Sermilla Island

Destiny
De boom plofte net naast me neer. Ik gilde erg hoog. 'Jezus, kijk uit man! Ik had daar wel onder kunnen liggen!,'zei ik woedend. Zuchtend legde ik het volgende blad op de stapel met grote bladeren.

Christian.
"Sorry hoor." zei ik een beetje verward en ik staarde naar de boom. Ik moest wennen aan de hitte.

Luce
Ik legde men gevonden bladeren op een stapel en sprong naar een grootte tak boven me en trok hem naar beneden. Er hingen nog een paar grootte bladeren aan, tot men verbazing viel er ook een kistje uit. Ik liet de tak voorzichtig los en nam het kistje van de grond. In het kistje zat een brief en een mes.
'Lieve Lucinda,
Je zal nu al volop bezig zijn met dingen te zoeken om te overleven ik hoop dat je dit kistje snel vindt.
Je bent op het eiland om voor je zelf te leren zorgen en om niet meer afhankelijk te zijn van andere personen.
Je manager, Kris, stelde dit voor en ouders vonden het een goed idee, dus daarom ben je hier.
Ik hoop dat het een beetje meevalt, het zakmes kan nog wel eens van pas komen denk ik.
Liefs Maria'
Wat , ze zien me nooit en dan gaan ze me op een onbewoond eiland droppen omdat Kris het een goed idee vond? Ze mogen Kris niet eens.
Ik nam de brief en het mes, legde het op de stapel bladeren en liep terug in de richting van het strand.

Christian
"Je hebt je kistje ook gevonden" zei ik tegen Luce.

Luce
'Ja, een ik haat men ouders nu officieel,' zei ik.

Destiny
'Ik haatte de mijne al. Maar nu haat ik mijn manager ook,'zei ik.

Christian.

"Ja, ik de mijne ook. Het lijkt wel een gevangenis."

Luce
'Oké dan ben ik al niet alleen,' zei ik met een lach, 'voor hoe lang zijn we hier ?'

Destiny
'Het is een gevangenis! We worden hier vastgehouden omdat we blijkbaar iets verkeerds hebben gedaan, en we kunnen nergens heen! Welke manager stuurt zijn ster nou naar de gevangenis?,'zei ik boos. 'Wohwoh, wacht eens even, welk kistje?,'vroeg ik.

Luce
'Het mijne lag in een boom,' zei ik en liet het zien.

Destiny
'Oh, fijn. Ik heb dus nog geen kistje,'zei ik zuchtend.

Luce
'Zo belangrijk was het niet,' zei ik en liet men brief zien.

Destiny
'Oké,'zei ik nadat ik de brief had gelezen. 'En dat zat er in?' Ik wees naar het mes.

Luce
'Ja, ik ben niet agressief hoor,' zei ik lachend.

Destiny
'Hmm, dan zou er in die van mij ook wel niets belangrijks zitten,'zei ik. 'Maar kom op we moeten echt verder gaan.' Ik stond op en liep naar een struik. Ik probeerde het uit de grond te trekken. 'De wortels kunnen we gebruiken als touw,'zei ik.

Luce
'Goed plan,' zei ik en stond op en hielp haar.

Christian.
Ik had de boom in houten latte gehakt. Het zag er niet mooi uit maar het was voor het even. Nu konden we proberen met de materialen dat de andere verzameld hadden een hut te bouwen. "Je vindt je kistje nog wel. Bij mij zat er alleen een brief van mij ouders in. Ik weet ook niet voor hoelang we hier zijn. Misschien moeten we wel zelf proberen te ontsnappen."

Destiny
Na een tijdje kregen we de plant eruit. Ik grof de wortel nog beter uit. 'Zelf ontsnappen? We hebben geen idee waar we zijn. Misschien ligt het land wel 100 kilometer verderop.'

Luce
'jhea,' zei ik lachend toen we de plant er uit hadden gekregen, 'ja wie weet zitten we aan de andere kant van de wereld,'

Destiny
'Ja, inderdaad! Kom we moeten die planken proberen te verbinden,'zei ik.

Luce
'zouden ze nergens touw hebben verstopt,' vroeg ik.

Destiny
'Ik denk het niet,'zei ik. Ik probeerde met de wortel de planken aan elkaar te maken.

Christian
"Als we allemaal onze riemen gebruiken of touw van sweaters." Ik liep in de richting van mijn tas. Ik voelde het hete zand over mijn voeten gaan. In de schaduw was het beduidend koeler

Destiny
'Alleen mijn veters offer ik op. Oh, en dit sjaaltje,'zei ik en deed het dunne sjaaltje af.

Luce
'Oh ik heb 2 pakken rekkers bij, kunnen we die ook gebruiken,' vroeg ik en nam ze uit men koffer.