Bade- Intruders

Beck.

Ik grijnsde. "Gelukkig niet nee" zei ik. Ik gaf een kneepje terug in haar hand en knikte mijn hoofd. "Ja dat is wel beter. Ik heb geluk gehad. Ookal had ik hier moeten liggen in plaats van jou" zei ik zacht.

Jade.

'Hou op. Dat wil ik niet horen.' zei ik. Ik moest er niet aan denken, dat Beck hier zou liggen, bah. Ik ging voorzichtig wat rechterop zitten, ondanks de pijn, en duwde een paar plukken van mijn lange haar achter mijn oren. 'Ik heb nu tenminste een goed excuus om een tijd niet naar school te gaan.' zei ik.

Beck.

Ik keek haar aan. "Sorry, maar je vindt het toch niet erg om naar school te gaan?" Zei ik tegen haar. Ik hoopte dat Cat nog eventjes weg zou blijven bij de baby's.

Jade.

Ik keek hem even aan. 'Ik haat school.' zei ik droog tegen hem en grijnsde klein. Ik zuchtte en keek hem even aan. 'Zeg, hoe vreselijk zie ik er eigenlijk uit?' zei ik tegen hem. Volgens mij leek ik op frankenstein.

Beck.

"Je ziet er een beetje zielig uit, vooral met at verband zo om je hoofd heen. Maar het gaat er niet om hie je er nu uit zie, je ligt in een ziekenhuis" zei ik. Ik grijnsde klein. "En dan nog ben je knap dus maak je geen zorgen" zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar heen. Man, ik had gehoopt dat Jade en ik geen familie waren en we gewoon een relatie konden hebben ofzo.

Jade.

Ik grijnsde flauw naar hem. Toen kwam Cat weer binnengelopen. 'Heehoi' zei ze en plofte weer op mijn bed neer. Vlug trok ik mijn hand weg van Beck. 'Au, rustig.' zei ik en keek haar even aan. Ik zuchtte diep. Ik hield van Cat, maar soms was ze zo irritant.

Beck.

Cat kwam binnen en plofte neer op het bed. Jade en ik trokken allbei meteen onze hand terug. Ik slikte eventjes. Dit bleef ongemakkelijk. Ik keek Cat aan. "Oh sorry Jadey, ik heb je toch geen pijn gedaan he?" vroeg ze bezorgd. Cat was altijd zo lief voor Jade. Het was echt schattig.

Jade.

'Nee, nee, het is oke.' zei ik tegen haar en beet op mijn lip. 'Okaay' zei ze vrolijk. Ik rolde met mijn ogen en keek even naar Beck. Ik wou gewoon alleen met hem zijn.

ts paar weken later
--
Beck.

Ik had wat eten en koffie gemaakt. Ik liep naar boven, naar Jade's slaapkamer toe. Jade en ik waren allebei weer thuis. Ik al eerder dan Jade. Met mij ging het goed. Ik kon gewoon weer lopen en alles. Ik had nog wel eens last, maar het viel allemaal wel mee. Jade die lag op bed. Ze was dan wel thuis, maar ze moest veel rusten. Ik liep haar kamer binnen en sloot de deur achter me dicht. "hee" zei ik toen ik haar aankeek. "Ik heb eten voor je" zei ik. Ik zette het neer op haar nachtkastje en ging op de rand van haar bed zitten.

Jade.

Ik keek even op toen Beck binnenkwam. 'Hee.' zei ik en ging voorzichtig wat rechterop zitten.'Bedankt.' Het ging al wat beter met me. Ik kon al een beetje weer dingen vastpakken, maar met moeite. Ik kreeg er therapie en allemaal opdrachten voor, waar ik een scheithekel aan had. Ik kon weer kleine beetjes staan en lopen, maar het verst dat ik kwam was de badkamer, voor de rest kwam ik de deur niet uit. Ik keek even naar Beck die bij me kwam zitten en glimlachte klein.

Beck.

Ik glimlachte klein naar haar. "Graag gedaan. Hoe voel je je?" vroeg ik aan haar. Ik keek haar aan. Ze zag er al veel beter uit dan toen ze in het ziekenhuis lag. Ik was blij dat er vooruitgang in zat. Jade was echt een vechter.

Jade.

'Meh. Hoofdpijn. Maar heb al pijnstiller gehad.' zei ik tegen hem en zuchtte diep. Ik was al best moe, maar James zou straks langskomen, dus wou ik niet gaan slapen. En ik moest straks ook nog die stomme oefeningen doen.

Beck.

Ik knikte. "Misschien dat koffie wel extra helpt" zei ik met een kleine glimlach. Ik pakte een broodje die ik voor haar had gesmeerd en begon er zelf een paar hapjes van te eten.

Jade.

Ik grijnsde en pakte voorzichtig de koffie vast en nam een slokje, en zette de mok toen weer neer zodat ik hem niet liet vallen. Ik zuchtte diep en keek Beck aan. Ik was blij dat hij al wel weer grotendeels genezen was.

Beck.

Ik grijnsde klein. Onze ouders waren werken. Ik hielp Jade als ze er niet waren, anders eigenlijk ook maar goed. De deurbel ging. Ik stond op. "ik ga eventjes kijken wie het iets" zei ik. Ik grijnsde klein. Ik liep naar beneden en opende de voordeur. James. Ik zuchtte diep. "Jade is aan het rusten" zei ik. Hij liep langs mij het huis binnen. Ik rolde met mijn ogen. "Ze vindt het niet erg als ik naar haar toe ga" zei hij. Oke, tuurlijk. Ik liet hem naar boven gaan. Zelf bleef ik maar beneden. Ik ging wat tv kijken.

Jade.

Toen Beck naar beneden ging pakte ik de bal naast mijn bed en besloot alvast wat oefeningen te doen. Toen kwam James binnen. 'Hee.' zei ik en keek hem aan. Hij plofte op mijn bed neer. 'Voorzichtig..' zei ik. Hij leek al wat geïrriteerd. 'Wat is er?' vroeg ik. 'Niks. Hoe is het met jou?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Niet beter, niet slechter.' zei ik en probeerde de bal een beetje in te drukken. 'Mooi.' zei hij. De bal schoot weg, tegen hem aan. 'Kijk nou is uit.' zei hij. Ik trok een wenkbrauw op. 'Wat heb jij vandaag?' vroeg ik, ik werd er zelf ook niet goed van.

Beck.

Ik pakte wat drinken en plofte neer op de bank. Ik zette de tv aan en ging maar wat kijken. Ik had geen zin om bij James en Jade te zitten.

Jade.

Kort daarna brak het uit in een ruzie, zonder een goede reden. Hij begon hard te praten en omdat ik op bed zat, kwam hij nogal intimiderend over. Ik kroop uit bed en stond op zodat ik op gelijke hoogte met hem stond. Ik negeerde de pijn maar gewoon. 'Stop met zo hard praten, verdomme.' zei ik en wierp hem een boze blik toe. 'Oh nu is het mijn schuld?' vroeg hij fel. Ik trok een wenkbrauw op. 'Ik snap jou niet' zei ik fel. 'Sinds ik uit het ziekenhuis ben ben je hartstikke chagrijnig.' zei ik fel. 'Omdat ik je met alles moet helpen, het wordt vermoeiend, Jade!' zei hij. 'Daar kan ik toch verdomme niks aan doen, alsof ik hiervoor kies.' zei ik terug. 'Iedereen verklaard me voor gek dat ik dit allemaal voor je doe.' zei hij. 'Nou, dan ga je toch lekker naar iemand anders toe?' zei ik kwaad. 'Doe ik al.' zei hij fel en ik trok een wenkbrauw op. 'Pardon?' 'Ik heb met iemand anders gezoend.' zei hij en sloeg zijn armen over elkaar. Hij schaamde zich er niet eens voor. 'Wanneer?' vroeg ik fel. 'Paar weken terug.' zei hij. 'Na mijn ongeluk?' vroeg ik woedend. Zijn gezicht zei genoeg. 'M'n huis uit.' zei ik.

Beck.

Ik hoorde Jade en Ryder schreeuwen tegen elkaar. Ik fronste even. Jade was zwak en ze was zo boos? Ik stond op. Ik wilde wel even checken of het wel goed ging daar boven. Ik begon de trap op te lopen. "Jezus Jade. Ga lekker zielig doen bij Beck ofzo" hoorde ik James roepen. Hij liep langs mij de trap naar beneden. Hij stootte tegen mij aan. "Kijk uit" zei ik fel. Hij keek mij kwaad aan. "Rot op" zei hij. Hij liep het huis uit en liet de deur hard dicht klappen. Ik rende snel naar boven. "Jade? Alles oke?" Vroeg ik. Ik rende haar kamer in.

Jade.

Ik hoorde beneden de deur dichtvallen en pakte mijn bureau vast. Ik stond te trillen op mijn benen. Ik had nog nooit zo lang alleen gestaan. Ik hoorde Beck al binnenkomen en schudde mijn hoofd. Nee, het was niet oke.

Beck.

Ze stond helemaal alleen. Ze probeerde zich aan het bureau staande te houden. Ik ging snel naar haar toe. Ik sloeg mijn arm om haar middel heen. "Moet ik je tillen naar bed of ga je lopen" vroeg ik zacht. Ik voelde hoe ze trilde. Was maar gewoon ik bed gebleven Jade.

Jade.

Ik haalde diep adem. 'Lopen.' zei ik zacht. Ik zette kleine stapjes, terwijl ik me aan Beck vasthield. Ik kon niet geloven wat er net was gebeurd. Kutjames. Het duurde even, maar ik kwam bij het bed en liet me langzaam zakken tot ik zat. Damn, het kostte me al mijn kracht om niet te gaan huilen.

Beck.

Voorzichtig hielp ik Jade mee naar het bed en liet haar zitten. Ik ging naast haar zitten. "Moet je liggen? Wat gebeurde er?" Vroeg ik aan haar. Ik was echt bezorgd om haar. Ze was nog zo zwak en had ze ook ruzie gehad met James.

Jade.

Ik haalde opnieuw diep adem. 'Het is uit.' zei ik zacht en keek naar mijn handen. Ik slikte. Ik voelde me zo kut nu, ik kon er toch ook niks aan doen dat ik dat stomme ongeluk had?

Beck.

Ergens was ik een beetje opgelucht, maar Jade was verdrietig en ik wilde haar ook njet zo zien. "Huh? Waarom dan?" Vroeg ik. "Heeft hij het uitgemaakt?" Vroeg ik rustig aan haar.