Orpg, Beck en Jade

Jade.

'Dat was voordat je als een verdwaalde puppy m'n kamer in kwam.' zei ik tegen hem en grijnsde klein. Ik was wel blij dat hij bleef. 'Ik weet nogsteeds niet wat wij zijn.' zei ik toen zacht terwijl ik weer aan mijn nagels frunnikte.

Beck.

Ik keek haar aan grijnsde klein. "Ben ik nu een verdwaalde puppy?" Zei ik rustig. Ik zuchtte diep en dacht na over wat ik moest zeggen. Het was belangrijk voor haar dat ze wist wat wik waren, merkte ik wel. "Wat wil jij?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik staarde naar mijn handen en keek hem toen weer aan. 'Ik wil..dat we gewoon weer zijn wat we vroeger waren. Maar dat gaat waarschijnlijk niet meer.' zei ik zacht. We maakte alleen maar ruzie, maar toch voelde ik me op mijn best bij hem.

Beck.

Ik keek haar aan. "Dat zou ik ook willen Jade" zei ik zacht. Ik twijfelde heel erg. "Misschien dat we het rustig kunnen op bouwen? Zonder ruzie en dat we elkaar weer kunnen vertrouwen" zei ik zacht. Ik keek naar mijn handen en zuchtte zachtjes. Ik hield van haar dus ik wilde het op zich wel proberen.

Jade.

Ik keek hem aan, en knikte toen. 'Ja.. Ik wil het proberen.' zei ik zacht tegen hem en pakte voorzichtig zijn handen vast. 'Wil jij dat ook dan?' vroeg ik en keek hem weer aan.

Beck.

Eigenlijk zou ik haar geen kansen meer geven, maar omdat ik het deze keer okk aardig verkloot had kon ik het toch best proberen? Ik keek naar onze hadden. "We kunnen het proberen" zei ik zacht. Ik slikte eventjes en keek haar daarna aan.

Jade.

Ik knikte kort. 'Oké.' zei ik zacht en glimlachte klein. Hopelijk ging dit werken. Als ik gewoon geen ruzie meer ging zoeken, en niet boos zou reageren, dan lukte het toch wel?

Beck.

Ik grijnsde klein naar haar. Ik was njet echt zeker over de beslissing, maar misschien ging het deze keer wel gewoon werken. Ik ging naast Jade zitten en sloeg mijn arm om haar heen. Ik zuchtte diep. Nu zou het beter gaan toch?

Jade.

Ik grijnsde klein terug naar hem en legde mijn hoofd op zijn schouder. Dit voelde goed. Ik ontspande en zuchtte tevreden. Hopelijk bleef het ook zo en kregen we niet over paar dagen alweer ruzie om niks.

Beck.

Ik zuchtte tevreden en ontspande. Ik was natuurlijk nog ontspannen van het blowen, maar ik was ook ontspannen omdat Jade en ik nu eindelijk weer wisten wat we waren. Mijn hoofd legde ik een beetje tegen die van haar aan. Ik twijfelde wel heel erg of ik nu moest stoppen met blowen eigenlijk. Ik had het toch wel gemist eigenlijk, slecht. Eigenlijk was ik gewoon verslaafd, maar ja Jade was ook verslaafd, maar aan iets anders.

Dagen later.
Jade.

Ik was in Beck's rv. Het ging, tot mijn verassing, beter met ons. We hadden geen ruzie gehad, of nouja, geen grote ruzies. En ik had nog geen terugval, dus dat vond ik best knap van mezelf. Ik zuchtte diep. Ik zat op mijn mobiel op Beck's bed. School ging ook wel redelijk, mensen waren minder aan het staren. Gelukkig.

Beck.

Ik lag naast Jade op mijn bed. Ik zuchtte tevreden en keek wat naar de tv. Het ging best goed tussen ons, gelukkig maar. Jade had zich niet meer gesneden, dus mijn vertrouwen kwam ook erg terug. Ik heb maar 2 keer een stress moment gehad met school, toen heb ik geblowd, ,maar ik probeer het niet meer te doen. Voor Jade. Ik keek eventjes naar Jade. "Nog iets interessants op the slap?" vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik keek naar Beck. 'Mhh, nee.' zei ik rustig en keek weer terug. Ik keek even naar de tijd, het was al laat. 'Ik moet zo gaan, m'n pa wordt gek als ik zo laat nog hier ben sinds dat gedoe.' zei ik. Toen hij terugkwam van zijn werk en hij hoorde dat ik dagen in het ziekenhuis had gelegen omdat ik mijn polsen had doorgesneden. Yeah, dat vond hij niet echt tof.

Beck.

Ik knikte. "Ja is goed. Dan zie ik je morgen" zei ik. Ik leunde naar haar toe en drukte een kus op haar lippen. "Kan je echt niet nog eventjes blijven?" vroeg ik smekend. Ik grijnsde. Ik snapte dat ze weg moest maar ik wilde graag dat ze bleef.

Jade.

Ik grijnsde flauw naar hem. 'Mhh, nee.' zei ik en drukte een kusje terug op zijn lippen voor ik opstond. Ik pakte mijn schooltas van de grond en trok mijn jas aan. 'Tot morgen.' zei ik en drukte nog een klein kusje op zijn lippen voordat ik naar buiten liep en in mijn auto stapte en naar huis reed. Het was al aardig donker aan het worden. Ik kwam thuis aan en liep naar binnen. Mijn vader zat in de woonkamer. 'Jade, kun je misschien even vlug naar de winkel nu hij nog open is? We hebben geen brood meer.' vroeg hij. '..Kon je dat niet zelf doen?' vroeg ik en trok een wenkbrauw op. 'Jade..' ik rolde met mijn ogen. 'Oké, sure. Heb je geld?' vroeg ik en hij knikte, pakte zijn portomonee en gaf me geld. Ik draaide me om en liep naar buiten. De supermarkt was niet zo ver weg, dus ik kon wel lopen.

Beck.

Ik grijnsde naar Jade en keek hoe ze weg ging. Ik zuchtte diep. Saaie avond had ik verder. Ik pakte een zak chips, zette een spannende film op.

Jade.

Ik zuchtte diep. Hij kon net zo goed zelf dat stomme brood halen. Ik liep vlug door aangezien het redelijk koud was voor de zomer. Ik besloot de korte weg, door de straatjes van de stad, te lopen. Had ik mijn sleutels wel meegenomen? Anders moest ik hopen dat mijn vader niet naar bed was gegaan als ik terug kwam. Ik rommelde door mijn tas, opzoek naar die verdomde sleutels, maar kon ze niet vinden. Ik wou net mijn tas dichtdoen toen iemand ineens hard aan mijn haren trok. 'Au- godver.' Ik voelde hoe ik ruw tegen een muur werd geduwd. Ik probeerde me los te trekken, te trappen, maar ik kreeg mezelf niet los. 'Laat me los.' gilde ik, maar hij duwde zijn hand over mijn mond. Ik beet in zijn hand, een vieze smaak in mijn mond en hij liet me los. Rennen. dacht ik bij mezelf, en ik begon te rennen. Erg ver kwam ik niet, hij duwde me opnieuw met een harde klap tegen de muur aan.

Beck.

Ik at wat van mijn chips, dronk wat en keek naar de film. Ik gaapte eventjes. Ik was eigenlijk best wel moe. Ik keek nog een stukje van de film.

Jade.

Ik weet eens hoelang het duurde. 10, 15 minuten? Misschien korter, misschien langer. Hij liet me daar gewoon achter. Ik trilde en kon niet stoppen met huilen. Mijn jas was totaal kapot, maar mijn shirt was ondanks een paar scheuren heel. Ik probeerde hem aan te trekken, maar voelde een pijnlijke steek toen ik bewoog. Ik keek naar mijn zij, waar een bloedende snee zat. Hij had een mes. Hij heeft me gesneden. Ik stribbelde tegen. Ik kon niet meer helder denken. Ik trok mijn broek goed aan, hoewel het enorme pijn vanwege alle blauwe plekken. Ik moest hier weg. Ik duwde mijn handpalm tegen de bloedende wond op mijn zij. Er kwam een vrouw aangerend. 'Ohmygod, heb je hulp nodig?' vroeg ze. Ik keek haar wantrouwend aan, maar knikte. 'Ziekenhuis.' zei ik zacht, mijn keel was droog en spreken deed pijn. Hij had me geprobeerd te wurgen, maar ik trapte hem. . Ze liep naar me toe. 'Ik heb een auto.' zei ze zacht. Ze had een aardige, zachte stem. Ze bracht me naar het ziekenhuis waar de dokters me probeerde te helpen, maar ik wou niet aangeraakt worden tot ze me onder de kalmerende middelen hadden gebracht. Ook gingen ze mijn noodpersonen bellen. Wie waren de mijne? Pap en Beck, toch?

Beck.

De film was afgelopen. Ik zette de tv uit en hoorde toen mijn mobiel afgaan. Het was geen bekend nummer. Ik nam op. "Spreek ik met Beck Oliver?" Vroeg een vrouw mij. "Uuh Ja. Wie bent u?" Vroeg ik. Wtf. "Ik ben vanuit het ziekenhuis. Wij hebben Jade West net opgenomen in het ziekenhuis. Ze is gewond gevonden in een steegje" zei de vrouw. Fuck. Ik was totaal in schock. "Meneer?" Vroeg ze omdat ik niet reageerde. "Uuh ja, ik kom" zei ik en hing op. Verdomme, Jade weer in het ziekenhuis. Ze was gewond. Verdomme. Ik deed snel mijn schoenen aan, pakte mijn jas en auto sleutels en stapte snel mijn auto in. Ik reed hard naar het ziekenhuis toe. Bekeuringen konden me nu echt niets schelen. Ik stopte voor het ziekenhuis en rende naar binnen.

Jade.

Ze verzorgde de wond op mijn zij en keken of ik verder nog wat had en werd naar een kamer gebracht na een paar tests. Er zat een rood blauwe striem om mijn keel waar hij me probeerde te wurgen, en over zaten blauwe plekken en schrammen, voornamelijk op mijn armen. De kalmerende middelen zorgde ervoor dat ik out was.

Beck.

Ik haaste me naar de balie. "Ik zoek Jade West" zei ik. "Die is net binnen gekomen. Je mag naar haar toe. Ze is in kamer 43 op de 3de verdieping" zei ze mevrouw. Ik knikte. Ik nam de lift naar de 3de verdieping en zocht daarna haar kamer. Ik mocht nu al bij haar gelukkig. Langzaam opende ik de deur. Man, kinband echt flashbacks naar vorige keer. Ik hoopte dat ze niet meer naar het ziekenhuis hoefde. Ik stapte zacht de kamer in en zag Jade op het bed liggen. Ze sliep. Fuck. Heel haar armen en nek zaten onder de blauwen plekken. Het zag er echt heel heftig uit. Ik liep langzaam naar haar toe en ging zitten op een stoel bij haar bed. Ik pakte haar hand vast. Tranen stonden in mijn ogen. Hoe kon dit nu weet gebeuren? Ze had zo veel pijn.

Jade.

Na een tijdje werd ik wakker. Ik knipperde met mijn ogen tegen het felle licht. Oja, ziekenhuis. Een korte flashback van wat er was gebeurd. Ik keek opzij en zag dat Beck mijn hand vasthield.

Beck.

Ik wachtte hoe Jade langzaam wakker werd. "Hee" zei ik zacht. Ik wreef zacht over haar hand heen. Ik wilde meteen vragen wat er was gebeurd m, omdat ik dat niet wist, maar ze moest eerst maar eventjes bij komen.

Jade.

Ik was kapot, elke beweging deed pijn. Ik had me nog nooit zo gevoeld, zo kwetsbaar en open. Ik ging langzaam rechtop zitten. Stomme kalmeringsmiddelen. Ik zuchtte gespannen. Verdomme.