Orpg, Beck en Jade

Jade.

Ik keek weven naar het berichtje en zuchtte. Wat moest ik daar nou op antwoorden? Ik beet op mijn lip en stuurde maar terug Okee. Moest ik langs gaan? We hadden eigenlijk niet veel gepraat. Ik was ergens nogsteeds teleurgesteld in hem, ookal vond ik het goed dat hij wel naar de kliniek gegaan is.

Beck.

Ik las het bericht weer terug. Oke, dat is duidelijk. Ik zuchtte diep. Waarschijnlijk gaat ze niet langs komen. Misschien verwachtte ze wel dat ik misschien naar haar zou komen. Nou vandaag niet. Ik was moe en blij dat ik thuis was.

Jade.

Ik lag even te twijfelen of ik langs moest gaan. Ik wou ook niet overkomen als een slechte vriendin en ik ben maar één keer langsgeweest in die kliniek.. Ik zuchtte even diep en stond op. Ik ging wel even langs. Ik pakte mijn sleutels en liep naar mijn auto, reed rustig naar Beck. Ik parkeerde en stapte uit. Het was best lang geleden dat ik hier was. Ik opende de rv deur en zag Beck op bed liggen. 'Hee.' zei ik zachtjes.

Beck.

Ik hoorde iets later een auto de oprit oprijden. Zou dat Jade zijn? Vroeg ik mezelf af. Ik keek op toen de deur open ging en ik Jade hoorde. "Hee" zei ik rustig terug tegen haar. Ik ging een beetje opzij en ging recht op zitten.

Jade.

Ik ging naast hem zitten op het bed en keek hem voorzichtig aan. 'Hoe gaat het?'vroeg ik toen zachtjes aan hem. Hij zag er beter uit dan toen ik hem opzocht. Gelukkig.

Beck.

Ik keek haar aan. "Het gaat beter. Ik ben weer thuis dus dat ik Zoiezo fijner" zei ik rustig. Ik haalde een hand door mijn haar. "En hoe gaat het met jou? Hoe was het op school?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik knikte kort. 'Mooizo.' zei ik zacht. Ik keek even weg, en toen weer naar hem terug. 'Gaat wel oké.' zei ik tegen hem. 'Heb je al met Andre gepraat?' vroeg ik vlug om van onderwerp te veranderen, zodat het niet meer over mij ging. Ik beet op mijn lip.

Beck.

Ik knikte kort. "Oke" zei ik zacht. Ik dacht eventjes na over Andre en schudde mijn hoofd. "Nee niet echt meer. Hij is nogal kwaad en hij vintd me stom" zei ik. Ik zuchtte eventjes en leunde tegen de zei kant aan.

Jade.

Ik slikte. Ik had ook niet met Andre gesproken.. Ik knikte kort, het was stil. Ik keek even naar Beck en pakte toen zijn hand vast en legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik zuchtte tevreden.Dit had ik gemist, met hem. Ookal hebben we de laatste weken bijna nauwelijks contact gehad vanwege.. nja, alles.

Beck.

Ik keek hoe Jade mijn hand pakte en ze bij me kwam zitten. Dit was lang geleden. Ik kneep zacht in haar hand en zuchtte zachtjes. "Ben je toch wel een beetje trots op me? Dat ik wel iets heb overwonnen" vroeg ik zachtjes. Ik wilde dat gewoon eventjes horen, omdat ik wist dat ze nog steeds boks op me was door dat ik überhaupt aan drugs ben gegaan.

Jade.

Ik grijnsde een beetje klein toen hij dat vroeg. 'Ja, natuurlijk.' zei ik zacht. 'Anders was ik hier niet.' zei ik nog zachter en sloot mijn ogen even. Ik was blij dat hij gestopt was en naar de kliniek was gegaan.

Beck.

Ik glimlachte klein. "Gelukkig" zei ik zacht. Ik liet mijn hoofd een beetje tegen die van haar aan leunen. Ik zuchtte diep. Ik was weer een beetje tevreden na een lange tijd. Ik was zo bezig met Jade, dat ik me eigen gezondheid totaal aan het verwaarlozen was.

Jade.

Ik zuchtte tevreden toen we zo zaten. Dat voelde goed. We bouwde alles weer langzaam op. Ik grijnsde een beetje klein en ontspande rustig.

Beck.

Het was weer stil, maar deze keer geen ongemakkelijke stilte. Het was fijn om nu samen te zijn. En het voelde goed om te weten dat ze nog zo om me gaf, want soms twijfelde ik er wel aan afgelopen weken.

Jade.

Ik dacht een beetje na nu we zo zaten. 'Mag ik vannacht hier blijven?' vroeg ik zacht. Het ging nu goed tussen ons en ik was niet bepaald aardig of spraakzaak geweest de laatste, wat, twee maanden? Ik wou dat we onze relatie weer langzaam gingen opbouwen, dus dan kon ik net zo goed blijven.

Beck.

Ik keek haar aan. Ik was een beetje verast. "Ja, tuurlijk mag dat" zei ik zacht. Ik drukte zacht een kus op haar wang. "Je ziet er beter uit trouwens. Gezonder" zei ik.

Jade.

Ik glimlachte een beetje naar hem. 'Dankje.' zei ik zacht. We waren allebei wat beter geworden, dat was gewoon fijn. Alles op een rijtje gezet. '..Sorry dat ik niet vaker ben langskomen toen je in de kliniek zat..' zei ik zacht.

Beck.

Ik keek haar aan. Ik vond het jammer dat ze niet was langs gekomen. Ik knikte. "Je had vast een reden" zei ik.

Jade.

Ik haalde mijn schouders kort op. 'Mhh.' ik zuchtte diep en speelde een beetje met Beck's vingers. Ik was blij nu met hem te zijn na die kuttijd.

Beck.

Ik keek naar Jade die met m'n vinger speelde. Ik had dit toch wel gemist. Ik zuchtte diep en ontspande. "Waren mensen op school nog vervelend tegen jou of over mij?" Vroeg ik me af.

Jade.

Ik schudde even mijn hoofd. 'Nee.. Ze vroegen af waar je was, maar alleen Andre, ik, Tori en Cat weten dat.' zei ik zacht tegen hem. 'En tegen mij doen ze niet echt iets. Ik praat alleen niet veel met Andre, na dat gedoe.' zei ik tegen hem.

Beck.

Ik knikte. "Ik denk dat ik nog wel met hem Moët gaan praten, maar ik denk dat hij dan boos gaat worsen. Dat weet ik wel Zeker. Hij heeft vaak genoeg gezegd dat ik moest stoppen en dat ik dom was" vertelde ik haar.

Jade.

'Maar nu ben je echt gestopt. Je bent afgekickt. Het komt heus wel goed tussen jullie twee.' zei ik rustig en glimlachte een beetje voor ik tevreden zuchtte.

Beck.

Ik knikte. "Ja hopelijk wel" zei ik zacht. Ik zuchtte tevreden. "Kom er gaan liggen" zei ik. Ik ging voorzichtig op mijn rug liggen en trok Jade zacht bij me. "Ik ben zo moe. Het was nogal intensief in die kliniek" legde ik uit.

Jade.

Ik ging voorzichtig bij hem liggen. Het voelde goed, na al die tijd. 'Mhh. Ik snap het.' zei ik zachtjes en ontspande. Ik drukte een klein kusje op zijn wang. 'Ik ben blij dat alles nu weer redelijk goed is.' zei ik zacht.