Orpg, Beck en Jade

Beck.

Ik keek naar de verpleegster die eten en wat water voor Jade kwam brengen. Ik keek Jade aan. "Probeer iets te eten" zei ik zacht. Ze had een paar boterham gekregen, met een beetje salade en een toetje. Als ze maar iets at.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. 'Geen honger.' Zei ik. Ik ging goed rechtop zitten en pakte het water, nam een paar kleine slokjes. Ik keek Beck niet aan en trok mijn knieën op.

Beck.

Ik liet het maar. Ik kwam naar voren. Ik pakte haar vrije hand beet en wreef met mijm andere hand zacht over haar arm. Ik probeerde haar maar te laten ontspannen. Ik keek eventjes naar Andre die mij ook net aan zat te kijken.

Jade.

Ik zuchtte en keek even opzij. Het was lief dat hij zo deed, maar het hielp niet. Ik was niet eens zeker dat er uberhaupt iets zou werken tegen dit vreselijke gevoel. Waarschijnlijk niet. En was dat mijn schuld? Als ik gewoon de lange weg had gelopen was dit niet eens gebeurd.

Beck.

Het was even stil. Je hoorde alleen zacht de tv. "Jade wil je dat ik straks langs Cat ga en haar het uitlegt? Of wil je njet sat ze iets weet en langs komt?" Vroeg Andre maar.

Jade.

Ik keek even naar Andre en haalde mijn schouders op. 'Cat lult alles door. De hele school weet het dan.' Zei ik. Het was de waarheid, en ze waren net gestopt met me na te kijken vanwege het hele zelfmoord gedoe.

Beck.

Ik keek Jade aan. "Je hebt een punt, maar heeft ze het recht er niet op om het te weten? En vind je het niet fijn als zij hier is voor jou?" Vroeg ik zacht aan haar.

Jade.

Ik zuchtte en keek hem even aan. 'Ja, oké. Vertel 't haar maar.' zei ik tegen Andre. Hij knikte naar me. 'Oke, komt goed.' zei hij en ik knikte terug.

Beck.

Het was nu weer stil. Ik keek Andre aan. Het was gewoon eventjes ongemakkelijk. Ik wist niet wat ik moest doen, maar ik wilde zo graag helpen. Ik moest gewoon eventjes deze kamer uit. Ik stond op en keek Jade aan. "Ik ga eventjes naar buiten en misschien wat eten. Is dat oke? Andre blijft hier bij jou" zei ik.

Jade.

Ik knikte kort. Het was zo ongemakkelijk stil, ik kon hem niet kwalijk nemen dat hij weg wou. Ik zuchtte diep en frunnikte wat aan mijn haren.

Beck.

Ik pakte mijn jas en liep de kamer uit. Ik zuchtte diep. Ik snapte dat Jade zo deed, maar ik voelde me er verveelend door. Ze had het niet makkelijk. Haar hele wereld stond op de kop. Ik liep naar buiten en ging zitten op het trapte. Ik kon het even niet laten. Ik graaide in mijn jaszak en stak een joint op. Ik voelde me er nu schuldif over. Ik kon het niet maken om stoned te zijn als Jade hier lag, maar mijn hoofd klapte net niet uit elkaar. Ik rookte langzaam een deel van de joint op en het begon langzaam in te werken.

Jade.

Ik ging maar wat tv kijken toen hij weg was, aangezien Andre niet echt veel zei en ook al naar de tv aan het kijken was om ongemakkelijke situaties te voorkomen. Ik zuchtte.

Beck

Nadat ik me wat meer ontspannen voelde, liep ik weer terug naar binnen. Als ze gingen vragen was het dat ik gehuild had. Ik haalde wat water voor Jade en liep terug naar de kamer. Ik stapte naar binnen en zette de beker naast haar neer op een tafeltje. "Hoer heb je wat water" zei ik zacht. Ik ging rustig zitten en liet ze niet in mijn ogen kijken.

Jade.

Ik knikte kort. 'Bedankt.' zei ik zacht en nam een slokje. Ik zette het bekertje weer neer en zuchtte zachtjes. Het was zo ongemakkelijk stil, en ik wist dat het deels door mij kwam.

Beck.

Het was weer stil. Ik keek na een tijdje om hoog. Andre staarde me aan en hij keek een beetje moeilijk. Ik keek weg. "Ik denk dat ik maar ga. Jade probeer veel te rusten" zei Andre rustig. Hij stond op. "Wordt maar snel de oude" zei hij zacht. Andre keek mij aan. "Let goed op haar, ook op jezelf" zei hij zacht. Ik knikte en hij liep de kamer uit.

Jade.

Ik knikte kort naar Andre en keek even hoe hij wegliep. Nu was ik weer alleen met Beck, en ik wist niet echt wat ik moest doen of zeggen. Ik wou ook niks zeggen. Ik wou wel huilen, maar ik wou me niet als een verdomde kleuter voelen.

Paar dagen later
--
Beck

Ik reed naar Jade's huis toe, met Jade naast me in de auto. Ze mocht weg van het ziekenhuis. Het ging moei zaam. Jade praatte niet veel tegen me en ik kon niks doen, waar ik gek van werdt. We kwamen aan bij Jade. Ik stapte uit en pakte de spullen. Ik keek naar Jade. "Lukt het zo?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

De laatste dagen waren een hel. Gewoon echt pure hel. Ik hoopte dat het nare gevoel minder werd, maar het werd alleen maar erger. Ik stapte uit en knikte kort. Ik opende de voordeur en trapte mijn schoenen uit en hing mijn jas op.

Beck.

Ik liep achter Jade aan naar binnen. Ik hing mijn jas op en legde de spullen vanuit het ziekenhuis op een stoel. Ik liep naar de keuken. "Wil je wat drinken?" Vroeg ik. Ik pakte alvast 2 glazen uit de kast. Ik hoopte nu dat Jade thuis was ze zich beter ging voelen.

Jade.

Ik keek even naar Beck en knikte. 'Doe maar water.' zei ik tegen hem. Ik leefde bijna op water. Ik at bijna niks, maar ik had ook totaal geen honger. Ik ging op de bank zitten en zuchtte. Ik was moe. Maar hoeveel ik ook sliep, het leek alleen maar erger te worden.

Beck.

Ik vulde 2 glazen met water en liep terug naar de woonkamer. Ik zette de glazen op tafel en ging zitten. Ik zuchtte zachtjes en nam een paar slokjes water. Eindelijk weer uit dat ziekenhuis.

Jade.

Ik pakte het glas en nam kleine slokjes. De blauwe plekken op mijn armen waren langzaam aan het verkleuren en verdwijnen. Ik zou een litteken houden op mijn zij door die wond. Fijn, ik had nog niet genoeg littekens. Ik zuchtte en keek naar Beck. Ik had het gevoel dat hij ookal gek van me werd. 'Je hoeft niet te blijven als je niet wil.' zei ik zacht. Ik wou hem niet tot last zijn met mijn stille gedoe. Misschien kon hij dan even langs Andre ofzo.

Beck

Ik zette mijn glas neer op tafel en keek Jade aan. Ik haalde mijn schouders op. "Ik wil wel bij je zijn. Ik wil je steunen" zei ik rustig. Ik grijnsde klein en legde mijn hand op been. Nadat ik in het ziekenhuis weer had geblowt was ik weer in mijn oude slechte gewoonte gevallen. Ik was vaak stoned, maar bij Jade probeerde ik het niet te zijn. Nu viel het mee.

Jade.

Ik knikte kort en grijnsde klein terug. Het was aardig dat hij wou bleven. Ik zuchtte diep en frunnikte wat aan mijn lange haren. Ugh. Wat voelde ik me kut.

Beck.

Ik pakte het glas weer van tafel en nam een paar slokken. Ik keek Jade weer aan. Het was eventjes stil tussen ons. "Als je wilt dat ik ga moet je het ook zeggen he? Ik snap wel at je misschien alleen wilt zijn om dit allemaal te verwerken" zei ik zacht. Ik pakte haar hand vast.