Orpg, Beck en Jade

Jade.

We bleven zo een tijd zitten en ik voelde me al wat beter toen de misselijkheid wegtrok. Na een tijdje ging de deurbel. Ik trok een wenkbrauw op. 'Ik ga wel.' zei ik en stond op van mijn bed en liep de trap af naar de voordeur, die ik opentrok. 'Hey Jade.' het duurde me een paar seconden voordat ik eigenlijk door had wie er voor de deurstond. Iemand die ik al veelste lang niet gezien had. Wat was het, jaren? Minstens 3. 'Mam?' ik trok een wenkbrauw op. Wat de hell deed ze hier? Ze liep naar binnen zonder dat ik haar binnen liet, deels omdat ik zo verbaasd was. Ze trok een koffer achter haar aan. 'Eh?' ik wist niet echt wat ik moest zeggen, verbaasd dat ik haar zag aangezien we nooit praten.

Beck.

Ik knikte en bleef op het bed zitten. Ik pakte de afstandsbediening en zette de tv op een andere zender. Ik hoopte dat Jade zich inderdaad morgen weer goed voelde. Ik vond dit niks namelijk.

Jade.

Ze zette haar koffer naast de bank en draaide zich om naar me. 'Je vader is op zakenreis, dus ik moest hier een tijdje blijven, anders krijg je de jeugdzorgd op je af enzo.' zei ze. Ik keek haar aan, meende ze dit nou? 'Dus pap liet je hier blijven? Ik geloof er niks van.' zei ik. Waarom zou hij ingodsnaam haar vragen? 'Bel hem maar.' zei ze. Ik rolde met mijn ogen. 'Ik kan voor mezelf zorgen, dus ga maar weer heel gauw naar.. waar je de afgelopen fucking jaren ook bent geweest.' zei ik. 'Jade, ik ben je moeder.' zei ze rustig. 'Nee, dat ben je niet. Want een moeder zorgt voor haar kind en jij hebt dat nooit gedaan, dus ga nou maar.' zei ik fel. Ik kreeg koppijn van dit gedoe. Ze keek even rond terwijl ze negeerde wat ik zei. 'Leuk wat je vader gedaan heeft met het huis.' zei ze rustig. 'M'n huis uit.' zei ik nu harder.

Beck.

Ik hoorde opeens Jade heel boos zijn beneden. Ik fronste. Wie was er? Ik liep naar beneden en zag een vrouw tegen over Jade staan die erg op Jade zelf leek. Ik herkende haar ook van een foto die ik ooit gezien had. Het was Jade's moeder, maar ik had haar nooit echt ontmoet. Jade vertelde ook niks over haar en ik wist ook bijna niks over haar. Ik wist wel dat Jade erg boos op haar was. Ik keek Jade aan. "Alles oke hier?" vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik keek even naar Beck. 'Nee, dat mens loopt m'n huis binnen om doodleuk te vertellen dat ze hier even blijft wonen.' zei ik tegen Beck. 'En wie is dit?' vroeg ze aan me en keek naar Beck. Ik keek weer naar haar. 'Hoor je niet wat ik zei? M'n huis uit.' zei ik nogmaals. 'Jade, anders heb je kans in een groepwoning te komen omdat niemand toezicht op je heeft.' zei ze. 'Dan bel ik pap en dan zorgt hij maar dat hij wat regelt, je kunt niet na jaren ineens hier weer komen.' zei ik fel.

Beck.

Ik legde mijn handen op Jade's schouders. "Rustig" zei ik zacht. Ik keek naar Jade's moeder. "Ik stel voor om eventjes rustig met elkaar te praten en Jade dat jij je vader belt" zei ik. Ik keek naar haar moeder die mij aan keek. Ik keek weg en zuchtte zachtjes. Dit kwam nog al onverwacht.

Jade.

'Ugh.' ik pakte mijn mobiel en liep naar de gang en belde mijn vader. Het gesprek was nogal kort en fel, aangezien ik hartstikke boos was dat hij me ook niet erover had ingelicht. Ik hing boos op en liep terug naar de woonkamer en ging naast Beck staan en keek weer naar haar. 'Als hij weer terug is van die zakenreis, wil ik je direct uit dit huis hebben.' zei ik tegen haar en keek naar Beck. 'Ze moet blijven omdat de kans groter is dat we bezoek krijgen van de leerplichtambtenaar omdat ik zovaak afwezig ben geweest dit jaar. En als ze zien dat ik alleen thuis ben krijg je gezeik.' zei ik tegen hem.

Beck.

Ik luisterde naar Jade en knikte. "Oke, begrijpelijk. Het komt wel goed" zei ik zacht tegen haar. Haar moeder ging rustig op de bank zitten. Ik zuchtte zachtjes. Moest ik me voorstellen? Ik liep op haar af en stak mijn hand uit. "Ik ben Beck, Jade's vriend" zei ik. Ze grijnsde naar me. "Hoi Beck" zei ze.

Jade.

Ik rolde met mijn ogen. 'Hebben jullie geen school?' vroeg ze. 'Ik ben ziek.' zei ik geïrriteerd. 'Oh, beterschap dan.' zei ze. 'Right.' zei ik. 'Jade, we kunnen toch praten? We moeten met elkaar door een deur kunnen.' zei ze. 'Nee. Probeer je alsjeblieft niet als een moeder te gedragen, want dat ben je niet. Je weet niks van me, en dat is je eigen fout.' zei ik. 'We kunnen elkaar nu toch leren kennen?' ' Ben je te laat mee.' zei ik en draaide me om en liep naar mijn kamer. Waarom had ik het gevoel dat ik moest janken? Ik ging niet huilen hierom. Ik ging op bed zitten en haalde een paar keer diep adem.

Beck.

Ik liep Jade achterna naar boven. Ik ging naast haar zitten. "gaat het?" vroeg ik. Ik drukte een kus op haar wang en sloeg mijn arm rustig om haar heen. "Waar was je moeder afgelopen tijd?" vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik keek even naar Beck. 'Nee, het gaat niet. Ik huil en ik heb geen idee waarom ik huil aangezien ze een kutwijf is.' zei ik en haalde even diep adem. 'Ik heb geen idee. Ze - ze was op een gegeven moment gewoon weg. Eerst stuurde ze nog wel een kaartje of belde ze, of kwam ze heel soms langs maar de laatste drie, vier jaar. Niks meer. En nu is ze hier.' zei ik en beet op mijn lip.

Beck.

"Je moet er eventjes aan wennen en je hoef haar ook niet te zien als je moeder. En als je gek wordt kom je naar mij toe" zei ik. Ik veegde haar tranen weg.

Jade.

Ik zuchtte. 'Oke.' zei ik zacht en leunde tegen hem aan. Ik haalde rustig adem en kalmeerde weer een beetje.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. "Heeft je vader oook een hekel aan haar?" vroeg ik me af. Ik wist het verhaal niet helemaal. Was zo opeens weggegaan? Waren de ouders gescheiden? Ik had geen idee eigenlijk.

Jade.

'Blijkbaar niet, want anders zat ze hier niet.' zei ik en zuchtte diep. Wat een kutdag. 'Maar het was haar of het risico lopen van een groepshuis. Dus..' ik zuchtte. 'Het zal wel, ik hoop gewoon dat die gast snel thuis is zodat ze weer op kan rotten.' zei ik.

Beck.

"Beter een tijdje met je moeder, dan in een groepshuis" zei ik. Ik zuchtte zachtjes. Hopelijk ging dit Jade niet beinvloeden en werd ze allemaal chagerijnig enzo.

Jade.

'Ja, 't moet maar.' zei ik en zuchtte. 'Hopelijk ben ik morgen beter, ik wil echt niet thuis blijven.' zei ik en zapte weer een beetje met de televisie.

Beck.

Ik knikte. "Ja dat begrijp ik" zei ik zacht. Ik pakte haar hand en gaf een zacht kneepje. "Ik hou van je" zei ik zacht.

Jade.

Ik glimlachte klein naar hem. 'Ik ook van jou..' zei ik zacht en zuchtte diep en probeerde niet te denken aan het feit dat mijn moeder beneden zat. Ugh.

Ts, week later
-
Beck.

Ik werd wakker van de wekker. Ik stond op en maakte me klaar voor school. Ik at snel wat en pakte mijn tas in. Jade was nu thuis. Ze voelde zich nog steeds niet helemaal top. Ik pakte de auto sleutels en mijn tas en liep naar buiten en stapte de auto in. Rustig reed ik naar school.

Jade.

Ik lag op bed en zuchtte diep. Ik voelde me nogsteeds bagger, vooral net na dat ik opstond. Misselijk en duizelig, daarna ging het wel weer redelijk, maar als het erg was bleef ik thuis, zoals vandaag. Met dat gedrocht dat zichzelf moeder noemde. Ik sloot mijn ogen even maar hoorde mijn moeder beneden geluid makte, waardoor ik niet kon slapen. Ugh. Ik liep naar beneden. 'Jezus mens, kan het niet wat zachter?' vroeg ik geïrriteerd. Ze keek op. 'Nounou, ongesteld ofzo?' vroeg ze toen ze opkeek. Ik rolde met mijn ogen en liep naar de keuken voor wat drinken, terwijl ik nadacht over wat ze zei. Daarna keek ik op mijn mobiel naar de datum. De 22e. Het duurde een paar seconde voor ik doorhad wat die datum betekende. Ik was laat..

Beck

Ik kwam op school aan. Ik zou zo wel zien of Jade naar school zou komen. Ik had namelijk nog geen bericht van haar gehad. Ik liep de school binnen en ging naar mijn kluisje. Ik stopte mijn boeken erin en draaide me daarna om. Jade was er nog niet. Ik haalde mijn mobiel uit mijn broekzak en stuurde een bericht naar Jade. Kom je naar school of ben je nog ziek? x Ik stopte mij mobiel daarna weer terug in mijn broekzak en wachtte eventjes.

Jade.

Ik probeerde na te denken, maar mijn mobiel ging af. Ik keek even vlug en zag dat het Beck was. Ik blijf thuis x. stuurde ik terug en keek weer naar voren. Ik kon niet zwanger zijn. Toch? We hadden het maar één keer gedaan sinds dat hele gedoe.. Ik beet op mijn lip. Waarom was ik anders laat? Stress? Misschien moest ik het gewoon zeker weten dat ik niet zwanger was. Ik pakte mijn jas en trok mijn schoenen aan, pakte mijn autosleutels en liep naar mijn auto en reed richting de winkel. Ugh, waarom was ik zo zenuwachtig?

Beck.

Iets later kwam er een bericht binnen op mijn mobiel. Ik keek eventjes want het was Jade. Oke, doe rustig aan. Ik kom wel langs na school x De bel ging. Ik liep naar het lokaal. Ik pakte mijn spullen voor me en zuchtte. Opeens komt Andre naast me zitten. Ik rolde eventjes met mijn ogen. We hadden nauwelijks gepraat sinds het ziekenhuis. "Hee" zei hij. "Hee" zei ik droog terug. "Waar is Jade?" vroeg Andre. Ik keek hem aan. "Thuis, ze is ziek. Hoezo?" vroeg ik. Vond hij haar leuk ofzo? "Gewoon omdat ze niet bij je is" zei hij. Ik knikte en keek naar voren.

Jade.

Ik kwam aan bij de winkel, wachtte tot ik zeker wist dat er niemand in de winkel was die ik kende, en pakte een zwangerschapstest. Ik slikte, en pakte voor de zekerheid nog een, en betaalde voor ik vlug naar huis reed. Ik slikte. 'Waar was jij heen?' vroeg mijn moeder toen ik thuis kwam. 'Weg van jou.' zei ik geïrriteerd en liep naar de badkamer boven. Toen de eerste test positief aangaf, probeerde ik kalm te blijven. Het kon een fout zijn, toch? Maar toen de tweede voor me lag, en ook positief aangaf, wist ik het zeker. Ik beet op mijn lip. Kut kut kut. En nu? Moest ik Beck een bericht sturen? Ja. Ik pakte mijn mobiel. Hee, hoelaat kun je hier zijn? Ik moet praten. stuurde ik en keek opnieuw naar de positieve testen. Fuck.