Bade- Intruders

Jade.

'Mhh.' ik zuchtte zachtjes en sloot even mijn ogen. 'Ze is moe, ik denk dat we haar even alleen moeten laten.. Dan kan ze slapen.' zei James. Ik was echt moe. Alles kostte me teveel energie en alles deed pijn.

Beck.

Ik knikte. "Ja, de fysio komt ook straks langs op mijn kamer" vertelde ik. "Oke" zei James droog. Ik rolde mijn ogen. Ik liet mijn hand even langs haar hand glijden. "Probeer te slapen. Ik kom snel weer langs en houd je sterk he Jade" zei ik zacht. Ik liet haar een glimlach zien en ging daarna haar kamer uit in de rolstoel.

Jade.

Ik glimlachte klein terug naar Beck toen onze handen elkaar raakte. James drukte zijn lippen weer op de mijne. 'Slaap lekker, ik kom morgen na school weer langs.' zei hij zacht en ik knikte. Ik sloot mijn ogen weer en probeerde comfortabel te liggen, wat niet echt mogelijk was in een ziekenhuis bed met honderd draden aan je hangen.

Beck.

Ik ging terug naar mijn kamer. De fysio ging mij helpen om weer te lopen met mijn ribben. Ik kon wel gewoon lopen, maar het gung heel langzaam. Mijn ribben deden echt nog te pijn en veel stappen zetten ging niet lukken. Hij hielp me terug het bed in. Ik was doodop en besloot om ook maar te gaan slapen.

Jade.

Ik sliep een lange tijd, dan voelde ik de pijn niet en ging de tijd snel. Zo nu en dan schrok wakker van een slechte droom, maar voor de rest sliep ik vast door.

Beck.

'S ochtend werd ik wakker door en verpleegster die me kwam checken. "Je moeder is hier" vertelde ze met een glimlach. Ik ging wat recht op zitten. Mijn moeder kwam binnengelopen. "Hey mam" zei ik. "Hey ik heb ontbijt meegenomen" zei ze. Ik grijnsde. "Dankje" zei ik. Ze ging op een stoel naast mijn bed zitten. Ik begon een beetje te eten, terwijl ik met mijn moeder praatte.

Jade.

Ik werd wakker van iemand die aan mijn arm aan het porren was. Ik opende mijn ogen en zag niemand anders dan Cat. 'Hee.' zei ik zacht. Mijn stem nog altijd wat raspend. 'Jadey! Hey! Je bent wakker!' Ze zag er opgelucht en blij uit. 'Uh- ja, je porde aan m'n arm.' zei ik droog. 'Je snapt me wel.' zei ze en klom op mijn bed en ging daar zitten. 'Hoe gaat het met je?' vroeg ze.

Beck.

Nadat ik wat had gegeten kwam de dokter. "We gaan proberen om te lopen met krukken" vertelde hij. Hij hielp me uit bed. Ik ging staan en hield me vast aan het bed. Hij gaf de krukken aan. Ondertussen keek mijn moeder naar mij hoe ik het deed. Ik begon langzaam te lopen en door de krukken kon ik daarop leunen, waardoor de druk op mijn ribben minder zou zijn. "En doet het heel erg pijn?" Vroeg hij. "Ja, het doet wel pijn, maar het is te doen" zei ik. Ik liep een paar rondjes en ging daarna op de rand van mijn bed zitten. Ik keek m'n moeder aan. "Zulle we naar Jade gaan?" Vroeg ik. Ze knikte.

Jade.

'Cat, zachter. Hoofdpijn.' zei ik tegen haar. Man, haar stem was irritanter dan normaal. 'Oja. Sorry.' fluisterde ze toen zacht. Ik sloot mijn ogen even. Volgens de dokter was het normaal dat ik hoofdpijn had, want ja, hersenletsel. Maar ik werd er echt gek van, ondanks de medicatie, die ik ook haatte want ik werd er helemaal duf van. Ik keek op toen de deur openging en zag Beck en Karen binnen komen lopen.

Beck.

Ik liep met krukken en mijn moeder Jade's kamer binnen. Ik grijnsde klein naar haar toen ik zag dag ze al wakker was. Cat was er ook. "Hey Cat" zei ik. "Hey Becky" zei ze vrolijk. Ik ging voorzichtig zitten in de stoel naast haar bed. Ik keek Jade aan. "Hee, heb je een beetje geslapen?" Vroeg ik aan haar. Mijn moeder kwam er okk bij zitten.

Jade.

'Hee.' zei ik zacht. 'Ging wel. Alleen last van pijn.' zei ik tegen hem en glimlachte een beetje naar hem. Het was raar dat we nu geen handen konden vast houden, want Cat en zijn moeder zaten erbij.

Beck.

Ik knikte. "Even doorzetten en dan is de grootste pijn verdwenen" vertelde ik. Mijn moeder luisterde alleen maar. Ze was zo bezorgd om ons. Opeens haar zoon en stiefdochter lagen in het ziekenhuis.

Jade.

'Mhh.' ik zuchtte even. Cat begon een heel verhaal over wat er op school was gebeurd toen wij in het ziekenhuis lagen, maar ik luisterde maar half.

Beck.

Mijn moeder stond op. "Sorry, maar ik moet weer gaan. Ik zal later in de middag weer terug komen" zei ze. Ik knikte. "Dat is goed mam" zei ik. Ze drukte een kus op mijn hoofd. "Dag Jade" zei ze, daarna liep ze de deur uit. Ik keek terug naar Cat die verder ging met haar verhaal. Ik keek naar Jade. Ze zag er erg zwak uit.

Jade.

'Dag.' zei ik rustig. Ik liet Cat nog even doorpraten tot ik er echt gek van werd. 'Hey, Cat. Waarom ga je niet even op de kraamafdeling kijken? Babys.' zei ik rustig tegen d'r. Ze sprong direct op. 'Oooh, ja.' zei ze en liep direct weg. Die kwam straks wel weer een keer terug. Ik zuchtte diep toen het eindelijk weer rustig op mijn kamer werd en keek even naar Beck.

Beck.

Ik grijnsde toen Cat meteen opsprong en naar de baby's ging. Ik keek Jade aan. Eindelijk weer even alleen. Ik pakte haar hand vast. "Ik uuh wil sorry zeggen. Ik had nooit ruzie met je moeten maken in de auto en ik was stom bezig. Als ik geen ruzie met je had gemaakt hadden we misschien we nooit een auto-ongeluk gehad" zei ik. Ik voelde me schuldig.

Jade

Ik keek hem even aan. 'Ik maakte ruzie over helemaal niks, ik moet sorry zeggen.' zei ik zacht tegen hem en keek even naar onze handen. Hij had nogsteeds die warme handen, terwijl mijne nog kouder dan normaal leken te zijn.

Beck.

Ik schudde mijn hoofd. "Ik wist gewoon niet wat ik moest. Ik kon alleen aan jou denken en dat vond ik zo stom. Ik dacht dat een ander meisje wel zou helpen, maar het zorgde ervoor dat ik je alleen nog maar meer miste" legde ik uit. Ik zuchtte diep.

Jade.

Ik glimlachte ven klein naar hem. Eigenlijk was dat precies andersom ook zo, maar durfde ik het niet toe te geven, zelfs niet aan mezelf. 'Het is goed, Beck.' zei ik tegen hem en keek hem even aan.

Beck.

Ik beet op mijn lip en keek haar aan. "Zeker weten?" Vroeg ik. Ik haalde een hand door mijn haar. "Dit is de eerste keer dat je niet met me in discussie gaat" zei ik met een kleine glimlach. Ik gaf een zacht kneepje in haar hand.

Jade.

Ik grijnsde flauw. 'Ik ben te moe om te discussiëren met je. Of misschien komt het door die klap op m'n kop.' zei ik tegen hem en zuchtte zachtjes. Het ging wel een tijdje duren tot ik weer helemaal de oude ben, als ik dat nog zou worden.

Beck.

Ik keek haar aan. "Het komt goed Jade. Misschien gaat het nu niet goed of zie je het niet zitten, maar het gaat beter worden. Ik ga je helpen als het kan" zei ik. Ik wreef over haar arm heen.

Jade.

Ik keek hem ook aan en glimlachte een beetje naar hem. Het was lief wat hij zei. Ik knikte. 'Ik hoop 't.' zei ik zacht en beet op mijn lip.

Beck.

Ik grijnsde. Ik boog voorzichtig naar voor en drukte een kus op haar wang. Ik grijnsde klein. "Je bent zo sterk. Ik was bang dat ik je kwijt zou raken" zei ik.

Jade.

Ik glimlachte toen hij een kus op mijn wang drukte. 'Nah, zo snel ben je niet van me af.' zei ik tegen hem en gaf een kneepje in zijn hand. Ik keek even in zijn mooie, donkere ogen. 'Ik ben blij dat jij tenminste redelijk oké bent.' zei ik tegen hem. Voor hetzelfde geld lag hij hier en zat ik op zijn plek.