Bade- Intruders

Jade.

'Ja..en ik..' zei ik zacht. 'Hij vond het irritant dat hij me moest helpen met van alles.' zei ik zacht. 'En hij heeft met een ander lopen zoenen na het ongeluk.' zei ik en beet op mijn lip.

Beck.

Ik luisterde en vloekte zachtjes. "Hij is een eikel dat hij dat heeft gedaan. Je kan er niks aan doen he, laat hem maar gewoon. En als je wilt dat ik hem in elkaar moet slaan dan doe ik dat wel" zei ik. Ik wreef zacht over haar rug. "Ben je verdrietig of niet?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. Ik wist niet echt hoe ik me nu het beste kon beschrijven. Verdrietig, boos.. Ik slikte. Ik trilde nog een beetje na, ik was ook zo dom geweest om op te staan.

Beck.

Ik slikte even en wreef over haar rug. "Rustig maar" zei ik. Ik merkte dar ze nog aan het bijkomen was. Ik pakte een glas water van haar nachtkastje en gaf het aan haar. "Misschien moet je even wat drinken en liggen" stelde ik voor.

Jade.

Ik knikte. Ik nam voorzichtig een slokje van het water en zuchtte zachtjes. Ik had het weer is niet meezitten, Ik zette het glas weer niet en ging voorzichtig in bed liggen, trok de dekens hoog op en zuchtte. Ik was uitgeput en verdrietig, elke beweging die ik maakte kostte zoveel energie en was zo zwaar, ik wou helemaal niet meer bewegen.

Beck.

Ik keek naar Jade. Ik had medelijden met haar. Ze was verdrietig en ze was nog aan het bijkomen van het auto ongeluk. Ik ging naast haar in bed zitten. Ik sloeg mijn arm om haar heen. "Probeer te ontspannen. Of praat tegen me als je dat wilt" zei ik.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd en kroop wat tegen hem aan. Ik was te moe voor alles, praten, huilen. Ik sloot mijn ogen. Ik haatte dit, ik haatte het om zo zwak te zijn, want dat was ik niet.

Beck.

Ik ademde diep in en uit. Ik wreef zacht over haar arm heen en liet mijn hoofd tegen die van haar aan leunen. "Heb ik wel eens verteld tegen jou dat ik jou heel stoer en sterk vind" zei ik eerlijk.

Jade.

Ik keek hem even aan en glimlachte klein. 'Mhh.'. Ik sloot mijn ogen weer even. Het was lief wat Beck deed. Ik ontspande ervan. Hij vond het niet erg om me te helpen.

Beck.

Ik staarde naar Jade, terwijl zij haar ogen had gesloten. Ik grijnsde klein. Nog steeds vond ik haar leuk. James had echt een grote fout gemaakt. Als je een meisje had zoals Jade zou je echt niet met iemand anders zoenen of zo raar doen tegen haar.

Jade.

Ik zuchtte zachtjes en opende mijn ogen weer, zodat ik recht in die van Beck keek. Ik glimlachte klein naar hem, te vermoeid voor wat anders. Ik had pijn, van dat staan deden de wonden op mijn buik weer pijn. Ik liet mijn vingers er over heen glijden.

Beck.

Ik glimlachte klein terug. Ik merkte dat ze pijn had. Ik keek naar haar vingers die naar haar buik gleden. Ze had daar wonden zitten van de glasscherven. Ik liet mijn hand langzaam naar haar buik gaan en maakte kleine bewegingen bij haar wonden. Hopelijk zorgde het ervoor dat de pijn minder zou worden.

Jade

Ik glimlachte klein. 'Dankje.' zei ik zacht ik tegen hem. Ik zuchtte. 'Ik ga denk ik proberen te slapen.' zei ik zacht tegen hem.

Beck.

Ik keek haar weer aan en knikte. "Ja dat is goed. Ik blijf bij je. Als je dat wilt ieder geval" zei ik zacht tegen haar. Ik lag eerlijk gezegd best comfortabel zo. Hier kon ik wel aan wennen.

Jade.

Ik knikte. 'Graag.' zei ik zacht tegen hem. Ik kroop nog wat dichter tegen hem aan en sloot mijn ogen weer. Het voelde fijn zo, met Beck's warmte om me heen. Al snel viel ik in slaap.

Beck.

Ik keek nog een tijdje naar Jade. Ik grijnsde klein. Na een tijdje voelde ik me slaperig worden. Ik sloot mijn ogen en viel in slaap met Jade bij me.

Jade.

Paar uur later werd ik wakker, het was nu donker buiten. Ik zuchtte. Ik voelde me al wat beter dan voor ik ging slapen. Ik keek naar Beck en grijnsde klein. Gelukkig waren onze ouders nog niet thuis gekomen, die zouden ons vermoorden.

Beck.

Ik voelde Jade in mijn arm bewegen. Ik werd al snel wakker. Ik grijnsde klein. "Hee hoe voel je je?" Vroeg ik zacht. Ik haalde even een hand door mijn haar en keek haar aan.

Jade.

'Gaat..' zei ik zacht tegen hem. Ik wou niet aan James denken, maar die gedachte was onvermijdelijk. Ik wreef even kort in mijn ogen en zuchtte diep.

Beck.

"Wil je praten of niet? Het hoeft niet he, maar als je iets kwijt wilt dan kan je dat altijd zeggen" zei ik tegen haar. Ik dacht eventjes aan James. Als hij hier nog een keer aan de deur zou staan ging ik hem echt in elkaar slaan.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee.' zei ik zacht. Als ik ging praten, ging ik waarschijnlijk huilen en dat wou ik echt niet. Ik beet op mijn lip.

Beck.

Ik knikte. "Oke" zei ik zachtjes. Ik staarde even naar haar blauwe ogen en stopte wat plukjes achter haar oor. "Ik ga denk ik maar wat eten klaar maken voor ons. Ik weet niet wanneer onze ouders terug komen" zei ik rustig.

Jade.

'Moet dat nou? Ik lig zo lekker. Je bent net een kachel.' zei ik zachtjes en keek hem aan met een kleine glimlach.

Beck.

Ik lachte terug. "Ik wil best blijven liggen als jou persoonlijke kachel" zei ik. Ik wreef op en neer over haar zij.

Jade.

'Doe dat. Bestel maar pizza.' zei ik tegen hem en glimlachte klein. We lagen weer best intiem zo, zoals we vroeger wel is hebben gelegen. Ik grijnsde even klein naar hem en zuchtte. Ik was nogsteeds best wel moe.