orpg beck & jade

Beck.

Ik knikte. "Uuh ja ik denk het wel" zei ik. Eigenlijk wist ik het niet zeker. Straks ging ze huilen ofzo. Ik nam haar weer over van Jade. "Wat als ze gaat huilen?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

"Dan wordt ik er vast wel wakker van. Gewoon wat doen." zei ik tegen hem. "Het lukt je wel, dit is ook nieuw voor mij.." zei ik tegen hem. "Ik hou van je." zei ik zacht tegen hem. Ik was nu gewoon echt te moe. Ik zocht even een comfortabele houding en viel eigenlijk direct als een blok in slaap.

Beck.

Ik knikte. "Oke, ik hou ook van jou. Slaap lekker" zei ik. Ik keek terug naar de baby. Haar oogjes keken mij aan, maar 2 minuten later gingen die ook dicht. "Slaap lekker" zei ik zachtjes.

Jade.

Een paar uur later werd ik wakker en draaide ik mijn hoofd om naar Beck, die nogsteeds met Liz zat. Ik glimlachte klein. "Hee." zei ik zacht. Het zag er zo lief uit. Ik ging voorzichtig rechtop zitten. Ik was blij dat ik tenminste even goed had kunnen slapen, voor het eerst in weken.

Beck.

Ik keek op toen Jade na een tijd weer wakker werd. Ik grijnsde klein. "Goed geslapen?" Vroeg ik zacht. Ik stond op en legde Liz weer bij Jade in haar armen. Liz sliep ook nog steeds.

Jade.

Ik keek even naar Liz en glimlachte klein, fuck, ze was echt te leuk. "Ja, pff." zei ik. Ik kon zo nog wel een paar dagen achter me kaar slapen. Ik pakte mijn telefoon van het nachtkastje. "Laten we de rest maar is weten dat ze er is." zei ik met een kleine glimlach en maakte een foto van haar, nu ze zo schattig lag te slapen, en stuurde die in de groepsapp van onze vriendengroep.

Beck.

Ik grijnsde klein. Ik stuurde de foto ook maat meteen door naar Dave. Als snel kreeg ik een reactie. *Fuck man, nu ben je vader. Gefeliciteerd. Ze is heel mooi. Ik kom morgen wel langs*

Jade.

"Ik kan eigenlijk niet geloven dat we een dochter hebben." zei ik tegen hem. Het klonk zo raar uit mijn eigen mond, want we waren zelf nog hartstikke jong en het klonk zo volwassen. Ik had het nooit verwacht toen ik Beck leerde kennen.

Beck.

Ik lachte klein en ik knikte. "En er is ook zo veel gebeurd afgelopen jaar. Ik dacht een paar maanden terug nog dat ik nooit een kind zou willen. En nu is ze hier" zei ik. Ik keek naar Liz. Ze was echt heel mooi.

Jade.

Ik liet mijn vingers zacht over Liz's gezicht glijden zodat ik haar niet wakker maakte. "Ik ben blij dat jij er bent. Ik had dit niet zonder jou kunnen doen." zei ik zacht. Moest je nagaan dat ik dit eerst helemaal alleen had moeten doen als Beck niet was teruggekomen.

Beck.

Ik keek van Liz naar Jade. "Ik ben ook blij dat ik bij jullie ben, maar jij had het ook alleen gekund. Je bent zo sterk. Echt" zei ik. Ik boog naar haar toe en drukte mijn lippen op haar mond. "Ik ben trots op jou. Voor alles" zeo ik zachtjes.

Jade.

Ik glimlachte klein naar hem. God, wat ik hield ik toch van hem. Ik pakte zijn hand met mijn vrije hand en kneep er zachtjes in. Ik had wel het gevoel dat het goed ging komen met ons drieën. "Ik hoop dat ik snel naar huis mag met haar." zei ik zacht. Ik had nogsteeds een hekel aan het ziekenhuis, er was altijd wel iets ernstigs aan de hand als ik er was. Was ik niet neergeschoten, dan was mijn vader wel overleden. Ik zuchtte zacht.

Beck.

Ik knikte. "Ja dat zou wel fijn zijn" zei ik. Ik kneep zacht terug in haar hand. Ik snapte ook wel dat het voor Jade en haar moeder soms lastig was. Liz zou nou geen lieve opa hebben. Gelukkig was haar moeder er nog. Die zou het vast geweldig vinden om met Liz te kunnen spelen.

Jade.

Even later kwam de zuster binnen met een ziekenhuis babybedje waar Liz in kon. "In de kast liggen dekens, dan kan je eventueel op de bank slapen als je wil." zei ze tegen Beck. Beck was immers ookal de hele tijd op. Voorzichtig legde ik Liz in het bedje en deed ik het dekentje over haar heen. "Ga ook maar slapen." zei ik tegen Beck. "Jij bent vast ook moe."

Beck.

Ik knikte. Ik stond op. Ik keek eventjes naar Liz. "Ze is zo mini" zei ik. Ik liep naar de kast en pakte een deken eruit. Ik schoof de bank dichter naar het bed van Jade toe. "Ga jij ook slapen?" Vroeg ik. Ondertussen deed ik mijn schoenen uit.

Jade.

Ik grijnsde klein. "Bleef ze maar zo klein." zei ik tegen hem. Ik knikte. "Ja, ik ben nogsteeds uitgeput." zei ik. Vroeger of later werd Liz wel wakker en begon ze wel weer te huilen, dus we konden beter maar gewoon allebei gaan slapen.

-------

https://rpgdutch.actieforum.com/viewtopic.forum?t=24