orpg beck & jade

Beck.

Het was een tijdje stil, terwijl ik aan haar haar bleef friemelen. Ik drukte een kus tegen haar wang aan. "Wat gaat er allemaal door je hoofd?" Vroeg ik zacht. Het was denkniveau belangerijk dat ze ging en bleef praten.

Jade.

Ik zuchtte. Ik had helemaal geen zin om erover te praten. Hij was dood, ik voelde me kut. Einde verhaal. "Niks." Zei ik zacht. Ik slikte en bleef nogsteeds naar het plafond staren.

Beck.

"Oke, ik snap dat je niet wilt praten" zei ik. Ik legde de dekens over haar heen. Misschien moest ze maar proberen te slapen. "Het spijt me heel erg voor je wat er is gebeurd" zei ik zacht tegen haar. "Je vader was een hele goede man en vader voor je" zei ik zacht.

Jade.

Ik knikte naar hem. "Dankje." Zei ik zacht. Het was raar, ik had het gevoel dat hij elk moment weer door de deur kon komen lopen. Maar dat kwam hij niet.

Beck.

Het was weer een tijdje stil. Hoe zou het nu allemaal verder gaan. Jade zou binnenkort al bevallen, kon ze dit dan allemaal wel aan? "Denk je dat je kan slapen?" Vroeg ik zacht.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Vast wel." Zei ik tegen hem. Ik wou niks lievers dan gaan slapen, dan voelde ik me namelijk niet zo zwaar kut. Ik sloot mijn ogen. Ik hoopte maar dat het lukte. Anders lag ik de hele nacht te piekeren.

Beck.

Ik knikte. Ze sloot haar ogen. Hopelijk kon ze een beetje slapen. Ik drukte een kus op haar voorhoofd. "Ik hou van je" fluisterde ik zachtjes. Ik ging daarna op mijn rug liggen en zuchtte zacht. Wat een dag.

Jade.

Al snel viel ik in een onrustige slaap. Ik had de laatste tijd sowieso al vaker dat ik slecht sliep of nachtmerries had. Wat niet gek was, aangezien ik gigantisch was. Maar vandaag was het gewoon echt onrustig. Ik bewoog veel.

Beck.

Ik had besloten om de hele nacht bij Jade te blijven. Ik sliep op en af. Ik werd vaak wakker van Jade die aan het bewegen was of aan het praten in haar slaap. Ik drukte haar zacht tegen me aan en probeerde weer verder te slapen.

Jade

Ik werd wakker en merkte dat Beck er nogsteeds was. Ik dacht aan wat er gisteren allemaal gebeurd was. Nogsteeds kon ik niet geloven dat hij dood was. Gewoon..weg. Ik beet op mijn lip. Ik ging vandaag echt niet uit bed.

Beck.

In de ochtend was ik klaar wakker. Jade was ook al wakker. "Hee" zei ik zacht. "Heb je wat kunnen slapen?" Vroeg ik. Ik veegde haar haar uit der gezicht. Ze had grote kringen onder haar ogen. Vreselijk was dit. Jade's moeder was vanacht wel thuis gekomen. Die zou ook niet zo Oke zijn.

Jade.

Ik keek even naar Beck en schudde mijn hoofd. "Nee." Zei ik. Ik was nogsteeds hartstikke moe, maar ik wou absoluut niet meer slapen. Ik droomde dan weer raar. Ik keek weer weg. Ik had me nog nooit zo fucking kut gevoeld.

Beck.

Ik knikte langzaam. Ik ging zitten in bed en drukte een kus op haar voorhoofd. "Ik ga even wat eten halen en kijken hoe je moeder is" zei ik zacht. Ik stond op. Ik had nog steeds mijn shirt en spijkerbroek aan. Ik liep naar beneden toe. Jade haar moeder zat aan de keukentafel voor zich uit te staren. "Morgen" zei ik zacht. Ze keek naar me om. Haar ogen waren rood en waterig van het huilen. "Hee" zei ze zacht. "Heb je al geslapen?" Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik heb alleen nog maar hier gezeten" zei ze zacht. Het was eventjes stil. "Bedankt voor het zorgen voor Jade en dat je haar niet alleen heb gelaten vanacht" zei ze zacht. Ik knikte. "Geen probleem" zei ik. "Ze is wakker. Als je haar wilt zien" zei ze. Ze knikte en stond op om naar boven te lopen. Ik liep daarna de keuken in. Ik maakte koffie en smeerde een paar boterhammen. Kleine kans dat Jade hier zin in had, maar ik moest het proberen.

Jade.

Ik keek op toen mijn moeder mijn kamer in liep. Ze zag er nog slechter uit dan mij. Ze kwam bij me aan bed zitten en wreef even over mijn schouder. Ik zei niks. Ik had hier ook geen zin in. "Er komt vanmiddag iemand langs.. voor de.." ze stopte even met praten en haalde diep adem. Volgens mij wou ze niet huilen omdat ik er bij was. "Voor de begrafenis te regelen." zei ze. "Wil je erbij zitten?" vroeg ze. Ik draaide me naar mijn zij, weg van haar. Ik wou niet over de begrafenis praten. Ik wreef wat over mijn buik en staarde naar de muur.

Beck

Ik wachtte eventjes. Ik gaf Jade en haar moeder de tijd om te praten. Ik liep daarna terug naar boven toe met de koffie en eten. Ik hoorde Jade's moeder praten tegen Jade. "Ook komt er wat familie langs vandaag. Ik denk dat die jou heel graag willen zien" zei ze. Ik beet op mijn lip. Langzaam liep ik de kamer terug in. Jade's moeder keek eventjes op naar mij en keek daarna weer naar Jade. Ze laf met haar rug naar ons toe. Ik zette het eten en de koffie op Jade haar nachtkastje.

Jade.

"De familie haat me. En ze weten niet eens dat ik zwanger ben." zei ik zacht. Oké, de familie haatte me niet, maar ze vonden me wel een beetje een apart en vaak gemeen. "Ze haten je niet, Jade." zei ze. Ik zuchtte. "Nee." zei ik als antwoord. Ik ging niet met de familie zitten, absoluut niet.

Beck.

Ik stond een beetje toe te kijken. "Ik snap dat je nergens zin in hebt Jade, maar anders moet je moeder alles alleen doen en regelen" zei ik zacht. Ik stopte mijn handen diep in mijn broekzakken.

Jade.

Ik draaide me even om en wierp een blik naar Beck voordat ik me weer terugdraaide. Ik ging geen begrafenis regelen, ik ging niemands hand schudden en al helemaal geen familie zien. Dan leek het allemaal veelste echt, en ik wou niet dat het echt was. Hij was dood en ik kon er niks aan veranderen. Ik wou gewoon echt voor altijd hier liggen.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. Dit had geen zin. Haar moeder stond op. "Ik ga even douchen enzo" zei ze. Ik knikte. Ze liep de kamer uit. Ik ging op de rand van Jade haar bed zitten. "Ik heb eten gemaakt voor je, probeer iets te eten" zei ik zacht. Ik wreef zacht over haar rug heen.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee." zei ik en staarde weer naar de muur. Ik dacht terug aan gisteren en nogsteeds was ik er zeker van dat als ik beter mijn best had gedaan, hij nog gewoon had geleefd. Of als ik eerder naar hem toe was gegaan. Of, weet ik veel.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. "Ik snap dat jij geen honger hebt, maar je hebt een baby die ook eten nodig heeft" zei ik. Ik keek naar Jade. Ze was alleen maar aan het staren. Geen tv of mobiel waar ze naar keek. Alleen maar wat staren.

Jade.

"Beck!" Zei ik geirriteerd en keek hem weer aan. Ik beet op mijn lip. Ik werd echt gek van hem. Ik zuchtte diep. "Ik hoef niks." Zei ik tegen hem. Ik had echt hoofdpijn van het huilen.

Beck.

Ik zuchtte lichtelijk geïrriteerd. Ze kon er niks aan doen. "Oke, als je je bedenkt dat moet je het maar zeggen" zei ik. Ik pakte de koffie en begon daar van te drinken. Ik pakte mijn mobiel en zag dat Dave me had geprobeerd te bellen. Ik appte hem snel. *sorry ik kon niet reageren, Jade's vader is gister overleden aan een hartaanval. Ik was niet thuis. Ik denk ook dat ik hier een tijdje blijf* legde ik snel aan hem uit.

Jade.

Ik draaide me weer terug op mijn zij en zuchtte diep. Ik hoorde de deurbel gaan beneden. Mijn moeder riep dat zij hem wel opendeed. Dat was vast de familie. Ik wou hun nu echt niet zien. Dan gingen ze vragen stellen over wat er gebeurd was en ook janken en over dat ik zwanger was.

Beck.

Iets later ging de bel. Zou dat de familie al zijn? Jade's moeder kwam snel naar boven toe. "Jade de familie is er. Kom eventjes naar beneden zo. Ze willen jou ook condoleren" zei ze. Ze liep daarna snel weer terug maar beneden. Ik keek naar Jade en beet hard op mijn lip. Moest ik haar nu echt eruit sleuren? Ik wist niet zo goed wat ik moest doen. "Kleed je eventjes aan en ga 5 minuten naar beneden. Dat is genoeg" Zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar en keek naar haar zwangere buik. "En als ze over zwangerschap beginnen zeg je gewoon dat je het er niet over wilt hebben op dit moment" zei ik.