Orpg, Beck en Jade

Beck.

Ik snapte dat hij me wilde helpen, maar ik kon niet zonder. "Ik stop wanneer het beter gaat oke?" ze ik. "Dat beloof ik" zei ik tegen hem. Ik slikte en keek hem aan. "En zou je het alsjeblieft voor je kunnen houden? Ik wil niet dat Jade het weet" ze ik. Ik nam een laatste slok en zette het blikje op tafel. Als Jade dit zou weten zou je helemaal boos worden denk ik.

Andre

Ik keek hem aan. Ik moest hem maar geloven. 'Oké. Sure. Ik zal niks zeggen.' zei ik tegen hem en dronk mijn blikje leeg. 'Zullen we naar haar toe gaan?' vroeg ik dan maar.

Beck.

Ik grijnsde klein. "Dankje Andre" zei ik. Ik stond op. 'Ja laten we maar naar haar toe gaan" zei ik. Ik pakte mijn jas en trok mijn schoenen aan. Ik reed met Andre mee vandaag. Ik stapte in zijn auto en zuchtte diep. "Hopelijk gaat het goed met haar. Denk je trouwens dat er iemand naar haar toe gaat en ga praten over wat er gebeurd is? Een psychiater ofzo?" vroeg ik aan Andre. Jade zat daar zeker niet op te wachten.

Andre

Ik knikte. 'Ja, dat moet meestal wel. Om te kijken of ze langer moet blijven of weg mag ofzo.' zei ik terwijl ik naar het ziekenhuis reed. 'Hopelijk doet ze rustig tegen dat mens, anders moet ze straks nog blijven ook.' zei ik. Ik parkeerde bij het ziekenhuis en stapte uit en liep met Beck naar binnen.

Beck.

Samen met Andre liep ik het ziekenhuis in. Ik hoopte maar dat Andre nu niet anders tegen me ging doen, nu hij wist dat ik blowde. Andre en ik liepen naar dezelfde kamer waar ze gister ook lag. Iangzaam opende ik de deur en liepen we naar binnen.

Jade.

Ik zat rechtop in bed terwijl de zuster bezig was met dat irritante verband toen de deur open was. Ik keek op en zag Beck en Andre binnenkomen lopen. 'Hee.' zei ik kalm. Ik had slecht geslapen en mijn polsen deden pijn nu de morfine uitgewerkt was en die irritante zuster was sloom en het ergerde me.

Beck.

Ik glimlachte klein naar Jade. "Hey" zei ik. Ik keek naar de zuster die nieuw verband om haar polsen heen deed. Ik zag het heel snel eventjes. Een grote snee die gehecht was. Ik had haar wond gister nog dicht moeten houden, misselijk dat ik er van werd. Ik ging zitten op de stoel en keek naar Jade. "Hoe gaat het?" vroeg ik.

Jade.

'Fantastisch. Ik wordt behandeld als een kleuter. Ik mag niet eens met een mes eten.' zei ik geïrriteerd. De zuster ruimde op en liet ons verder met rust. Ik zuchtte diep. Hopelijk werd dit niet ongemakelijk, maar dat zou het toch wel worden.

Beck.

"Ze moeten streng zijn Jade. Ze kunnen er niet zomaar op vertrouwen dat jij jezelf niet zal snijden met at mes" zei Andre. Ik knikte. "Andre heeft gelijk" zei ik. "Maar je mag snel naar huis, toch?" vroeg ik aan haar. Jade zat hier nog maar 1 dag en ik kon nu al zeggen dat ze hier weg wilde.

Jade.

Ik rolde met mijn ogen en keek naar Beck. 'Ja, hallelujah.' zei ik en zuchtte diep. Ik ging wat comfortabeler zitten en keek weer naar Beck. Weer die ogen. Ik schudde het van me af. 'Ik mis mijn bed, ugh.' zei ik gefrusteerd.

Beck.

Ik knikte. "Ja dat snap ik" zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar heen en beet eventjes op mijn lip. "Is er verder nog iemand langs geweest waarmee je moest praten?" vroeg ik voorzichtig aan haar. Jade moest natuurlijk wel een iemand vertellen wat er door haar hoofd ging, alleen Jade sprak haar gevoelens niet uit tegen iemand die ze niet kende. Ieder geval dat ik wist. e meeste dingen vertelde ze aan mij en Cat en aan ons vertelde ze het al niet graag.

Jade.

'Ja, zo'n rare oude psychiater geval.' zei ik en ging in kleermakerszit zitten met mijn armen op mijn knieën. 'Volgens mij was hij bang van me.' zei ik met een klein grijnsje op mijn gezicht. Ik moest praten van hem over mezelf en waarom ik het deed, ugh. Daar had ik zo'n hekel aan, vooral bij mensen die ik niet kende. En vooral als hij kaal was en stonk.

Beck.

Ik knikte. "En?.. Hoe ging het?" vroeg ik aan haar. Ik keek hoe ze ging zitten. Ik merkte dat ze meer energie ha dan gister, gelukkig maar dat het goed ging. Ik vond het gister heel erg om haar in dit bed te zien liggen, vooral toen ze nog sliep. Ze leek zo kwetsbaar toen.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. 'Wel redelijk, denk ik. Hij zei dat ik na de 72 uur gedoe weg mocht als ik dat wou.' zei ik rustig. 'En ik moet twee keer in de week therapie tot ik weer normaal kan "functioneren" met mijn hand, zei de dokter.' zei ik tegen hem. Ik had echt geen zin in die therapie, dan ging zo'n raar mens je aanraken en ugh, ik haatte het als vreemde me aanraakte.

Beck.

"Oke, hopelijk gaat alles snel weer beter dan" zei ik. Ik probeerde een kleine glimlach te laten zien aan haar. Ik had echt geen idee hoe het zat tussen mij en Jade eigenlijk. Sinds ze in het ziekenhuis lag heb ik er nauwlijks aan moeten denken dat ze achter me rug om was vreemdgegaan en ik haar had betrapt. Dat boeide me nu niet, ze lag in het ziekenhuis. Het boeide me natuurlijk wel, maar het was nu niet belangerijk.

Jade.

Ik knikte kort en forceerde een kleine glimlach terug. Ik voelde me bagger, maar beter dan gisteren. Misschien kwam het omdat Beck en ik normaal konden praten, voor het eerst in lange tijd. Ik had hem gemist, maar het was nogsteeds anders. Ik zuchtte diep.

Beck

Het was stil in de kamer. Andre begon maar te praten tegen Jade. Ik zat ondertussen te denken. Hoe moest het verder tussen ons? Ik snapte ook nog steeds niet waarom Jade dit gedaan had en ik had het mezelf ook nog steeds niet vergeven. Ik merkte langzaam dat mijn hoofd weer vol zat en ik het rust gevoel nodig had. Ik voelde in mijn jas zak. Gelukkig, ik was al bang dat ik het vergeten was. "Willen jullie iets drinken?" vroeg ik. Ik stond op om weg te gaan. "Ja doe mij maar een koffie" zei Andre. Ik knikte en keek naar Jade. "Wil je water?" vroeg ik.

Jade.

Ik keek even naar Beck en knikte. 'Ja, doe maar.' zei ik tegen hem en ging maar weer met Andre praten. Ik zuchtte diep. Andre was aardig en minder irritant dan Cat, dat was wel fijn.

Beck.

Ik liep de kamer uit. Ik liep als eerst naar buiten. Ik ging zitten op de stoep en pakte ui het doosje in mijn jas zak een joint. Ik stak die vervolgens aan en nam een hijs. Ik blies langzaam weer uit. Langzaam werd het weer stil in mijn hoofd, thank god. Al mijn spieren verslapte en mijn ogenleden werden zwaar. Eigenlijk wilde ik slapen nu, maar at kon niet. Van blowen kon je wel eens een vreetkick krijgen, dan had je opeens veel honger. Ik had het nu. Ik slofte nadat ik klaar was naar binnen en liep het restaurant weer binnen. Ik kocht 2 koffie, een flesje water en een broodje. Ik liep terug naar de kamer en ondertussen nam ik een paar happen al van mijn broodje.

Jade.

Ik keek op toen Beck weer binnenkwam en pakte het flesje water aan. 'Thanks.' zei ik. Ik merkte dat Andre hem vreemd aankeek, dus keek ik ook naar Beck. Hij zag er wat moe uit. Sliep hij slecht? Ik liet het maar gaan en dronk wat van mijn water.

Beck.

Ik gaf het drinken aan Andre en Jade. Ik ging zitten en keek naar Andre. Hij was boos, dacht ik. Ach ja, jammer voor hem dan. Ik nam een paar slokken van mijn koffie en zakte een beetje onderuit. Verdomme, ik was echt heel stoned. De ene keer kwam het harder aan. Ik nam een paar happen van mijn broodje tot die op was. Ik was stil want ik was moe. Gelukkig kwam dat moment Cat binnen. Ik keek op. Cat was vrolijk. "Hey Jadey" zei ze. Ze spring zowat bij Jade op bed.

Jade.

Ik keek naar Cat die bijna binnen kwam stuiteren. 'Hey, Cat.' zei ik voor ze me omhelsde. 'Oké, rustig, alsjeblieft.' zei ik toen ze me eindelijk losliet. Cat was, samen met Beck, de enige die zoiets bij me mocht doen zonder dat ik hun nek brak. 'Hoe gaat het?' vroeg ze en ging op mijn bed zitten. 'Beter.' zei ik tegen haar. 'Yay!' zei ze en ze keek even naar Beck; 'Heb jij wel geslapen?' vroeg ze. Ik keek even opzij. Hij zag er inderdaad niet uit nu. Ik trok een wenkbrauw op.

Beck.

Het was schattig hoe Jade en Cat met elkaar om gingen. Cat vroeg aan me of ik wel geslapen had. Waarom bemoeide iedereen zich met mij? "Ja hoor, ik ben alleen moe" zei ik. Ik zag Andre naar me kijken en nee schudden. Ik rolde met mijn ogen. Jade lag in het ziekenhuis, dan gingen we ons toch niet allemaal met mij bezig houden? pff.

Jade.

'Okay.' zei ze en draaide zich weer naar mij toe. Ik bleef even naar Beck kijken. Ik schudde het maar van me af en keek weer naar Cat en forceerde een glimlach toen ze giechelde. Ik was in ieder geval blij dat ik haar geen trauma heb bezorgd met mijn gedoe. 'Wanneer mag je weg?' vroeg ze. 'Overmorgen.' zei ik tegen haar. Ze knikte kort.'Yay.' zei ze. Ik rolde kort met mijn ogen.

Beck.

Ik deed niet echt mee in het gesprek maar dat maakte me ook niet heel veel uit. Over morgen mocht ze naar huis. Ik keek Jade aan. "Is je vader al langs geweest?" vroeg ik aan haar. Opeens dacht ik daar aan. Haar vader was er ook vaak niet.