orpg beck & jade

Beck.

"Oke gelukkig" zei ik een beetje opgelucht. "Snap ik ja, daar kan je zeker niks aan doen?" Vroeg ik. Ik keek van haar zwangere buik naar Jade. Nog steeds zag het er gek uit. Ik was Jade niet gewend met zo'n ander lichaam.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Ja, lopen, maarja, dat mag ik weer niet." Zei ik en zuchtte. Nogsteeds was het ongemakkelijk tussen ons, en ik had heus wel door dat Beck naar me buik staarde, maar liet hem maar. Hij had het nog niet helemaal verwerkt waarschijnlijk, begrijpelijk.

Beck.

Ik knikte. "Nee dat is dan wel weer jammer" zei ik. Ik keek naar Jade's ogen. Oke goed, ik werd nog eens gillend gek van deze ongemakkelijkheid. "Is er iets wat ik voor je moet doen?" Vroeg ik.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee. Ik heb nu niet echt iets nodig." Zei ik tegen hem. Ging dit vanaf nu zo iedere dag? God, ik hoopte het toch niet.

Beck.

Ik knikte. "Oke" zei ik zacht. Ik staarde naar de grond. "Heb je al veel spullen voor de baby? Meubels en kleren?" Vroeg ik. Ik kek haar terug aan. "Ik kan meebetalen voor spullen" zei ik. Ikhad weinig geld, maar nu kreeg ik een kind. Daar moest ik toch ook geld voor uitgeven. Ik kon niet niks betalen en haar ouders alles laten kopen. Dan was ik geen echte vader.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, maar ik heb al wel een lijst gemaakt met spullen die ik nodig heb. Het is behoorlijk veel." zei ik en keek hem aan. Hij wou meebetalen? Hij woonde in een rv.. Ik knikte maar gewoon. We zien wel. Ik keek weer weg van hem.

Beck.

Ik knikte. "Oke. Ik kan ook wel naar de winkel gaan spullen kopen dan. Als je duidelijk heb op geschreven wat ik dan moet meenemen" zei ik. Dave was me nog best wat geld schuldig. Dat kon ik nog wel terug vragen.

Jade.

Ik knikte. "Ja, is goed." zei ik tegen hem. Het was lief dat hij dat voorstelde, dan kon ik gewoon thuis blijven en de rest die hij niet kon kopen of vinden kon ik ook nog online bestellen, dat kwam wel goed. Ik glimlachte even klein naar hem. "Bedankt, voor alles." zei ik tegen hem.

Beck.

Ik keek naar haar glimlacht. Ik knikte alleen maar. Bedankt voor alles? Kom op wat had ik nou gedaan? Ze vertrouwde me niet, we hadden geen relatie. "Heb je je medicijnen al ingenomen?" Vroeg ik. Ander onderwerp dan maar.

Jade.

Ik knikte. "Ja zuster, maar ik voel totaal geen verschil. Maar dat zal wel goed zijn, denk ik. Ik heb nergens last van, dusja." zei ik tegen hem. Ik had hem heus wel door met een ander onderwerp, ik kende hem ondertussen te goed. Ik zuchtte diep.

Beck.

"Oke" zei ik rustig. "Sorry dat ik soms misschien veel zeur, ik ben gewoon bezorgd" zei ik zacht. Ik beet op mijn lip en keek van Jadr terug naar de grond.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, het geeft niet. Ik snap het wel. Ik bedoel, het is wel je kind." Zei ik tegen hem. Telkens weer de baby.

Beck.

Ik keek haar terug aan. "Klinkt misschien heel stom, maar ik ben op dit moment vooral bezorgd om jou. Ik ben niet blind. Ik zie dat het niet goed gaat" zei ik. Ik friemelde aan mijn vingers. Ik vond Jade haar gezondheid op dit moment toch echt het belangerijkste.

Jade.

Ik keek hem even aan. "Wat? Het gaat prima, Beck." Zei ik. "Ik heb nergens last van." Zei ik en sloeg mijn armen defensief over elkaar heen. God, waarom begon hij daar nou over? Ik haatte het als het over mij ging.

Beck.

Ik keek haar aan en knikte. "Ja tuurlijk" zei ik sarcastisch. Alsof ik na een half jaar niet meer wist hoe Jade en haar gevoel in elkaar zat.

Jade.

Ik staarde even naar voren. Ik haatte het dat hij me zo goed kende. Echt. "Ik wil gewoon dat de baby oke is. De rest is echt niet belangrijk, Beck." Zei ik zonder hem aan te kijken.

Beck.

Ik schudde mijn hoofd. "Dat is wel belangerijk. Je kan niet hier depressief gaan zitten. Als jij je rot voelt dan komt dat vast over op de baby" zei ik. Ik keek haar aan. "Jullie zijn allebei heel belangerijk nu" voegde ik eraan toe. dit had toch allemaal geen zin.

Jade.

"Beck, ik ben 18 en ik ben zwanger. Hoe moet ik me dan voelen, hm?" Vroeg ik. "Natuurlijk gaat het niet goed." Zei ik. Ergens luchtte het op om dat te zeggen. Ik keek weg. Nu kwam alles eruit. "Ik kan toch helemaal niet voor een kind zorgen. Ik kan niet eens met kinderen omgaan. Kijk naar Cat! Die huilt om de dag omdat ik weer wat doe." Zei ik.

Beck.

Van ontkennen dat het niet goed ging, kwam er nu van alles uit. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, je kan het wel. Je hebt afgelopen maanden alles alleen gedaan. Dat was niet makkelijk, maar je bent wel heel sterk. Je hoeft het nu niet meer alleen te doen. Je hoeft je geen zorgen te maken. Cat is anders. Ze is een tiener die zich gedraagd als een kind. Die baby gaat niet janken als je iets verkeerds zegt" zei ik. Ik zuchtte zachtjes. "Je moeder weet alles over baby's opvoeden. Die kan je hardstikke goed helpen" stelde ik voor.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd en voelde tranen opkomen. God, sinds ik zwanger was leek dat maar niet te stoppen. "Nee Beck. Ik ben doodsbang. Wat als ik het helemaal verpest? Ik kan dit echt niet." Zei ik zacht. "En dan loopt mijn ma me nu al helemaal gek te maken dat ik me moet gaan voorbereiden op die bevalling en dat het fucking veel pijn gaat doen en ik durf het niet." Ik merkte dat ik ook begonnen was met trillen, maar alles kwam er nu ook zo in een keer uit. Ik wou dit nooit tegen mijn ouders zeggen, of de rest. Maar bij Beck boeide het me niet.

Beck.

Het was vreselijk om Jade zo te zien. Ik kon ook niet veel doen. Wat moest ik hier allemaal op zeggen? Ze voelde zich zo kut, daar kon ik niks aan veranderen. Ik pakte haar hand vast en kneep er zacht in. "Rustig" zei ik zacht. Ik keek baar haar ogen die vol tranen stonden, haar handen trilden. "Het gaat je lukken. Het gaat allemaal van zelf komen. Je moet je over je heen laten komen" zei ik rustig. Jeetje, wat moest ik doen. Help.

Jade.

"En dan? Ik had plannen. Ik had mijn hele fucking toekomst uitgepland en dan raak ik fucking zwanger en besluit ik het fucking kind te houden. Ik eindig in de supermarkt achter de kassa de rest van m'n leven" zei ik. Al die opgekropte gedachten kwamen eruit.

Beck.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee tuurlijk gaat dat niet gebeuren. Jij bent super gemotiveerd. Over een paar jaar heb je alles weer helemaal onder controle. Heb je een goede baan enzo, dat weet ik zeker" zei ik. "En als je het kind zou weghalen nu zou je ook niet blij zijn" zei ik. Ik wreed over haar arm heen die ook trilde. Fuck.

Jade

Ik veegde wat tranen weg, wat geen zin had. "En ik - ik ben bang dat jij weer ineens wegbent en ik niemand meer heb en dat ik er weer helemaal alleen voor sta." Zei ik en keek hem even aan. Dat was mijn grootste angst. Dat Beck weer weg was.

Beck.

Ik keek naar haar en zei even niks. Ik vond dit misschien nog het ergste. Ik schoof naar haar toe. Ik sloeg mijn arm om haar heen en drukte haar tegen me aan. "Ik ga niet meer weg Oke? Echt niet. Dat beloof ik" zei ik zacht. Ik wreef zacht heen en weer over haar arm.