Orpg, Beck en Jade

Beck.

Ze had haar standpunt wel duidelijk gemaakt zeg, Jezus. Dacht ze nu echt zo over mij. Als een of andere junk. "Weet je dat er eer klinieken zijn voor mensen die zich snijden of depresief zijn? Heb ik jou daar ooit heen gestuurd? Heb ik jou ooit verplicht met iemand moeten laten praten? Nee. Ik heb het altijd maar gelaten voor jou en nu wil je dat ik naar een afkickkliniek ga waar alleeën maar jvan die junks zitten" zei ik. Ik weed toch wel kwaad nu.

Jade.

Ik keek naar Beck, een beetje gekwetst maar boos. 'Ik ben verkracht. bijna fucking vermoord. Sorry dat ik dan depressief ben. Daar kies ik niet voor, of wel dan?!En ik ben gestopt met snijden. Dus en je bent een junk. Kijk naar jezelf.Je ligt in het fucking ziekemhuis!'

Beck.

"Hoe jij nu tegen me doet gaat nergens over. Ik deed toch ook niet zo fucking boos toen jij hier lag met dat snijden" zei ik boos. "Jij komt hier alleen heen om boos te zijn. Het boeit je geen flikker hoe het met me gaat. Je zou nog liever willen dat ik me heel slecht voel want dan kon je zeggen dat het allemaal me eigen schuld is" zei ik kwaad. Ik werd er niet lekker van.

Jade.

'Hou je bek over dat fucking snijden. Dat was een totaal andere situatie dan dit nu. Vind je het gek dat ik boos ben, ugh.
Natuurlijk maak ik me wel zorgen om hoehet met je gaat' zei ik en keek even weg van hem.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. Ik vond dit echt niet leuk. Ze was echt heel teleur gesteld in me. "Het spijt me echt Jade. Ik dacht niet dat het zo erg zou worden" zei ik. Ik keek ook weg. Ik staarde naar mijn handen en beet op mijn lip. Kut zooi.

Jade.

Ik keek hem niet aan. 'Dit keer boeit me je excuses niet meer. Ik wil niet met een fucking junk in huis zitten!' zei ik. Het idee maakte me al misselijk. Ik slikte kort en keek hem weer even aan.

Beck.

Ik zuchtte. "De afgelopen weken was ik ook gewoon in je huis. Ik stop ermee. Ik ben geen junk Jade, noem me niet zo" zei ik. Ik keek haar aan en daarna weer weg. Ik ging haar ook geen snijder noemen, maar dat zou ik maar niet zeggen want ik moest m'n bek houden erover. Argh.

Jade.

Ik keek hem aan. 'Omdat ik dacht dat je al die tijd al gestopt was, jezus. Ik mag je geen junk noemen? Je hebt een overdosis genomen, je zit weken aan de drugs. Hoe moet ik je dan noemen? Je bent verslaafd, geef het nou maar gewoon toe Beck.' zei ik tegen hem en sloeg mijn armen over elkaar.

Beck.

Ik bleef naar mijn handen kijken en friemelde aan mijn nagel. Ik beet op mijn lip. Het maak niet uit wat ik zou zeggen. Ze zou toch wel boos zijn op me. "Ik weet dat ik verslaafd ben, oke? Ik weet het" zei ik. Ik besefte het me nooit heel goed eigenlijk. Nu wel, nu ik hier lig. Ik zou zo graag iets nu willen gebruiken, maar dat kon niet meer gewoon.

Jade.

'Ga hulp zoeken.' zei ik tegen hem toen hij het eindelijk toegaf. Ik was bang dat het nog een keer foutging en hij weer een overdosis nam en we hem te laat zouden vinden. Ik beet op mijn lip en keek hem weer aan.

Beck.

Ik wilde helemaal geen hulp zoeken. Ik staarde voor me uit en dacht. "Ik kan dit ook zonder help. Ik ga het niet meer doen. Nooit meer. Ik heb geleerd van deze fout. Ik wil niet nog een keer in het ziekenhuis belanden. Ik beloof je. Als ik hier weg ben ga alles gewoon weer goed." zei ik.

Jade.

Moest ik hem geloven? Nadat hij al die tijd dit verborgen had gehouden? Ik beet op mijn lip. En alleen afkicken? Ik slikte. 'Ik geloof je niet. Je gaat sowieso terugvallen.' zei ik zacht en keek hem aan.

Beck.

Haar woede was gelukkig minder geworden op dit moment. Ik draaide mijn hoofd en keek haar nu weer aan. "Niet als jij me helpt" zei ik zacht.

Jade.

Ik keek hem even aan. 'Ik en jou helpen? Ik kan niet eens mezelf helpen. Laat staan andere.' zei ik. Ik keek weer naar mijn mouwen en zuchtte zachtjes.

Beck.

Ik zuchtte diep. "Laat dan maar" zei ik. Ik draaide me hoofd weer naar voren en staarde maar wat. Ik durfde niet te veel te zeggen. Bang dat Jade kwaad zou worden.

Jade.

Ik slikte. 'Ik ga denk ik zo naar huis.' zei ik zacht, damn, ik had het gevoel dat ik elk moment kon gaan janken en ik weigerde te huilen waar hij bij was. Ik keek weer even naar hem.

Beck.

Ik knikte. "Oke" zei ik rustig. Ik zuchtte zachtjes. Tuurlijk wilde ze naar huis. Ze had geen zin in mij. Waarschijnlijk ging ze pas normaal tegen me doen als ik uit een afkickkliniek zou komen ofzo. Ik staarde nog steeds wat naar voren.

Jade.

Ik stond op. 'Ik- Ik kom morgen nog wel langs.' zei ik een beetje ongemakkelijk. Ik probeerde klein te glimlachen, maar kon het gewoon niet. Ik liep langzaam de kamer uit, kutzooi.

Beck.

En toen was ze op eens weg. Ik liet een diepe gefrustreerde zucht. Verdomme. Ik haalde een hand door mijn haar heen. Het was de bedoeling dat ik hier kon uitrusten, maar dit maakte me alleen maar gestrest.

Jade.

Ik liep naar buiten toe en stapte in mijn auto. Ik haalde even diep adem. Dit ging niet echt goed. Ik startte de auto en reed naar huis toe.

Paar weken later
--
Beck.

Ik zat in de auto bij mijn moeder. Ze had me net opgehaald bij de kliniek. Ik had het toch maar gedaan en misschien was dat ook wel goed. Het was erg heftig. Ik had zware dagen, maar ook wat dagen dat het goed ging. De afkickverschijnselen zijn ieder geval voorbij, gelukkig want dat was een hel. Ik begon dat gewoon te trillen en te zweten. Ik had krampen en werd misselijk. Het gevoel dat ik drugs nodig had was ook voorbij. We kwamen thuis aan. Ik stapte in de auto en liep met mama het huis in. Ze wilde eerst graag samen eventjes kletsen en wat drinken.

Jade.

Ik lag op bed naar het plafond te staren. Ik had Beck maar een keer gezien sinds hij in de kliniek zat en volgens mij zou hij vandaag naar huis gaan. Ik wou ook niet vaker komen. Ik kon het gewoon niet. Het ging iets beter met me, maar nogsteeds werd ik wakker met nachtmerries, of kreeg ik paniekaanvallen in school. Cat was er wel voor me, zelfs Tori deed haar best, maar ook zij kon het gewoon soms niet. Ik wou ook niet dat ze me zo zagen, maar ik werd al wat zekerder van mezelf en dat was vooruitgang. Ik had ook wat meer energie en probeerde weer normaal te eten, aangezien ik ook wel inzag dat dat niet goed was gegaan de laatste tijd.

Beck.

Mama had een aantal vragen waar we samen rustig over konden praten. Ik was niet meer thuis geweest na het ziekenhuis dus in mijn rv had ik nog drugs. "Ik loop zo nog met je mee, want ik wil zien dat je alle drugs weg doet" zei mijn moeder. Ik knikte. "Is goed" zei ik. We liepen samen de rv in. Ze nam flessen drank, wiet, sigaretten en de cocaïne in beslag. Ook alles wat ik verstopt had gaf ik eerlijk aan haar. Daarna had ik de rv weer mij alleen. Ik ging op bed liggen en zuchtte diep. Eindelijk weer thuis.

Jade.

Ik pakte mijn mobiel van mijn nachtkastje en zuchtte. Ik stuurde een bericht naar Beck. Ben je al thuis? en verstuurde het. Ik zuchtte en legde mijn mobiel naast me neer op bed en sloot mijn ogen even.

Beck.

Ik hoorde mijn mobiel. Ik haalde die uit mijn broekzak en keek naar het bericht van Jade. Ja, half uurtje , stuurde ik terug. Ik dacht eventjes aan Jade. Ze was maar 1 keer langs geweest, daar baalde ik van. Het deed me namelijk goed toen ze langs kwam, ook al ging het die dag niet goed met me.