Orpg, Beck en Jade

Beck.

Ik deed mijn schoenen en jas uit en legde die op de grond bij de deur. Ik keek even hoe Jade van broek wisselde. Ze zag er nog steeds erg wit uit. Ik lip naar de koelkast en pakte een blikje cola en een snickers uit het kastje. Ik liep naar Jade en zette die voor haar neer. Daar zaten genoeg suikers in, Ik ging zitten en keek haar aan. Ik maakte me echt zorgen om haar.

Jade.

Ik keek even naar wat Beck voor me klaar zette en rolde mijn ogen en ging zitten, pakte uit mijn schooltas mijn flesje water en nam een slokje, en negeerde de cola doodleuk. Ik zette het flesje weer neer en frunnikte wat aan mijn shirt.

Beck.

Ik rolde met mijn ogen. "Jade kom op" zei ik. Ik pakte de cola en drukte die in haar hand. Ik keek haar aan. "Als je dit drink ga je je beter voelen. Je hebt te weinig suiker en je moet zo goed eten" zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar heen. "Waarom had je niks op Jade? Volgens mij heb je al een paar dagen slecht gegeeten" zei ik.

Jade.

Ik keek even naar Beck toen hij de cola in mijn handen drukte. 'Ik was misselijk, het gaat prima.' zei ik en zette de cola neer. 'Valt best mee, stop nou met zo irritant doen.' zei ik en zuchtte diep.

Beck.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, ik stop niet" zei ik. "Ik snap dat je misselijk bent en dat je je niet lekker voelt als je zwanger bent, maar je kan niet zomaar niks eten" zei ik. "Dat is niet goed voor de baby en ook niet voor jou. Flauwvallen is echt niet goed Jade" zei ik.

Jade.

Ik keek hem even aan. 'Doe nou niet alsof je weet hoe ik me voel, jíj wordt niet gigantisch, niemand kijkt jou aan.' zei ik fel. Ik beet op mijn lip. Dat zei ik feller dan ik bedoelde, maargoed.

Beck.

Ik keek haar aan en beet op mijn lip. "Niemand kijkt jou aan? Je voelt je aangekeken? Jade je bent prachtig, alsjeblieft rek je niet aan dat andere naar je kijken" zei ik.

Jade.

Ik rolde met mijn ogen, hij had makkelijk praten. 'Iedereen praat over me omdat mijn buik de grote van een watermeloen is. Daar trek ik me dus wel wat van aan.' zei ik geïrriteerd. Vroeger zou ik dat waarschijnlijk niet eens zo erg hebben gevonden, maar er was zoveel veranderd.

Beck,.

"Is dat de reden dat je maar niet eet? Denk je echt dt als je niet zal eten dat je dan niks van je buik zou zien?" vroeg ik. Ze had er echt niet goed over nagedacht.

Jade.

Ik zuchtte. 'Ik eet wel. Gewoon iets minder, jezus. Ik wil er niet over praten, kap.' zei ik tegen hem en keek voor me uit.

Beck.

Ik pakte haar pols vast en keek haar aan. "Jade. Dit is serieus en ik wil dat je begrijp dat dit niet kan oke? Ik wil niet dat je flauwvalt, dat je je zwak voelt. Eet gewoon goed. Je moet eten voor twee" zei ik.

Jade.

Ik zuchtte, ik kon dit moeilijk winnen van Beck. 'Ja, ik begrijp het.' zei ik op een beetje kleuterige toon. Ik frunnikte wat aan mijn haar. Dit was ongemakkelijk.

Beck.

Ik liet haar los. "Oke" zei ik. Ik pakte de chocolade reep en nam zelf een hapje. Ik stak die daarna uit naar Jade. Ik ging haar niet dwingen, maar ik zou hert fijn vinden als ze uit haar zelf zou gaan eten. Ik hoopte maar dat ze me begreep. Het was vreselijk om te zien hoe ze flauwviel, dat wil ik niet nog een keer hebben.

Jade.

Ik keek even naar de reep en zuchtte, als ik nu geen hapje nam, ging hij me vast 24/7 stalken. Ik nam maar een hapje en slikte even.

Beck.

Ik keek Jade aan en nam daarna zelf weer een hapje. Ik drukte een kus op haar wang. "Alsjeblieft laat me nooit meer zo schrikken" zei ik. Ik pakte haar hand vast en ging liggen. Ik zuchtte diep. Ergens was ik opgelucht dat Andre haar had opgevangen. Misschien had ze anders wel iets gekneusd ofzo/

Jade.

'Mhh.' ik ging bij hem liggen en zuchtte even diep. Ik bleef zo even liggen tot mijn mobiel trilde. Ik reikte naar de tafel en pakte hem, en zag dat het Andre was. *Hee, hoe gaat het met je?* ik vond het aardig dat hij aan me dacht, dus reageerde ik snel terug. *Hee, gaat al wat beter, dankje & bedankt voor het opvangen :p*. Ik legde hem naast me neer en zuchtte.

Beck.

Jade kwam terug liggen. Ik keek haar aan. "Laat me raden? Andre?" zei ik rustig. Ik was nog steeds kwaad op hem. Waarschijnlijk had hij de hele pauze naar haar zitten staren.

Jade.

Ik keek even naar Beck en knikte. 'Ja.' zei ik rustig. Ik snapte niet dat hun het nogsteeds niet goed hadden gemaakt. Ik en Andre waren nu wel weer oké, dat was wel fijn aangezien ik toch goede vrienden met hem was geworden.

Beck.

"Uiteraard" zei ik een beetje droog. Ik keek naar het plafond en zuchtte zachtjes. Hopelijk was er niks met de baby aan de hand nu ze slecht at.

Jade.

Ik keek even naar Beck. 'Waarom deed je zo lullig tegen Andre toen hij me hielp? Je duwde zijn arm weg.' vroeg ik toen rustig toen ik op mijn zij een comfortabele houding had gevonden.

Beck.

Ik beet zacht op mijn lip. "Hij zat gewoon te lang aan je" zei ik zacht. "Ik ben blij dat je niet gevallen ben hoor, maar ik had het zelf moeten zien dat het niet goed ging. Niet Andre" zei ik.

Jade.

Ik grijnsde klein. 'Iemand is jaloers.' zei ik tegen hem. Het was schattig. 'Nee maar serieus, jullie twee moeten het ook is goed maken. Kom op zeg, hij was je beste vriend.' zei ik tegen hem.

Beck.

Ik draaide me naar Jade. Ik probeerde zo serieus mogelijk te kijken, maar dat mislukte. "Ik ben niet jaloers" zei ik met een grijns. Ik zuchtte zacht. "Ik weet niet of het zo maar goed kan komen tussen mij en Andre. Er is nogal wat gebeurd" zei ik.

Jade.

Ik glimlachte klein, en keek hem toen weer normaal aan. 'Ook tussen ons. Wel meer dan tussen jullie twee. En wij liggen hier nu ook samen.' zei ik rustig. We hadden inderdaad echt al teveel meegemaakt samen.

Beck.

Ik knikte. "Ja oke, maar ik vind dat anders. Wij houden van elkaar en zijn verliefd. Ik ben niet verliefd op Andre. Ik heb niet het gevoel dat ik bij hem moet zijn" legde ik uit.