orpg beck & jade

Beck.

"Ja, anders stel ik het njet voor he" zei ik rustig. Ik nam de medicatie aan en stopte ze in mijn jaszak. Ik keek naar Jade. Haar buik werd snel schoongemaakt. We waren klaar om te gaan. We liepen samen terug naar de auto. Ik ondersteunde Jade en hielp haar de auto in. Ik ging zitten daarna en begon naar haar huis te rijden.

Jade.

Ik zuchtte en leunde met mijn hoofd tegen het raam aan. "Hoe vond je het? Om de baby te zien, bedoel ik." Vroeg ik toen. Ik was nieuwsgierig. De eerste keer dat ik het zag vond ik het doodeng, want dat groeide in me. Ik beet op mijn lip.

Beck.

Ik dacht eventjes na over wat mijn antwoord ging worden. "Een beetje eng" zei ik zacht. "Ik geloofde niet helemaal dat het een echt mensje is. Het is toch raar dat er gewoon een kind in je groeit?" zei ik rustig. "Het is wel bijzonder, bijzonder maar raar" zei ik.

Jade.

Ik grijnsde klein naar hem. "Ja, dat gevoel blijft." Zei ik. "De eerste keer dat ze trapte.. ik schrok me dood." Zei ik tegen hem. "Nu doet ze het non-stop. Best irritant." Ik beet op mijn lip. Ik vond het jammer dat Beck al die eerste keren heeft gemist.

Beck.

Ik grijnsde klein. "Ja dat lijkt me ook wel raar. Zoiezo lijkt het mee een raar gevoel dat je van binnen getrapt wordt. Wel handig dat je weet dat er dan niks mis is met haar als ze trapt" zei ik. Ik reed de oprit op voor Jade's huis.

Jade.

Ik glimlachte klein en stapte voorzichtig uit. Langzaam liep ik naar de voordeur en opende hem. Ik trapte mijn schoenen uit. Ugh, mijn voeten zwollen zo snel op. Voorzichtig liep ik vervolgens de trap op en ging ik op bed zitten. Oke, mijn onderkomen voor de komende tijd. Ik was blij dat ik weer thuis was.

Beck.

We liepen naar binnen toe. Jade ging meteen naar boven. Ze was vast ook moe. Ik ging naar de keuken toe. Ik zette het koffie apparaat aan. Jade zou wel koffie willen. Even dacht ik na. Oh ja shit. Die mocht geen koffie nu. Vreselijk voor jade. Ik maakte een beker thee klaar en liep naar boven toe. Jade zat op haar bed. Ik zette de thee op haar nachtkastje. "Ik kwam er net achter dat je geen koffie mag. Vervelend" zei ik. "Hopelijk lust je dit" zei ik er achter aan. Ik pakte de medicijnen uit mijn jaszak en zette die naast de thee. Ik ging daarna naast haar op bed zitten en zuchtte diep.

Jade.

Ik grijnsde klein. "Dat geen koffie gebeuren is echt een hel." zei ik tegen hem en zuchtte even diep. "Maar thee is prima, dankje." zei ik. Ik was blij dat hij kwam helpen, ookal was dat voor het eerst in maanden. Ik had het hem nog niet compleet vergeven.

Beck.

"Ja dat snap ik" zei ik. Ik grijnsde klein. Ik vond het best ongemakkelijk eigenlijk. We hadden elkaar zo lang niet gezien. Alles was nu anders. Ik vroeg me af of het weer helemaal goed zou komen. Vertrouwen was het belangerijkste en als ze me niet vertrouwt, dan houdt het op. Ik keek Jade aan. "Ben je moe?" Vroeg ik zacht.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben altijd moe sinds ik zwanger ben." zei ik en pakte de thee en blies even voordat ik een slokje nam. Nu Beck hier zo was leek het alsof er niks veranderd was, was dat maar zo. Ik zuchtte even diep. Ik zat de denken aan wat hij de afgelopen maanden heeft gedaan, en ik was best benieuwd erna. "Hey Beck? Wat is er allemaal gebeurd toen je met je vader meeging?" vroeg ik.

Beck.

Ik knikte. Ik keek eventjes hoe ze een slokje van de thee nam. Ze keek me aan en vroeg over afgelopen maanden. Ik keek even naar de grond. Ik kon wel droog en kort af reageren, maar daar ging onze band niet beter door worden. "Umh...nou mijn vader had veel schulden. Ik werkte voor hem, zodat hij schulden kon aflossen, maar de helft gaf hij uit aan drank, maar goed" begon ik. "Verder moest ik klusjes doen in huis. voor de rest was hij boos op me. Het voelde een beetje alsof ik op strafkamp was, voor kinderen die waren weggelopen van huis" mompelde ik.

Jade.

Ik luisterde naar hem en beet op mijn lip. Die vader was echt vreselijk. "Fuck, Beck." zei ik zacht. En ik maar denken dat hij weg was en ergens anders gewoon chill ging wonen en meisjes versieren. Niet dus.

Beck.

"Het maakt niet meer uit. Hij zit voorloopig in de gevangenis, dus zijn we veilig" zei ik. ik staarde naar de grond. Elke keer zag ik mijn vader voor me staan. Met zijn gebalde vuist of riem in zijn hand waarmee hij me sloeg. Hij deed het toen ik 6 jaar was, maar ookal was ik dan nu ouder, het deed evenveel pijn

Jade.

Ik knikte even. "Okee." zei ik zacht en dronk mijn thee voorzichtig op. Nu ik zo rustig zat voelde ik de baby bewegen. Ik twijfelde even, maar ik wou dat Beck dit ook voelde. "Hier, kom is." zei ik en pakte zijn hand en legde die voorzichtig op de plek waar ik het voelde.

Beck.

Jade pakte ineens mijn hand en legde die op haar buik. Ik schrok eventjes. Het hele baby gebeuren vond ik nog steeds gek. Ik voelde tegen mijn hand de buik bewegen. Ik keek op naar Jade. "Is dit de baby?" Vroeg ik vol verbazing.

Jade.

Ik keek even naar Beck en grijnsde. "Ja." zei ik tegen hem. Het was leuk om hem zo verbaasd te zien, zo keek ik ook toen ik het voor het eerst voelde. Een raar, maar fijn gevoel. Ik glimlachte klein.

Beck.

Ik keek terug naar haar buik. Raar. Na een paar minuten stopte het en trok ik voorzichtig mijn hand terug. Deze baby was van ons twee. Een levende baby en zou haar nooit pijn gaan doen. Ik keek weer even naar Jade. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen.

Jade.

Ik keek even naar Beck toen hij zijn hand wegdeed. "Ja, daar wordt je wel stil van, hé." zei ik tegen hem met een grijns. "Ik hoop dat ze een beetje op jou lijkt." zei ik tegen hem met een kleine glimlach.

Beck.

Jade was zo het grijzen de hele tijd dat ik het niet kon laten. Een kleine glimlach verscheen op mijn mond. Ik schudde mijn hoofd. "Hopelijk niet. Jij bent veel knapper. Qua innerlijk wordt het ook nog even afwachten. We hebben allebei wel heftige eigenschappen" zei ik.

Jade.

"Dat wordt wat." zei ik met een kleine glimlach. Ik hoopte echt dat dit allemaal ging werken, en dat het allemaal goed ging en Beck en ik voor het kind konden zorgen, ookal waren we allebei een mess en hadden we geen relatie meer.

Beck.

Ik glimlachte. "Ja, afwachten maar" zei ik. Ik keek even rond in de kamer. Er was bijna niks veranderd. Ik keek terug naar Jade. "Je moet ook maar dingen bedenken die je komende maanden kan gaan doen thuis dan" stelde ik voor.

Jade.

Ik zuchtte. "Ik ga me echt doodvervelen hier." zei ik. "Maargoed, dan kan ik nog een beetje moeite doen om voor te bereiden. M'n ma is al helemaal bezig met verf voor de babykamer kopen. Ze wou hem knalroze doen. Hartstikke gek." zei ik tegen hem.

Beck.

Ik keek naar Jade en glimlachte. "Roze? Heb je haar nog overgehaald voor een andere kleur?" zei ik. Jade had een hekel aan roze. "Wel lief van je moeder" zei ik. Wat zou er gebeurd zijn als ik hier was gebeleven? Dan waren we nog samen. Zouden we dan gaan samen wonen met een baby? Nu werd dit het huis van de baby. Misschien maar goed ook. Het was een groot, mooi huis waar ze kon opgroeien. Jade's familie had ook genoeg geld, ze zou niks missen zo.

Jade.

Ik grijnsde. "Duh, je denkt toch niet dat ik mijn kind in een roze kamer laat slapen? Ze ging nadenken over een andere kleur, want ze vond zwart al helemaal niks." zei ik en rolde mijn ogen. Achja. "Ik heb trouwens mijn ouders verteld dat je terugbent." zei ik en keek even weg.

Beck.

Ik keek van Jade naar de grond en knikte. "En? Hebben ze nu een hekel aan me? Wees maar gewoon eerlijk. Vinden ze het wel goed dat ik nu hier ben?" Vroeg ik. Ik friemelde aan mijn vingers. Ik mocht haar ouders op zich wel. Ze deden nooit heel stom tegen me ofzo.