nekkraag om en werd meegenomen in de ambulance. We waren zo bij het ziekenhuis en kwamen tegelijk aan. 'Wat hebben we hier?' vroeg een dokter. 'Autoongeluk, Jade West, haar linkerpupil is verwijd, mogelijk hersenletsel, buiktrauma, en meerdere verwondingen.' zei de ambulancebroeder terwijl ze direct naar binnengingen.

Beck.

Ik werd samen met Jade binnengebracht. Kort hoorde ik wat er met Jade aan de hand was. Ik slikte. "En hier?" Vroeg de dokter. "Beck Oliver, zat in dezelfde auto als Jade West. Heeft mogelijk een hersenschudding, gekneusde ribben en wat andere wonden" zei zo'n man. Ik werd met Jade naar de eerste hulp gebracht waar ze ons verder onderzochten.

Jade.

Eindelijk kreeg ik mijn ogen open. Ik raakte in paniek, ik kon niet praten en er zat wat strak om mijn nek. De pijn was vreselijk. 'Jade, je bent in het ziekenhuis, we gaan je helpen.' zei een dokter. 'Glasscherf in buik, paar centimeter diep.' zei een andere stem. 'We moeten een ct-scan maken.' zei de ander. Toen zakte ik weer weg. 'V-fib.' riep iemand. 'Begin compressies.' er werd van alles geroepen en een crash car bij gehaald. Ik kreeg twee shocken voor ik weer een goed hart ritme had. 'Oke, ct-scan en direct door naar de operatiekamer.' zei iemand en ze reden me weg.

Beck.

Ik kon niet echt zien wat er met Jade gebeurde, maar ik kreeg wel het een en ander mee. "Jade?!" Begon ik te roepen. Ik wist gewoon dat het heel erg slecht ging met haar. Ik begon op de staan van mijn bed, want ik moest weten hoe het met Jade ging, maar ik werd terug geduwd door een dokter. "We doen er alles aan om haar te helpen, maar jij moet wel rustig blijven" zei hij tegen mijn ik beet op mijn lip en knikte. Ze begonnen met me te onderzoeken. Mijn ribben waren gekneusd, daar deden ze een verband om voor de stevig heid. Ze maakte de wonden schoon en haalde het bloed weg. Ze deden een paar testen om te kijken of ik een hersenschudding had. Het was een lichte hersenschudding.

Jade.

Er werd een ct-scan gemaakt en het bleek dat ik een epidurale en subdurale bloeding had in mijn hersenen door de klap, dus ik moest direct door naar de operatiekamer. Ze konden dan ook direct de ergste wonden behandelen. Het ging echt slecht met me, en ze raakte me bijna weer kwijt. De operatie duurde lang, maar was wel geslaagd. Alleen wisten ze niet hoe ik eruit zou komen in verband met de hersenletsel. Na de operatie werd ik naar de intensive care gebracht.

Beck.

Ik werd naar een kamer gebracht. Ze gaven me pijnstillers wat heel fijn was, want ik had erge pijn. Een dokter kwam naar me toe. "Hey, ik heb een vraag. Wat zijn jij en Jade west van elkaar?" Vroeg hij vriendelijk. "Ze is mijn stiefzus, kunt u vertellen wat er met haar is?" Vroeg hij. Hij knikte. Hij vertelde over de operatie en haar hersenletsel. Ik was echt geschrokken. Ik ben er nog goed vanaf gekomen gelukkig. "Ze ligt op de ic nu" vertelde hij. Ik knikte. "Kan ik naar haar toe?" Vroeg ik. "Later. Ga eerst maar slapen. Jade heeft haar rust nodig" zei hij. Ik knikte. De dokter ging weg. Ik slikte even. Nu lag ik hier alleen. Jade had het zwaar en ik vond hef vreselijk. Ik wilde haar zien. Straks had ze een letsel ofzo en kwam ze er nooit meer vanaf.

Jade.

Ik zat gekoppeld aan allemaal apparaten en machines. Er zat verband over mijn haarlijn en stuk van mijn voorhoofd van de operatie, en veel hechtingen en verband over verschillende plekken van mijn lichaam. Het enige positieve was dat ik nu weer zelfstandig ademde. Onze ouders zouden ook zo vast hierheen komen.

Beck.

Na een tijd kwamen mijn moeder en Walter binnen gelopen. "Oh mijn god Beck" riep ze bezorgd. Ze kwam naast me staan en hield mijn hand vast. "Hee mam, het gaat wel" zei ik. Walter was ook geschrokken. "Waar is Jade?" Vroeg hij. "Ze ligt op de ic, met haar gaat het en stuk slechter" vertelde ik. Er kwam een dokter binnengelopen. Hij vertelde wat er met mij en met Jade aan de hand was. Hij mochten Jade gaan bezoeken. "Ik kom zo nog even bij je kijken lieverd" zei mijn moeder. Ik knikte. Ze liepen daarna mijn kamer uit.

Jade.

Het kon nog een tijd duren voordat ik wakker zou worden, als ik wakker zou worden. Mijn vader en Karen waren even op mijn kamer, beide hartstikke geschrokken. Ik zag er waarschijnlijk uit als frankenstijn. Ik was veel bloed verloren, en ondanks het nieuwe bloed zag ik er nog spookachtig wit uit.

Beck.

Ik was best wel moe. Nadat mam en Walter naar Jade gingen viel ik langzaam in slaap. Ik had erge hoofdpijn en ademen deed pijn. Ik viel in een diepe slaap. Ik moest alleen maar aan Jade denken. We hadden hardstikke ruzie en nu lagen we hier.

Jade.

Ik kwam de nacht door, maar ik kreeg problemen met ademen, dus sloten ze me aan op een beademingsapparaat. Daarna ging het weer goed, maar ik was nog niet bijgekomen. Het was afwachten. James kreeg midden in de nacht te horen wat er gebeurd was en kwam direct naar het ziekenhuis toe, en bleef de hele nacht bij het bed zitten.

Beck.

's ochtends werd ik al vroeg wakker. Ik had niet heel erg goed geslapen. Ik werd wakker van de pijn. Een zuster kwam even checken of alles goed ging. Ze gaf me weer medicatie en verschoonde de verbandjes om mijn wonden. Ze begon ook dingen aan me te vragen. Zo keek ze of ik geen dingen was vergeten door mijn hersenschudding. ; "Hoe gaat het met Jade?" vrog ik aan haar. Ze keek mij aan. "Sorry, maar ze is nog steeds niet wakker" vertelde ze. Ik slikte. Verdomme. Dit was allemaal mijn fout he. "Kan ik naar haar toe?" vroeg ik. Ze haalde haar schouders op. "Dat moet ik overleggen met de dokter. Hij vriendje is bij haar volgens mij, maar jij mag niet lopen met je ribben. Misschien mag het van de dokter als we een rolstoel regelen" zei ze. Ik beet op mijn lip. Lekker dan, James was er natuurlijk al weer. Ik knikte en ze liep de kamer weer uit.

Jade.

Even later kwam een dokter en een zuster de kamer in, James, die met zijn hoofd op mijn bed lag te slapen werd er wakker van. De zuster verzorgde de wonden, terwijl de dokter de belangrijkere dingen checkte. 'Hoe is het met haar?' vroeg James. 'Nog geen verbetering.' zei hij. Een andere zuster kwam naar de dokter toe en overlegde over Beck en of hij mocht komen, wat uiteindelijk mocht, als hij maar in een rolstoel zat.

Beck.

De zuster kwam weer terug. Ze lachte. "Ik heb goed nieuws. Je mag in de rolstoel naar Jade toe" zei ze. Ik grijnsde klein. Ze bracht een rolstoel. Ze hielp ze voorzichtig uit bed. Het deed pijn, maar ik wilde Jade graag zien. Ik zat eindelijk, in mijn mooie ziekenhuis kleding. Ze bracht me naar de kamer waar Jade lag. Ik zag James naast haar bed zitten. "Hee" zei ik rustig. "Hoi zei hij droog. De zuster zette me naast haar bed neer. Ik keek Jade aan. Ze was wit en zag er ziek uit. Ze had verband om haar hoofd en ze was buiten bewust zijn. Ik vond het vreselijk om te zien. Ik pakte haar hand vast. "Hey Jade" zei ik zacht. "Ze hoort je niet hoor" zei James droog. Ik keek hem aan. "Nou en" zei ik. Ik keek terug. "Is het jou schuld dat ze hier ligt?" vroeg hij kwaa. Ik keek hem terug aan. "Sorry James, maar ik ben hier niet voor in de stemmig" zei ik. Ik slikte eventjes.

Jade.

'Jij reed de auto, en nu ligt Jade hier met een hersenbloeding. En er is een kans dat ze niet meer wakker word, of fucking gehandicapt is. Dan is dat jou schuld.' zei hij fel tegen Beck voor James eindelijk opstond en wegging. De zuster keek even naar Beck. 'Misschien hoort ze je wel, luister maar niet naar hem. Ik kom straks wel even bij je kijken, als er iets is, druk dan maar op de bel.' zei ze en glimlachte voor ze wegliep en ons alleen liet.

Beck.

Ik schrok eventjes van James. Ik wist wel dat hij gelijk had, maar ik wilde er niet over nadenken. Jade ging hier goed uit komen. Ik knikte naar de zuster. Ik keek Jade aan. Ik slikte en zuchtte zachtjes. Ik kneep zacht in haar hand. "Hey Jade. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Het spijt me en ik zou zo graag nu je mooie blauwe ogen zien. Kan je die niet openen voor mij?" vroeg ik zachtjes. Misschien was ik wel een sukkel dat ik tegen haar praatte, maar ik had wel eens gehoord dat mensen die bewusteloos waren wel kunnen horen wat er gebeurd om hun heen.

Jade.

Het was stil als Beck niet praatte, alleen het gepiep van de apparaten en de beademing was te horen. Ik bleef doodstil liggen, het enige was er bewoog was mijn borstkas die op en neer ging. Ik zag er vast vreselijk uit, zo onder de wonden. Pff.

Beck.

Ik friemelde met mijn andere hand aan haar haren. "Alsjeblieft wordt snel wakker Jade. Ik ga het mezelf anders nooit vergeven" zei ik. Ik beet hard op mijn lip. "Ik hou van je Jade, echt waar. Ik hoop dat je dit hoort" zei ik tegen haar. Ik was zo emotioneel laatste paar uren. Langzaam rolde een traan over mijn wang heen.

Jade.

Het was inmiddels al twee en een halve dag later, en ik was nog niet wakker. De dokters zeiden dat het kwam omdat mijn hersenen zo'n harde klap hadden gekregen plus de trauma en de operatie. Iedereen was wel langsgeweest, Cat, Tori, Andre. James nog een tijd. Karen en mijn vader. Allemaal een beetje wanhopig. Ik zag er nogsteeds vreselijk uit, met alle verwondingen.