Orpg, Beck en Jade

Jade.

'Je kunt me verdomme niet dwingen uit Jade's buurt te blijven omdat het jou niet aanstaat! Dat mag Jade bepalen, niet jij. Je bent niet de fucking baas over haar!' zei Andre met een kwade toon waar ik een rilling van kreeg. 'Andre, stop...' zei ik en trok zacht aan zijn arm omdat ik niet wist hoe ze allebei gingen reageren. Hij duwde mijn arm weg, wat ruwer dan hij bedoelde, en ik zette zenuwachtig een stap terug.

Beck.

"Het is mijn vriendin en mijn baby die in haar buik zit. Ik heb er wel iets over te zeggen volgens mij!" zei ik kwaad. Ik gaf hem een duw. "Ik ben helemaal klaar met jou" zei ik.

Jade.

'Beck, doe rustig.' zei ik toen hij Andre een duw gaf. 'Je hebt het zelf tegen Jade gezegd, je wil niks met die baby te maken hebben! Ik en Cat geven meer om die baby dan jij, dus eigenlijk heb jij er niks over te zeggen.' zei hij en duwde hem hard terug. 'Jongens..' zei ik. DIt was echt hopeloos.

Beck.

Ik deinsde wat achter uit. "Het is mijn kind Andre! Niet die van jou" riep ik kwaad. Voor dat ik het wist had ik hem een klap gegeven. Die kreeg ik natuurlijk meteen terug. Verdomme, ooit was hij nog mijn beste vriend. Ik stompte hem terug en zo ging het verder.

Jade.

Ik had geen idee wat ik moest doen toen ik die twee zag vechten. Ze waren ooit beste vrienden, was het mijn schuld dat ze nu vechten? 'Beck, stop!' ik kwam dichterbij en probeerde ze uit elkaar te halen, wat moeilijk ging aangezien ze allebei veel sterker dan me waren.

Beck.

Ik hoorde Jade roepen, maar ik was te boos. Ik zag zijn neus al bloedde en ik voelde die van mij ook al. Ik kreeg een harde klap tegen me kaak die echt heel pijn deed. "Ho ho, stoppen jullie. Allebei" hoorde ik Lane roepen die tussen ons in kwam. We werden uit elkaar gehaald. Mijn ademhaling was zwaar, ik was nog steeds kwaad en ik had pijn. Verdomme.

Jade.

Ik slikte toen Lane ze uit elkaar haalde en haalde opgelucht adem. Nu hoefde ik het niet nog is te proberen om ze uit elkaar te halen, want ik was echt bang dat ze me perongeluk in mijn buik raakte. 'Meekomen, jullie allebei.' zei Lane. 'Naar de zuster met jullie..' zei hij boos. Nu kwamen ze ook nog is in de problemen, en waarom? Vanwege mij.

Beck.

Andre en ik liepen Lane achter na naar de zuster toe. Ze maakte de wonden schoon, gaf ons een pijnstiller en een ice pack. Daarna moesten we naar Lane. Praten. Ik zei amper iets. Het boeide me niet. Ik vertelde dat we ruzie hadden en het uit de hand liep.

Jade.

Ik ging op de trap zitten en leunde met mijn hoofd tegen de leuning aan. Hoewel ik de hele week weer boordevol energie zat, was ik nu ineens weer moe en verward. Waarom was Beck nu ineens tijdens de ruzie met Andre wel zo beschermend over de baby als hij er eerst niks mee te maken wou hebben? En vond Andre me echt leuk? Ugh. Teveel gedachten.

Beck.

Nadat we een hele preek kregen en we hoorde dat we een week moesten na blijven mochten we gaan. Ik liep het kantoor uit naar mijn kluis. Ik wilde naar huis. Ik zag Jade op de trap zitten. Ik zuchtte zachtjes. Ik pakte mijn boeken en jas uit mijn kluis. Andre liep natuurlijk meteen naar Jade. Klootzak. Met de ice pack tegen mijn kaak aangedrukt liep ik langs Jade en Andre de school uit.

Jade.

Andre kwam naar me toe gelopen, en ik zag Beck snel naar buiten gaan. Ik wist dat ik hem niet zo kon laten weggaan. 'Ik ga even naar Beck..' zei ik en stond vlug op, deed mijn tas over mijn schouder en liep vlug naar buiten. 'Beck, wacht.' zei ik en liep naar hem toe. 'Gaat het?' vroeg ik zacht en keek hem aan.

Beck,

Ik hoorde Jade achter me roepen. Ik zuchtte zacht. Ik stopte met lopen en draaide me om. Jade liep naar me toe. Ze was lief om naar me toe te gaan en niet bij Andre te blijven zitten. "Ja, het gaat wel" zei ik. Ik beet op mijn lip. "En met jou? Sorry dat je hier bij moest zijn" zei ik.

Jade.

Ik knikte kort en zuchtte. ''T gaat wel oké.' zei ik zacht. Ik keek hem voorzichtig aan, we hadden de laatste weken nauwelijks gesproken en nu stonden we hier weer. Ik zuchtte opnieuw.

Beck.

Ik knikte. Ik beet op mijn lip en drukte de ice pack op een andere pijnlijke plaats. "Hoe gaat het met de baby? Ben je nog veel misselijk enzo?" vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, soms wat duizelig, maar het ergste is voorbij. Voor de rest gaat het goed.' zei ik zacht. Ik vond het lief dat hij ernaar vroeg, ik had het niet echt verwacht. 'Je begint mijn buikje al een beetje te zien.' zei ik met een kleine, onzekere glimlach.

Beck.

Ik knikte. "Dat is goed" zei ik. Ik was blij voor haar dat het ergste voor bij was. Ik kon het niet aan zien om Jade boven de wc te zien hangen. Ik keek naar haar buik en keek nu goed. Ik knikte. "Ja, ik zie het wel een beetje" zei ik. Ik keek haar aan. Ze grijnsde. Ik liet een kleine glimlach zien. Ik vond het fijn dat zij zo blij was met de baby.

Jade.

Ik knikte even. Het was ongemakkelijk en ik wist niet echt een houding aan te nemen. Ik beet op mijn lip. 'Ik - Ik ga maar weer naar binnen..' zei ik zacht. Damn, zouden we ooit weer normaal kunnen praten? Dit was gewoon vreemd.

Beck.

Ik beet harder op mijn lip. Tuurlijk. Ze wilde vast snel naar haar andere vriendje toe. Ik knikte maar. "Oke, ik ga naar huis" zei ik. Ik zuchtte zachtjes. "Tot morgen" zei ik. Ik draaide me om en liep naar mijn auto. Fuck.

Jade.

Ik knikte. 'Tot morgen.' zei ik zacht en liep weer naar binnen. Andre leunde tegen de trapleuning aan. 'En? Wat heeft hij nu weer gezegd?' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd 'Niks.' zei ik zacht. Ik was zo verward over wat Beck en ik waren, hadden we nog wat? Of was het uit gegaan het moment dat hij zei dat hij dit helemaal niet wou? Ik liep naar mijn kluisje en pakte mijn jas. Ik spijbelde de laatste les maar gewoon. Ik had geen zin meer, ugh.

Beck.

Ik stapte in mijn auto. Ik legde die ice pack maar neer. Beetje gevaarlijk rijden met 1 hand. Ik reed vlug naar huis. Eenmaal thuis plofte in op bed. Ik zuchtte diep. Wat had ik gedaan? Gevochten met mijn beste vriend en ik was zo kwaad. Ik besefte me nu ook pas dat ik het eigenlijk een soort van voor de baby opnam.

Jade.

Ik liep naar mijn auto ookal hoorde ik Andre mijn naam roepen en stapte vlug in en reed naar huis. Ik zuchtte diep. Thuis stapte ik uit en liep ik vlug naar binnen en rende de trap op naar boven en liep me op bed vallen. Ugh, kutdag.

Beck.

Iets later kwam mijn moeder bezorgd binnen stormen. "Beck? School belde net en .. Wow wat zie je eruit? Gaat het?" Vroeg ze. Ze kwam bij me op bed zitten. "Ja he valt best mee" zei ik, ookal was praten niet fijn omdat mijn kaak echt goed zeer deed

Jade.

Ik liet mijn vingers zachtjes over mijn buik glijden. Ik leek wel zeker over dit alles, maar damn, zonder Beck was dit veel moeilijker. En ik mistte hem, ookal zou ik dat nooit toegeven. En nu hadden Beck en Andre een hekel aan elkaar.. Ik voelde me echt kut erdoor, want het was eigenlijk mijn schuld een beetje.

Beck.

"Wat is er gebeurd?" Vroeg ze. Ik keek mama aan. "Ik heb hier nu niet zo zin in. Ik vertel het een andere keer" zei ik. Ze knikte. "Neem wat pijnstillers en ga vroeg slapen" zei ze. Ik knikte. "Dankje mam" zei ik zacht. Ze drukte een kus op mijn voorhoofd en vertrok daarna. Ik had geluk met mijn moeder, niet zoals die van Jade.

Jade.

Ik staarde wat naar het plafond en speelde de ruzie in mijn hoofd nog een keer af. Beck kwam op voor de baby. De baby die hij niet wilt. Waarom zou hij er dan voor opkomen? Ik slikte. Ik haalde weer allemaal dingen in mijn hoofd. Ik zuchtte diep en deed oortjes in en zette wat muziek op. Hopelijk had Beck niet al te veel pijn..