Orpg, Beck en Jade

Beck.

Na wat drinken en wachten was de pizza klaar. Ik zette de fles op de grond en haalde de pizza uit de oven. Ik sneed die in stukken en ging terug zitten. Ik voelde me goed. Lekker deze pizza eten en ik voelde me een keer vrolijk. Ik begon te eten, ondertussen dronk ik wat. De drank begon te werken. De pizza was op. Mijn routine was na het avond eten blowen, dus dat deed ik. Ik stak een joint op en rookte die helemaal op.

Jade.

Na een tijd kwam mijn vader de kamer binnen. 'Eten is klaar.' zei hij. Ik keek op. 'Geen honger.' zei ik droog. 'Je moet eten.' zei hij. 'Nogsteeds geen honger.' zei ik en hij rolde met zijn ogen en verliet de kamer weer aangezien het toch geen zin had me te dwingen.

Beck.

Ik voelde na een tijd de coke uitwerken. Het werkte helaas snel uit. Ik nam nog een snuifje, misschien als je nog iets meer nam werkte het langer. Ik probeerde het. Ik nam nog een paar slokken. Ik voelde me opeens niet lekker worden. Heel misselijk en ik kon niet goed adem halen. Ik stond op. Wankelend, door de drank. Ik probeerde naar de badkamer te lopen, maar ik hield het niet. Ik begon te hoesten, zoekend naar adem. Ik zakte door mijn knieen en liet me op de grond vallen. Het duurde een paar seconde, voordat alles zwart voor mijn ogen werd.

Jade.

Het was inmiddels al donker buiten en ik lag naar het plafond te staren. Na een tijd ging mijn telefoon af. Ugh. Ik had geen zin om op te staan, dus liet hem gaan. Maar toen ik een paar minuten later weer gebeld werd, zuchtte ik diep en pakte hem toch maar. Zonder naar de id te kijken, nam ik op. 'Wat?' vroeg ik geïrriteerd. 'Hey Jade, met Beck's moeder. Ik wil je niet laten schrikken, maar Beck ligt in het ziekenhuis. Uhm.. Misschien kun je hierkomen..' ik moest even verwerken wat ze zei, alsof ik niet wist wat ze zojuist tegen me gezegd had. 'W-wat?' vroeg ik. 'Er is me nog niks verteld. Maar ik dacht dat ik je even - even moest inlichten.' zei ze. Ik hing op zonder nog wat te zeggen, totaal in de stress. Ziekenhuis? Ik keek om me heen, vond een sweater en trok hem aan over mijn hempje, schoenen onder mijn joggingbroek en mijn autosleutels. Ik wou niet naar buiten in het donker, al weken was ik vanaf 6 uur s'avonds binnen en durfde ik niet meer naar buiten, maar nu moest ik wel. Ik stapte in de auto en reed hard naar het ziekenhuis.

Beck.

Mijn moeder had me gevonden en de ambulance gebeld. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht. Ze brachten me naar de eerste hulp, omdat ik in gevaar zou zijn. Ze wisten natuurlijk niet wat er gebeurd was. Ze moesten eerst bloed afnemen en onderzoeken wat er was. Het duurde eventjes, maar kwam erachter dat het dus drugs overdosis was en het verkeerd was gevallen.

Jade.

Ik reed naar het ziekenhuis, en toen ik aankwam rende ik naar binnen. Ik zag Beck's moeder in de wachtruimte zitten en liep naar haar toe. 'Is- is er al meer bekend?' vroeg ik direct. Ze schudde haar hoofd. Ze zag natuurlijk dat ik helemaal in paniek was, en ze wist ook wat er allemaal met me gebeurd was, dus ze gaf me voorzichtig een knuffel. Ik mocht Beck's moeder wel, aangezien ik niet echt een moeder voorbeeld in mijn leven heb gehad. Ik haalde diep adem en probeerde wat te kalmeren. Een dokter kwam naar ons toe. 'Beck Oliver?' vroeg hij en we knikte. 'Hallo, ik ben Beck's dokter en we zijn erachter gekomen dat hij een overdosis drugs heeft gehad, gemengd met alcohol. Hij is nu stabiel en jullie kunnen hem zien.' Overdosis drugs. Godverdomme. Hij was weer aan de drugs? 'Kom.' zei zijn moeder zacht en ik liep met haar mee. Fuck, Beck. Ik was boos, teleurgesteld..bezorgd. Fucking idioot.

Beck.

Ze hadden met een slang door mijn mond naar mijn maag mijn maag leeggespoelt. Niet echt een pretje, maar het moest uit me lichaam. Het was stil in de kamer nu en ik was nog steeds bewusteloos.

Jade.

Ik liep aarzelend zijn kamer in. Daar lag hij. Nu wist ik eindelijk hoe hij zich voelde toen ik hier lag. Ik beet op mijn wang om de tranen tegen de gaan. Hoe was hij zo fucking dom geweest om teveel drugs te nemen? Of..was het geen fout? Ik probeerde het van me af te schudden, maar Beck was toch niet zo dom om teveel drugs te nemen? Ik ging voorzichtig zitten op een stoel en schoof wat naar zijn bed toe, pakte zijn hand vast en slikte. 'Wist - wist je dat hij drugs nam?' vroeg zijn moeder zacht aan me. Ik wou niet liegen. Maar ik kon moeilijk zeggen dat zijn zoon al tijden drugs gebruikte. 'Nee..' zei ik zacht. Het was geen complete leugen, aangezien ik dacht dat hij gestopt was. Wist Andre dat hij nog drugs gebruikte? Ik dacht na, missschien was hij daarom de laatste tijd nooit meer met Andre. Ik keek naar Beck.

Beck.

Ik was al aardig bij. Ik voelde een warme hand die mijn hand vast hield. Ik hoorde ver weg mensen praten. Ik probeerde mijn ogen open te doen. Het duurde eventjes maar uit eindelijk lukte het. Het felle licht deed zeer aan mijn ogen. Ugh, wat voelde ik me klote. Alsof ik een kater had, maar dan 10 keer erger. Ik werd bewust dat er mensen bij me waren. Ik keek rustig en zag mama en Jade. Mam pakte meteen mijn hand stevig beet. "Hee lieverd" zei ze zacht. Ik was bang dat mam en Jade heel boos zouden worden. Wat had ik mezelf aan gedaan?

Jade.

Het was al laat en ik was kapot, maar wou niet weg. Eindelijk opende hij zijn ogen. 'Hee.' zei ik zacht en keek hem rustig aan. Ik kon moeilijk hem lopen uitschelden als hij net wakker was, en ik wou eerst Andre bellen of hij hiervan wist. Als hij het wist, ging ik hem eerst uitschelden. Dan Beck. Dan mezelf voor dit niet gezien hebben. Ik beet op mijn lip en keek nogsteeds naar hem, niet wetend wat ik moest zeggen.

Beck.

Ik keek van mijn moeder langzaam naar Jade. Ik wilde niet dat ze hier was. Dat ze me zo zag. Ik moest voor haar zorgen, zij niet voor mij. "Hee" zei ik zacht. Mijn koppijn was echt erg en ik werd er niet vrolijk van.

Jade.

Ik glimlachte een beetje klein naar hem, maar ik meende het niet. Ik slikte. 'Was het per ongeluk?' vroeg ik zacht, om zeker te weten dat hij niet mij ging nadoen met fucking gestoorde dingen als het kut ging. Ik keek even naar onze handen, en toen weer naar hem.

Beck.

Ik keek haar aan en knikte. "Ja" zei ik zachtjes. Ik keek mijn moeder aan. "Jongen, waarom deed je dit? Ik ken je helemaal niet zo" zei ze. Ze zat te huilen. Ik slikte. "Mam, alsjeblieft" zei ik zacht. Ik had niet de energie om veel te praten.

Jade.

Ik keek even naar Beck's moeder die huilde en beet op mijn lip. 'Ik ga even -' ik maakte een vaag gebaar en stond vlug op en liep de kamer uit. Ik kon het niet aanzien. Ik haalde diep adem en liep naar de wc's en keek in de spiegel. Niet huilen. Niet. huilen. Ik pakte mijn telefoon en belde Andre. 'Jade?' vroeg hij slaperig. Het boeide me echt niks dat ik hem had wakker gebeld. 'Wist je dat Beck nog drugs gebruikte?' vroeg ik direct. 'Huh - Jade, het is midden in de nacht - waarom b-' 'Wist je dat hij nog drugs gebruikte?' vroeg ik fel. Ik hoorde hem zuchten. 'Heeft hij je het eindelik verteld? Ja - ik wist het.' zei hij. 'En je besloot maar doodleuk mij niks te vertellen? Jezus!' zei ik fel tegen hem. De laatste weken had ik nauwelijks gepraat, maar nu kwam elk woord er zonder moeite uit. 'Ik wou je niet meer last brengen dan je al ha-' 'Cut the crap, Andre, Beck ligt in het ziekenhuis. En als jij me verdomme dat had verteld kon ik het verkomen.' zei ik en drukte hem weg. Ik liep weer terug naar Beck's kamer, haalde even diep adem voordat ik weer naar binnen ging, en ging weer zitten.

Beck,

Ik keek naar Jade die opeens weg ging. Ik keek naar mama, die nog steeds huilde. "Niet huilen mam. Het komt wel goed" zei ik zacht. Ze knikte en kwam naar me toe. Ze drukte een kus op mijn wang. Jade kwam terug binnen. Ik keek naar haar. De deur ging open. De dokter kwam binnen. "Hey Beck, ik ben je dokter en ik kom je eventjes onderzoeken nu je wakker bent" zei hij. Ik knikte. Hij deed van die dingen, zoals, lampje in mijn ogen schijnen, temperatuur opmeten, apparaten checken, etc. Hij schreef alles op en keek me daarna aan. Hij vroeg vragen aan me over hoe ik me voelde. "Je bent nog erg zwak, maar je bent niet meer in levensgevaar. We hebben je hiervoor onder zocht en zijn er achter gekomen dat er drank, wiet en cocaïne sporen zijn gevonden in je bloed en maag. Probeer rust te nemen" zei hij en liep daarna de kamer uit. Ik slikte. Verdomme, kon die vent dat niet vertellen als Jade en m'n moeder er niet bij waren?

Jade.

Wiet, cocaine én drank? Serieus? Dat was gewoon vragen naar een ziekenhuis retourtje. Ik keek Beck wat teleurgesteld aan. Achter mijn rug om was hij gewoon doorgegaan met die fucking drugs. Ik trok wat aan mijn lange mouwen van de zwarte sweater die ik aanhad en beet op mijn lip. Godverdomme.

Beck.

Mijn moeder stond op. Ze veegde haar tranen weg. "Ik ga eventjes naar de wc" zei ze. "Oke" zei ik zacht. Ze liep de kamer uit. Ik draaide me hoofd langzaam naar Jade. Ik zag dat ze teleurgesteld in me was, begrijpelijk. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen tegen haar.

Jade.

Ik keek naar Beck en slikte kort. 'Andre zei dat je al weken weer aan de drugs zit.' zei ik. 'Fijn dat je dat verborgen hield.' zei ik en keek weer naar mijn mouw en trok een los draaide eruit om mezelf bezig te houden zodat ik niet naar hem hoefde te kijken.

Beck.

Ik slikte. "Het spijt me Jade, maar waarom zou ik het je vertellen? Je hebt je eigen dingen" zei ik zacht. Ik beet op mijn lip. Shit, ik voelde me echt crap.

Jade.

'Omdat ik dan tenminste kon proberen te voorkomen dat ik in de fucking avond gebeld word door je moeder omdat je verdomme een overdosis fucking drugs hebt genomen. Weet je hoe dat voelt? Kut.' zei ik en voelde de tranen in mijn ogen opwellen, hoewel ik die juist probeerde tegen te houden.

Beck.

Ik slikte. Verdomme Jade. Wees nou rustig. Ik had hier geen zin in. "Weet je hoe ik me voel als ik jou zo depressief in je bed zie liggen? Klote. Ik voel me dan klote Jade" zei ik zacht. Harder praten lukte me ook niet. Ik was erg moe.

Jade.

'Oh, dus nu is het ineens mijn fout? Sorry dat ik niet erg vrolijk ben nadat ik ve- na alles.' zei ik vlug aangezien ik het woord gewoon niet kon uitspreken. Ik beet op mijn lip en keek weer weg van hem.

Beck

Ik zuchtte zachtjes. "Nee, het is niet jou schuld" zei ik zacht. Ik keek naar Jade. Fuck. "Kun je alsjeblieft niet boos zijn nu?" Vroeg ik haar. Ik kreeg alleen maar meer koppijn.

Jade.

Ik knikte maar gewoon en zuchtte. Beck's moeder kwam weer terug en ik zuchtte, probeerde weer wat rustiger te worden en keek weer even naar Beck. Ik wist dat ik niet zo boos tegen hem moest doen als hij in het ziekenhuis lag, maar ik voelde me nu alleen maar klote door dat hij hier lag.

Beck.

Ik keek naar mn moeder die terug de lamer binnen kwam en ging zitten. Ze huilde niet meer. Ze deed wat haar van mij achter mijn oor, alsof ik nog haar kleine zoon was. "Hoe voel je je?" Vroeg ze bezorgd. "Hoofdpijn, misselijk" zei ik zacht. Nu maar hopen dat ik geen afkick verschijnselen zou gaan hebben.