orpg beck & jade

Beck.

Het was veel uitleg die we kregen. Eigenlijk kwam het er op neer dat Jade voor een lange tijd pijn zou gaan hebben. Ik pakte haar hand en boog voorover. Ik drukte een kus op haar lippen. "En nu is het wachten" zei ik zacht. "Wil je tv kijken?" Vroeg ik.

Jade.

Ik zuchtte diep. "Ja, doe maar. Beetje afleiding." zei ik. Ik pakte ondertussen mijn mobiel en appte mijn moeder even dat ik naar het ziekenhuis was. Dan wist zij het ook. Daarna stuurde ik ook maar gewoon een appje naar André, Cat en Tori. Ik kneep even zacht in zijn hand. Fuck, wat was ik nerveus.

Beck.

Ik pakte de afstandsbediening en zette de tv aan. Ik keek eventjes naar Jade die iedereen appte. "Is je moeder ook bij de bevalling erbij?" Vroeg ik aan Jade. Ik keek eventjes naar onze handen.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Ze wou het wel, maar ze ging er nog over nadenken. Ik zie wel of ze verschijnt. Ik snap wel als ze het toch niet wil." zei ik tegen hem. We waren allebei nog aan rouwen. Maargoed. Ineens voelde ik pijn opkomen. Was dit een wee? Ik kneep in Beck's hand en probeerde rustig adem te halen. Het was pijnlijk, maar nog niet echt dat zo'n pijn dat ik het niet door kon komen. Ik dacht aan de tips die mijn moeder me had gegeven voor ademen en probeerde dat te doen, maar fuck. Het was eigenlijk net zo snel weg als dat het gekomen wat, nog niet eens een minuut. Ik zuchtte diep en legde een hand op mijn buik. De pijn werd vast erg naarmate ik langer in die bevalling zat. Ik keek weer naar Beck. Dit werd een lange, lange dag.

Beck.

Ik keek naar Jade toen ze in mijn hand kneep. Daar begon langzaam de pijn te komen. Ik beet op mijn lip. Jeetje. Ik wachtte tot het weer weg was. "Zijn er dingen waar mee ik je kan helpen als de pijn erg wordt? Wat moet ik wel of niet doen?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik zuchtte diep. "Ik weet het niet. Gewoon hier zijn." zei ik zacht. Ik wist ook niet wat ik aan het doen was, voor mij was dit ook allemaal voor het eerst. Ik liet het ook maar gewoon allemaal over me heen komen. Ik wou gewoon onze dochter ontmoeten.

Beck.

Ik knikte. Ik drukte een kus op haar haar wang. "Ik vind het allemaal dood eng en ik hoef niet eens een baby op de wereld te zetten" zei ik zacht. Ik keek naar Jade's buik.

Jade.

Ik glimlachte klein naar hem. "Vertel mij wat." Zei ik tegen hem. De afgelopen weken ging hartstikke snel en ik kon nauwelijks geloven dat ik haar vandaag zou zien.

Beck.

Ik lachte klein. Ik ging wat onderuit in de stoel zitten en keek naar het tv scherm. Dan maar gewoon wachten dus.

Jade.

Na een tijdje werden de weeën regelmatiger. Ik kon niet echt veel doen dan wachten met Beck. Ondertussen kwamen Cat en Tori nog even langs. Cat was natuurlijk helemaal enthousiast. Mijn moeder kwam ook nog even langs, maar niet heel lang. Ze zou later op de dag nog komen. Het was voornamelijk Beck en ik. Ik probeerde te rusten, maar dat was gewoon onmogelijk als je om de tien minuten enorm veel pijn had. Het idee dat het straks alleen maar erger werd hielp niet echt.

Beck.

De tijd ging langzaam voorbij. Jade kreeg steeds meer pijn. Ik gaf dan elke keer mijn hand. Ik had ondertussen Dave geappt. Ik had gezegd dat Jade vandaag zou bevallen. Dave en Jade hadden elkaar nooit echt goed ontmoet. Dave deed rare dingen, maar hij was altijd goed voor mij geweest. Stiekem vond Dave het leuk dat hij oom werd. Zolang het familie was van Dave dan deed hij alles om die gene te beschermen. Dave reageerde terug op mijn bericht. Ik keek Jade aan toen ze even geen pijn had. "Dave vind dat de baby moet opschieten. Hij wil weten of ze ook een beetje op hem lijkt" zei ik met een grijns.

Jade.

Ik lachtte even kort. "Nou, ik ben ook benieuwd. Duurt me allemaal beetje lang." Zei ik tegen hem. Ik vond het lief dat Beck Dave op de hoogte hield van de zwangerschap, dat terwijl die Dave mij helemaal niet kende. Ik was benieuwd of hij ooit langs ging komen als de baby er was.

Beck.

Ik lachte. "Zou je het goed vinden als de baby er eenmaal is dat hij langs komt? Ik weet dat jullie elkaar niet echt kennen.." zei ik rustig. Ik wist niet of Jade een hekel aan hem had. Hij had niks bij Jade gedaan en dat zou hij ook niet doen.

Jade.

Ik knikte. "Ja, tuurlijk. Het is je broer, natuurlijk mag dat." Zei ik tegen hem. Het was vast een goede gast, dus dat ging wel goed. Ik wou hem wel leren kennen, want ik kende alleen Beck's vader soort van, en voor de rest niemand van zijn familie.

Beck.

Ik grijnsde. "Thanks" zei ik. Ik drukte een kus op haar wang. Ik appte Dave terug dat hij mocht komen als de baby er eenmaal was. Het zal nog wel even duren.

Jade.

Ik pakte Beck's hand weer vast toen er een nieuwe wee kwam. Het begon ook steeds meer pijn te doen en langer te duren. Ik vond dit echt drie keer niks. Dit was dus echt niet 'het mooiste moment van mijn leven' pff.

Beck.

Zo ging het lang door. Jade kreeg weeen, ondertussen keken we tv of praten we wat. Soms kwam er iemand lang of te checken of alles nog goed was.

Jade.

Het was echt al uren geleden dat ik de eerste wee had gekregen en inmiddels ging de zon alweer naar beneden. De weeen kwamen nu sneller en werden ze echt ondragelijk. Ik wou echt niet meer, het deed echt hartstikke veel pijn en ik was nog niet op tien centimeter.

Beck.

Jade kreeg steeds meer pijn. Voor mijn gevoel was ze nu constant in pijn. Ik snapte niet waarom vrouwen vrijwillig kinderen op de wereld wilde zetten? Voor je lol zulke pijn moeten doormaken. Ik was nu best blij dat ik een man was. Ik vond het vooral vervelend dat ik niks kon doen om het minder te maken. Ik hield gewoon haar hand stevig vast en ik probeerde er voor har te zijn.

Jade.

Ik trok de pijn echt niet, en elke keer als de wee weer even voorbij was, was ik opgelucht. Ik hoopte echt dat het nu niet meer lang duurde, want fuck. "Dit is het eerste en laatste kind dat ik neem." Zei ik. Ik was uitgeput, en snauwde de zuster en arts om de zoveel tijd weer af als ze langs kwam, maar die namen het met een snufje zout. Die waren het vast wel gewend.

Beck.

"Ja Jade, dat weten we" zei ik. Ik veegde de haren uit haar gezicht weg. "Ik vind dat je het goed vol houd, nog eventjes en dan heb je haar in je armen" zei ik zacht. Ik kon makkelijk praten trouwens.

Jade.

Ik keek hem even aan en zuchtte. "Ik hoop het." Zei ik zacht en liet mijn hand even langs mijn buik glijden. De verloskundige kwam weer langs. Ik hield echt mijn hart vast, want als ze nu ging zeggen dat ik nog niet op tien zat en ik nog 'even moesr volhouden' gooide ik iets naar haar hoofd.

Beck.

De verloskundige kwam weer kijken naar de ontsluiting. Dit leek me best ongemakkelijk ook voor Jade, ach er kwam nog een hele bevalling aan. "Je hebt nog net geen 10, maar al bijna. We gaan spullen pakken en dan kunnen we beginnen" zei ze. Ze liep de kamer uit. Ik keek even naar Jade.

Jade.

Ik liet mijn hoofd in het kussen vallen. Thank god. Het was bijna voorbij. Ik haalde diep adem. Mijn moeder kwam binnen. "Ben ik op tijd terug?" Vroeg ze en ik knikte. "Ze gaan spullen pakken." Zei ik tegen haar.

Beck.

Oke, nu werd ik echt zenuwachtig. Jade's moeder was ook al gekomen. Ze verloskundige kwam terug met alle spullen die er nodig waren. Er kwam nog een verpleegster bij om te helpen.