Orpg, Beck en Jade

Beck.

Ik keek hoe Jade recht op ging zitten en hoe pijn het deed. "Rustig Jade"
Zei ik zacht. Ik hoorde de deur. Ik keek achterom, de dokter kwam binnen lopen. "Hoi mevrouw West, hoe voelt u zich?" Vroeg hij rustig. Ik keek Jade aan. Ze had hardstikke pijn, dat was toch duidelijk?

Jade.

Ik wierp de dokter een blik toe. Hoe dacht hij dat ik me voelde? 'Fantastisch.' zei ik zacht. Mijn keel was ruw en praten deed nog steeds pijn. Hij knikte. 'Oké, ik ga even de wond op je zij bekijken.' Zei hij rustig en ik duwde direct zijn arm weg. 'Blijf van me af.' Zei ik uit reflex. Hij nam beleefd wat afstand. Ik ademde uit, hij luisterde naar me. Ik merkte dat IJ trilde, godverdomme.

Beck.

Een wond op haar zij? Ook dat? Ik slikte even. "Jade, de dokter moet kijken of je wond wel goed kan helen. Laat hem eventjes kijken" zei ik. Ze trilde. Ik vond het echt vreselijk om dit te zien. Beter lag ik daar in plaats van mijn vriendin.

Jade.

Ik keek Beck aan en toen weer naar de dokter. Verdomme. 'Oké.' mompelde ik zacht en liet hem maar toe. Ik probeerde kalm te blijven. Het is de dokter maar, ik was veilig hier. 'Het ziet er goed uit, het kan pijn gaan doen omdat het op een moeilijke plek zit, maar het zal wel goed genezen.' zei hij. Ik trok vlug de deken weer over me heen.

Beck.

Ik keek naar de wond. Jezus, wat js er met haar gebeurd? "Kan ik u even spreken dokter?" Vroeg ik. Hij knikte. Ik keek Jade aan. "Ik ben zo terug" zei ik zacht. Ik liet haar hand los en liep met de dokter de gang op. "Wat is er gebeurd met haar en wat heeft ze allemaal?" Vroeg ik. Ik wist namelijk nog bijna niks. "Ze is zo aangetroffen in een steegje. We vermoedde dat iemand haar heeft aangevallen. We gaan proberen om met haar te praten en kijken wat zij verteld. Verder heeft hij/zij haar proberen te wurgen denken we, ze is vermoedelijk met een mes in haar zij gestoken en ze heeft allemaal blauwen plekken" vertelde hij mij. Ik knikte. Jezus, dit was niet zomaar iets. "Er is nog iets... We weten niet wat er verder gebeurd is maar aan haar kleren te zien dachten we dat die er waren afgerukt. We weten het niet zeker, maar misschien is ze seksueel misbruikt" zei hij. Nee, alsjeblieft niet. Ik sloot mijn ogen en schudde mijn hoofd. Verdomme, kut zooi. "Ga maar naar haar toe en stel haar gerust" zei hij. Ik knikte en liep de kamer terug in. Ik ging zitten en probeerde klein te glimlachen naar haar, maar van binnen ging ik kapot. Wat heeft ze meegemaakt?

Jade.

Ik keek even hoe Beck naar buiten liep met de dokter en frunnikte wat aan de deken. Ik voelde me zo vies en moedeloos en ik moest moeite doen om niet te gaan huilen. Ik beet op mijn lip en keek weer hoe Beck binnenkwam. Hij wou vast weten wat er gebeurd was. Maar ik wou het niet vertellen. Ik keek naar mijn handen en frunnikte wat aan mijn nagels.

Beck.

Ik keek naar Jade. Er was echt iets heel ergs mis. Ik keek naar de blauwe plek in haar hals. Iemand wilde haar gewoon vermoorden. Ik kreeg er rillingen van als ik er aan dacht. Ik pakte haar hand vast. "Straks komt de dokter die gaat vragen wat er gebeurd is. Wil je het me vertellen Jade? Wat is er gebeurd?" Vroeg ik zacht

Jade.

Ik slikte en keek hem niet aan. Ik voelde tranen in mijn ooghoeken en haalde even diep adem. 'Wat heeft de dokter je verteld?' vroeg ik zacht, nog steeds zonder hem aan te kijken. Ik had het gevoel dat hij het wel wist, maar het van mij wou horen.

Beck.

Ze durfde me njet aan te kijken. Ze was echt heel verdrietig. Ik wilde haar alleen troosten nu eigenlijk. Ik nam diep adem. "De dokter heeft mij verteld dat je bent aangevallen en dat hij of zij dit jou heeft aangedaan. En dat je bent gestoken met een mes" zei ik zachtjes. Et was moelijk maar ik kom het beter maar gewoon vertellen. "De dokter vertelde ook dat hij denkt dat je misschien seksueel misbruikt bent" zei ik zacht. Fuck. Ik keek haar aan en wachtte gespannen.

Jade.

Ik beet op mijn wang en slikte. Die vieze smaak wou maar niet uit mijn mond verdwijnen. Ik knikte kort. 'Klopt.' zei ik zacht, mijn stem brak en ik bleef maar naar beneden kijken. Ik voelde een traan over mijn wang rollen. Godverdomme.

Beck.

Nee, nee. "Ah nee" mompelde ik. Alsjeblieft wad dit maar een droom ofzo. Ik sloot mijn ogen en beet hard op mijn lip. Ik keek op en zag dat er een traan over haar wang rolde. Ik wilde haar omhelzen, maar dat ging moeilijk als ze zo pijn had. Ik kwam dichterbij zitten en liet mijn handen over haar arm gaan. "Wil je vertellen hoe en wat? Het hoeft niet als je daar niet klaar voor bent" Vroeg ik zacht.

Jade.

Ik trok mijn arm van hem weg toen hij me aanraakte, een rilling gleed over mijn rug. Ik haalde mijn schouders op. 'Valt niks te vertellen.' zei ik zacht. Ik krabte de nagellak van mijn nagels af en beet op mijn lip.

Beck.

Ik trok mijm terug snel terug. Ze wilde niet dag ik haar aanraakte. "Vertel het later maar dan" zei ik. Ik pakte haar hand vast. "Jade laat me je alsjeblieft troosten" zei ik. "Ik wil je niet zien zo" zei ik zacht.

Jade.

Ik voelde me gebroken. Ik wou het eigenlijk nooit meer hierover hebben. Ik keek hem even aan. Ik wist dat hij het goed bedoelde. Er rolde nog een traan van mijn wang. Waarom ik?

Beck.

Ik wist echt niet wat ik moest doen gewoon. "Kan ik iets voor je doen?" Vroeg ik zacht aan haar. Ik wreef zacht over haar hand heen en keek naar haar gezicht. Weer een traan. I had ook wel door dat ze op het moment stond om te breken.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee.' zei ik zacht. Ik keek weer weg, ik schaamde me al genoeg en om dan te lopen huilen was niet veel beter. Ik beet op mijn lip. Verdomme.

Beck.

Ik knikte. "Oke, en anders moet je me het maar zeggen" zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar heen en zuchtte diep. Ik merkte nu pas dat ik mijn jas nog aan had. Ik deed die uit en hing die over de stoel. "Wil je dat ik Cat bel of je vader?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. Ik wou Cat niet lastig vallen met zoiets, en m'n pa sliep toch al. Ik frunnikte weer aan mijn nagels en krabte het laatste restje nagellak eraf. Ik slikte. Man, wat voelde ik me kut, maar ik probeerde me in te houden.

Beck.

Ik knikte. "Oke" zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar heen en zuchtte zacht. Ik wist echt niet wat ik moest doen, zeggen of denken. Ik wilde haar heel graag troosten maar ik wist niet hoe. Wilde ze alleen zijn? "Het komt wel goed Jade. Ik ben er voor je he. Laat me je troosten" zei ik zacht. Ik wreef over haar hand heen.

Jade.

'Weet ik.' Zei ik zacht. Maar ik wist niet of hij me kon troosten. Kon je zoiets troosten? De dokter kwam binnen met een politieagente. Ik slikte. De agente, wat gelukkig een vrouw was, stelde zich voor en wou graag mijn verhaal horen. Jezus, ik kon dat niet. Ik wou er niet aan denken.

Beck.

Ik keek naar de dokter en politie agente die binnen kwamen lopen. Ik keek Jade aan. "Wil ke dat ik weg ga? Of mag ik erbij blijven?" Vroeg ik aan Jade. Ik wilde haar de keuze geven.

Jade.

Ik keek Beck even aan. 'Je mag blijven.' Zei ik zacht. Anders moest ik het later nog is vertellen tegen hem en dat wou ik al helemaal niet. De agente pakte haar laptop en tikte vlug wat dingen in. 'Jade. Waar is het precies gebeurd?' Vroeg ze, en ik vertelde waar het steegje was. Ik beet op mijn lip. Als ik gewoon de lange route had gelopen, was dit niet gebeurd. 'Kun je hem beschrijven?' Vroeg ze vriendelijk. Ik dacht even na. Ik kon me niet veel herinneren, maar deed mijn best. Toen kwam het moeilijkste gedeelte. 'Kun je me beschrijven wat er gebeurd is?' Vroeg ze. Ik slikte en aarzelde. 'Neem je tijd.' Zei ze rustig. Ik haalde diep adem voor ik alles begon te vertellen. Hoe ik even afwezig was door mijn sleutels, hoe hij me tegen de muur aan duwde en ik hem niet weg kreeg, hoe hard ik het ook probeerde. Hoe hij me stak toen ik tegenstribbelde en me daarna probeerde te wurgen, maar ik terugvocht en hij me achterliet. Ik voelde tranen over mijn wangen glijden, fuck.

Beck.

Ik luisterde naar het verhaal van Jade. Bij sommige stukjes kwam ze amper uit haar woorden. Het ging nog lastig worden voor haar om hier over heen te komen. Het verhaal was vreselijk. Dat dat echt met haar is gebeurd. Ik kon het gewoon niet geloven, ik wilde het niet geloven. Ik kneep zacht in Jade's hand nu ze zo zat te huilen. Verdomme. Ik wilde haar knuffelen, dat ze flink kon uithuilen. "Zijn er nog andere dingen die je me wilt vertellen of vragen?" Vroeg de vrouw aan Jade.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd en ze knikte. 'We houden je op de hoogte.' Zei ze en verliet de kamer en liet mij alleen met Beck. Ik liet de tranen nu maar gewoon verder komen. Nu ze verbergen was ook nutteloos.

Beck.

De vrouw ging weg. Ik keek naar Jade die nu echt aan het huilen was. Ik slikte eventjes. Ik verstrengelde mijn vingers met die van haar. Ik wreef zacht over haar arm. "Het is niet erg om te huilen, laat het maar gewoon gaan" zei ik zacht.