Orpg, Beck en Jade

Jade.

Ik beet op mijn lip, ik wou echt nu niet in tranen uitbarsten. Ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ik knikte kort. 'Oke..' zei ik zacht. Ik moest het alleen doen. Ik kon hem niet dwingen tot iets.

Beck.

Ik keek haar aan en zag dat ze gekwetst was. "Jij wilt het niet weghalen, maar we kunnen toch ook adoptie ouders zoeken?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik slikte en keek hem weer aan. 'En dan? Dan kan ik hem of haar één keer in de maand zien. Dan ben ik bijna net zo erg als m'n moeder. Dat wil ik niet.' zei ik zacht.

Beck.

Ik knikte. "Oke, laat maar we houden het kind. Jij wilt dat dus dan doen er dat" zei ik. Ik keek naar de grond. Ik was een beetje geïrriteerd, omdat ik er eigenlijk niks over te zeggen had, maar goed. Ik moest er dus maar aan gaan wennen denk ik.

Jade.

Ik slikte. Dat klonk enthousiast. Niet dat ik stond te springen, maar ik had het gevoel dat we dit konden. 'Oke..' zei ik zacht. Hij zou vast wel bijdraaien. We hadden al zoveel samen meegemaakt, dit was vast iets goeds.

Beck.

Ik keek naar Jade. "Vanaf hoeveel maanden of weken kan je een echo laten maken?" Vroeg ik aan Jade. Ik had geen verstand van kinderen, misschien dat Jade zich al had verdiept in de zwangerschap.

Jade.

'Rond tien weken.. Ik ben denk ik vijf of zes.' zei ik tegen hem. Ik ging in kleermakerszit op bed zitten en frunnikte wat aan mijn broekspijp.

Beck.

Ik knikte. "Oke, dan gaan we wel over 5 weken ofzo een afspraak maken" zei ik. Ik zuchtte zachtjes.

Jade.

'Ja.. Is goed.' zei ik. Het was zo ongemakkelijk hier nu. 'Moeten we het Cat enzo vertellen?' vroeg ik en slikte. Andre praatte al nauwelijks met ons, hoe zou hij hierop gaan reageren? Cat vond het vast geweldig. Ze hield van kinderen, dus dit vond ze vast leuk. Ik beet op mijn lip.

Beck.

Ik keek Jade aan. "Ja, dat is misschien wel een goed idee" zei ik. "Maar moeten we het onze ouders niet eerst vertellen?" vroeg ik aan haar. Ik frunkte aan mijn nagel.

Jade.

Ik zuchtte. 'Ja..' zei ik, en dacht even aan mijn moeder die beneden zat. Ik slikte. Ik durfde al helemaal niet Beck's ouders onder ogen te komen. Die moeder zou me vast wel snappen, maar zijn vader? Ugh.

Beck.

Ik zuchtte diep en leunde tegen de zijkant van haar bed aan. "Wil je erbij zijn als ik het mijn ouders ga vertellen?" vroeg ik aan haar. Ik haalde een hand door mijn haar heen. Misschien was het beter als ik het meteen vanavond zou vertellen. Dan was ik er van af en kon ik er misschien goed met mijn moeder over praten.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. ''K weet niet. Wil je dat ik erbij ben? Ik snap als je dat liever niet wilt..' vroeg ik. Ik zuchtte even diep. Ik wist niet of ik dat wel durfde. Ik vond het Beck vertellen al dood eng.

Beck.

Ik haalde mijn schouder op. "Het maakt me niet zo veel uit" zei ik. "Wat jij wilt, waar jij je fijn bij voelt" zei ik. Ik was het er misschien niet mee eens om het kind te houden, maar ik hield van Jade. Ik ging haar niet alleen laten.

Jade.

Ik zuchtte. 'Doe maar alleen, ik ben waarschijnlijk uren bezig met mijn moeder hierover.' zei ik en beet op mijn lip. Ik frunnikte aan mijn nagels.

Beck.

Ik knikte. "Oke" zei ik. Ik haalde een hand door mijn heen en beet op mijn lip. Ik kon het nog steeds niet geloven. Jade was zwanger.

Jade.

Ik zuchtte. Het was zo ongemakkelijk stil hier. Maargoed. Ik hoopte dat dat wel weer goed zou komen. Ik slikte.

Beck.

Ik stond op. "Ik ga dan maar naar huis. Met mijn ouders praten. Of wil je dat ik hier blijf?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

'Nee, 't is goed. Succes, denk ik.' zei ik zacht en tegen hem en glimlachte klein. Misschien was dit allemaal zo slecht nog niet.

Beck.

Ik vond het allemaal erg moeilijk, maar ik kon toch wel gewoon blijven doen tegen haar? Dat lukte me toch wel. Ik boog voor over en drukte een kus op haar voorhoofd. "Tot morgen op school misschien" zei ik. Ik liep daarna het huis uit. Ik negeerde haar moeder. Ik stapte in de auto en reed naar huis. Verdomme. Het was weer een pijnhoop.

Jade.

Ik knikte. 'Tot morgen.' zei ik zacht en keek hoe hij weg ging. Ik zuchtte. Ik gig straks wel met mijn moeder oraten. Ik pakte mijn laptop een begon van alles op te zoeken.

Beck.

Iets later kwam ik thuis aan. Ik parkeerde de auto en dacht kort na. Zal ik het meteen vertellen? Ik moest het wel kwijt eigenlijk. Ik liep het huis van mijn ouders binnen. Mijn vader zat in de huiskamer en mijn moeder was in de keuken aan het koken. Ik ging bij mijn moeder staan. "Hey Beck" zei ze met een lach. "Hey Mam. Ik moet jullie iets vertellen" zei ik serieus. Ze keek me aan en ze zag aan mijn gezicht dat ik ergens mee zat. Mijn vader kwam erbij. "Ik kom net van Jade en ze vertelde me dat.." begon ik. Ik nam diep adem. "Ze vertelde me dat ze zwanger is" zei ik. Shit.

Jade.

Ik beet op mijn lip en zocht naar van alles. Kon ik nog wel school? Het lukte op tv ook altijd met die mtv shows. En die waren allemaal dom. Dan mij toch ook? Ik zuchtte. Ik was benieuwd hoe onze vrienden gingen reageren.

Beck.

Het was eventjes stil. Mijn vader keek teleurgesteld. Hij draaide zich om en liep weg. Ik keek naar grond. Ik wist niet wat ik moest zeggen of doen. Ik was zelf ook nog in shock. "Beter was het n iet gebeurd, maar het is gebeurd Beck. Hebben jullie al iets bedacht?" vroeg ze. "Jade wel. Die wil het houden" zei ik. "En jij niet?" vroeg ze. Ik keek haar aan. "Nee, ik wil geen kind. Ieder geval de komende 10 jaar gewoon niet. We hebben te veel meegemaakt. We kunnen dit er nu niet bij hebben" zei ik. "Beck een baby is iets heel moois.Waarschijnlijk geen jullie veel stress hebben en problemen misschien, maar echt waar zodra die baby er is worden jullie echt gelukkig" zei ze met een kleine glimlach.

Jade.

Ik besloot naar beneden te gaan. 'Mam?' Vroeg ik. 'Mhh?' Vroe ze. "'Kun je oraten? Vroeg ik en ze keek op van haar nagazine. 'Uhu.' Zei ze. Vast blij dat ik wou praten. Ik wou het niet zeggeb maar het moest. '..ik ben zwanger.' zei ik. Ze keek me even aan of ze me niet snapte. Ik beet op mijn lip.