Orpg, Beck en Jade

Jade

Ik keek op toen de bel ging en stond vlug op, trok mijn schoenen aan en mijn jas. Ik moest binnenkort echt nieuwe kleding hebben, ik begon overal uit te groeien en het was vreselijk. Ik deed de deur open en glimlachte klein naar Beck. 'Hee.' zei ik tegen hem.

Beck.

Ik keek Jade aan en grijnsde klein. "Hey" zei ik tegen haar. "Zulle we maar meteen gaan?" Stelde ik voor. Ik liep naar de auto en stapte in. Ik wachtte tot Jade zat en reed daarna naar het ziekenhuis.

Jade.

Ik knikte en stapte in. Jeez, ik was nerveus. Ik zei niet veel op weg naar het ziekenhuis. Eenmaal daar stapte we uit en liepen naar binnen. De weg naar de juiste afdeling wist ik nu ook al wel. We mochten direct door naar de dokter en hij liet ons binnen. 'Hallo, Jade. Hoe gaat het er mee?' vroeg hij aardig, natuurlijk herkende hij me nog van de vorige keer. 'Goed.. Niet meer misselijk..' zei ik tegen hem. 'Mooizo, ga maar liggen, shirt wat omhoog.' zei hij en ik knikte.

Beck.

Ik mocht naast Jade op een stoel zitten. Ik kon nu eens goed kijken naar Jade's buik. Ik keek Jade aan. Ik vond het harstikke spannend. Dat was vast wel te zien aan me. Ik tikte een beetje nerveus tegen mijn been aan. "Dus jij bent de vader?" Vroeg de dokter. Ik keek hem aan en knikte.

Jade.

Hij deed wat van die koude, blauwe gel op mijn buik en begon met de echo. Ik was zenuwachtig en keek naar het scherm, waar na een paar seconden, redelijk goed zichtbaar, de baby echo verscheen. Ik glimlachte een beetje. 'Hoofdje ziet er goed uit, ik zie geen open schedeltje.. ook geen open ruggetje..' zei de dokter en ik knikte kort. Dat was al iets. 'Even naar het hartje kijken..' zei hij. Ik beet op mijn lip. Het geluid van een kloppend hartje vulde de kamer en ik glimlachte en keek even naar Beck.

Beck.

Ik keek naar het scherm waar de baby op verdween. Wow, ik had dit niet verwacht. Hij of zij was helemaal gezond zei de dokter. Gelukkig maar. Ik keek Jade aan en grijnsde klein naar haar. Ik was best trots op haar. Ze zou een hele goede moeder zijn. Ze houdt nu al heel veel van het kindje.

Jade.

'Alles ziet er helemaal goed uit.. lengte ook..' zei de dokter en glimlachte even klein naar ons. 'Willen jullie het geslacht weten van de baby?' vroeg hij en ik knikte vlug. 'Ja.' zei ik en hij knikte en keek weer naar zijn schermpje, bewoog even en keek ons toen weer aan met een kleine glimlach. 'Het is een meisje.' zei hij. Wow. Ik kreeg een meisje. Oh my god. Niet gaan huilen. Ik keek even naar Beck. Een meisje.

Beck.

Ik keek naar Jade en pakte haar hand vast. Ik glimlachte naar haar. Het was een meisje. Eigenlijk maakte me het niet veel uit, maar een meisje is erg leuk. "Blij?" Vroeg ik aan Jade met een lach.

Jade.

Ik keek even toen Beck mijn hand vast pakte. Ik knikte kort. 'Ja, heel blij.' zei ik zacht en keek even hoe de dokter mijn buik weer schoonmaakte en kneep zachtjes in Beck's hand. We maakte vlug een afspraak voor de volgende echo en mochten toen weg. Ik liep met Beck naar buiten en liet mijn hand voorzichtig over mijn buik glijden. Een meisje. Wow.

Beck.

Om Jade zi gelukkig en blij te zien deed me erg goed. Misschien was een baby toch iets goed. Ik zag het alleen maar negatief. We stapte samen in de auto en ik reed weer netjes terug naar Jade's huis. "Zal ik volgende afspraak ook weer meegaan?" Vroeg ik voorzichtig.

Jade.

Ik keek even op toen Beck dat zei. 'Wil je dat echt?' vroeg ik een beetje verbaasd. Ik vond het hartstikke fijn dat hij erbij was vandaag. 'Graag.' zei ik toen en glimlachte klein. Ik hoopte dat hij misschien toch van gedachten ging veranderen en me gewoon bleef helpen met de baby.

Beck.

Ik knikte. "Andres zou ik het toch niet vragen?" zei ik. Ik grijnsde klein. Ik sloeg rechts af en reed door naar Jade's huis. "Hoe gaat het eigenlijk tussen jou en je moeder?" vroeg ik rustig aan Jade. Hopelijk verpesten ik nu de sfeer niet meteen.

Jade.

Ik grijnsde even klein en keek weer naar buiten. 'Gaat wel. Meestal blijf ik op m'n kamer en ga ik naar beneden voor eten enzo. Ze is irritant.' zei ik tegen hem en zuchtte diep. We praatte ook bijna niet, en nu Andre niet meer zoveel langskwam en Cat soms, was dat soms best wel alleen.

Beck.

"Ah oke" zei ik. Ik vond het jammer dat ze nog steeds niet zo goed samen konden om gaan. Ik parkeerde de auto voor Jade's huis en keek haar aan. "Dan moet je maar namen gaan bedenken zeker en kleren kopen?" zei ik met een kleine glimlach. Nu wist ze wat het zou worden.

Jade.

Ik glimlachte klein en keek weer even naar Beck. 'Ja..' zei ik en grijnsde flauw. Nu ik wist dat ze gezond was en een meisje was, leek alles veel echter te worden. 'Bedankt dat je meeging..' zei ik tegen hem en glimlachte klein.

Beck.

Ik keek haar aan en knikte. "Graag gedaan" zei ik. Ik grijnsde klein. Het was eventjes ongemakkelijk. Ik keek nu iets serieuzer naar Jade. "Jade? Wat zijn we nu eigenlijk? Ik denk er laatste tijd veel over na en ik.. ik weet het niet" zei ik.

Jade.

Ik keek even naar Beck en toen naar mijn handen. Dat was een goede vraag, en ik wist het antwoord niet. 'Ik weet het niet..' zei ik zacht. 'Want ik hou van je.. Maar je liet me alleen..' zei ik zacht en liet mijn vingers over mijn buik glijden.

Beck.

Ik keek haar aan en knikte. Ze had gelijk. Ik had haar ook in de steek gelaten. "Ik weet het" zei ik zacht. Ik zuchtte diep en leunde met mijn hoofd tegen het raampje. Ik voelde me stom. Al een hele tijd eigenlijk, omdat ik geen baby wilde.

Jade.

Ik zuchtte. Daar werden we geen van beide duidelijker van. 'Wat wil je dat we zijn?' vroeg ik aan hem. Ik wou het weten, want het was zoals nu gewoon ongemakkelijk. Maar hij pakte mijn hand wel vast met de echo..

Beck.

Ik keek haar aan. Ik ging gewoon eerlijk zijn. "Ik hou van je Jade en ik ben bang dat we niks meer zijn, omdat ik je alleen heb gelaten" zei ik. Ik beet op mijn lip.

Jade.

Ik beet op mijn lip en knikte. 'Oke..' zei ik zacht. 'Beck.. Ik wil met je samen zijn.. Maar ik weet niet hoe.. Je wilt geen baby, maar je kunt moeilijk met me zijn en doen alsof je niet de vader bent of ze er helemaal niet is.' zei ik zacht, keek hem eventjes aan en frunnikte toen wat aan mijn zwarte haren.

Beck.

Ik knikte. "Ja dat snap ik" zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar. Verdomme. "Ik moet je wel zeggen dat sinds die ruzie met Andre en sinds de baby is gaan schoppen ik wel veel aan de baby denk enzo. En het boeit me ook echt wel, hoe jij je voelt en hoe het met de baby is. Ik ben er wel veel meer aan gewend, maar ik vind het nog steeds raar" zei ik.

Jade.

Ik beet op mijn lip. Ergens vond ik het fijn dat hij toch om de baby gaf en eraan dacht, maar het maakte voor mij de situatie niet helderder, alleen maar verwarder. Ik knikte kort. 'Snap ik..voor mij is het ook nog raar.' zei ik en zuchtte even diep, leunde tegen het raam aan.

Beck.

Ik knikte. "Het is ook gewoon raar" zei ik. Ik zuchtte diep en keek haar aan. "Ik hou van je Jade" zei ik zacht. Ik pakte haar hand vast. "En deze hierzo hoort bij jou" zei ik. Ik wees naar haar buik.

Jade.

Ik grijnsde klein naar hem toen hij dat zei. 'Ik hou ook van jou..' zei ik zacht. Ik keek even naar onze handen en zuchtte. We waren allebei zo verschrikkelijk ingewikkeld. 'Ze hoort ook bij jou..' zei ik zacht en keek hem weer even aan. Stomme kut hormonen zorgde ervoor dat ik bijna ging janken, voor geen fucking reden, maar ik probeerde me in te houden.