Orpg, Beck en Jade

Beck.

De dokter kwam binnen. "Hallo Jade. Wij proberen al een tijdje uw ouders te bellen, maar wij kunnen hun niet bereiken. Weet je misschien waar ze zijn?" vroeg hij aan Jade. Ik keek Jade een en beet op mijn lip.

Jade.

Ik keek op naar de dokter. Oh god, kreeg je dit weer. 'Mijn vader is op zakenreis, dus die zit waarschijnlijk in een vergadering. Mijn moeder is aan het werk, dan kan ze niet op haar telefoon.' loog ik veilloos terwijl ik de dokter aankeek. Hopelijk gingen ze niet over een paar uur weer bellen, dan had ik wel een probleem.

Beck.

Ik keek Jade aan. Jade kon makkellijk het verhaal over haar moeder vertellen, maar ze deed het niet. Aan de ene kant snapte ik het wel. Het was haar moeder, maar ze mocht van mij wel opgepakt worden door de politie. Je kind van de trap af gooien, alsjeblieft zeg. Dat ga ik toch ook niet later bij mijn kind doen?

Jade.

Hij knikte. 'Ik zal het straks nog is proberen.' zei hij. Fantastisch. Hij liet ons weer met rust en ik keek even naar Andre en Beck die beide naar me aan het kijken waren. 'Staar me niet zo aan, het is creepy.' zei ik. Ik probeerde mijn hoofdpijn te negeren, maar het was niet zo makkelijk een hersenschudding te negeren.

Beck.

Ik keek weg van Jade en nam een slok van mijn koffie. "Sorry Jade, maar weet je zeker dat je je moeder niet wilt aangeven?" vroeg ik voorzichtig aan haar. Zee was de laatste tijd snel boos. Ik was een beetje voorzichtig met mijn vragen.

Jade.

Natuurlijk ging hij die vraag stellen. Ik rolde met mijn ogen. 'En dan? Wordt ze opgepakt, verhoord en komt ze vrij omdat het een "ongelukje was", of ik wordt uit huis geplaatst en moet in een of ander tehuis gaan wonen. Ik heb geen zin in dat hele gezeik.' zei ik tegen hem en keek geïrriteerd weg.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. "Maar als ze weten dat je niet meer thuis woont moet je ook naar ander gezin Jade. Je kan haar hiermee niet laten weg komen" zei ik. Ik keek Andre aan die Jade bezorgd aan keek.

Jade.

'Daar komen ze heus niet achter. Laat gewoon.' zei ik en Andre keek me aan. 'Jade, misschien is het beter da-' 'Nee. Hou gewoon op. Ugh.' zei ik geïrriteerd tegen Andre, waardoor hij op zijn lip beet en zijn mond hield.

Beck.

Ik zuchhte zachtjes. "Jade doe rustig, dit helpt niet hoor" ze ik duidelijk tegen haar. Waarom dacht ze er nu allemaal zo makkelijk over. Ik keek naar dw grond. Andre durfde niks meer te zeggen.

Jade.

'Ugh.' ik wou boos worden op hem, maar ik had er gewoon niet de energie voor. En we hadden al de hele week ruzie, dus dat zou het niet beter maken tussen ons. Ik slikte. Ik had het gevoel dat ik moest huilen. Kut hormonen. Ik liet mijn vingers zacht langs mijn buik glijden om een beetje kalm te worden.

Beck

Ik zag ook wel dat ze het moeilijk had op dit moment. Ik keek naar haar buik en handen. Ik legde mijn hand op die van haar. "Niet zo boos doen oke? Wij zijn hier voor jou, dus hoef je niet gemeen te doen" zei ik. Ze was de hele week al niet de hendelen.

Jade.

Ik slikte en keek hem even aan, knikte kort. Ik wist ook wel dat hij het goed bedoelde. Andre glimlachte klein naar me, dus deed ik dat terug. Ik wou gewoon naar huis, of nja, Beck's. En weg uit dit kutziekenhuis, omdat het gewoon slechte herinneringen naar boven bracht.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. Opgelucht dat ze weer rustig was. Andre keek mij aan. "Wat vind je ervan als wij of ik naar Jade's huis ga om haar spullen te pakken. En als ze dan uit het ziekenhuis kom heeft ze meteen haar eigen spullen bij jou thuis, als dat het plan is tenminste" stelde hij voor. Ik dacht eventjes na. Het was best fijn dat hij zo mee dacht. Hij wilde wel het beste voor haar. Ik knikte. "Ja dat zou wel fijn zijn. Misschien kan je Cat vragen, die weet wel wat ze allemaal nodig heeft. Ik denk dat Jade liever heeft dat ik hier bij haar blijf" zei ik. Ik keek haar eventjes aan.

Jade.

Ik knikte kort. 'Ja, prima.' zei ik. Ik vond het fijn dat hij hier was, maar ik wist ook zeker dat hij totaal niet met Andre samen naar mijn huis wou. Andre knikte. 'Oké, dan bel ik Cat en haal ik d'r op.' zei hij. 'Als je maar voorzichtig doet.' zei ik tegen hem. Misschien was mijn moeder weg, of nogsteeds stomdronken thuis, en ik wou echt niet dat ze Cat aanraakte, dan zou ik echt flippen.

Beck.

Ik keek Andre aan ."Ja tuurlijk" zei Andre tegen Jade. Andre keek mij nu aan. "Dankjewel" zei ik eerlijk tegen hem. Hij gaf een kleine glimlach. Hij pakte zijn mobiel uit zijn broekzak en liep de gang op.

Jade.

Ik zuchtte diep toen ik alleen met Beck was, en ging voorzichtig wat comfortabeler liggen. Mijn hoofd bonkte nog steeds en ik voelde me er gewoon kut en zwak door.

Beck.

Ik keek naar Jade. Ik veegde een plukje haar achter haar oor. "Relax, het komt allemaal goed. Ga slapen" zei ik. Ik drukte een kus op haar wang.

Jade.

Ik zuchtte en ontspande een beetje, sloot mijn ogen. Het was een fijn gevoel dat Beck bij me was en ik veilig was. Al snel viel ik alweer in slaap.

Beck.

Ik keek naar Jade en hoe ze in slaap viel. Ik hou van haar. Andre kwam terug binnen gelopen. Ik keek op naar hem. Hij zag dat Jade sliep dus fluisterde hij. "Hee, ik heb net Cat gebeld. Ik ga haar nu ophalen en haar spullen halen. We zullen alles in jou rv zetten, als je jou sleutel geeft" zei hij. Ik knikte en pakte uit mijn broekzak de sleutel van de rv. Ik gaf die aan hem. "Dankjewel Andre. Het is heel fijn dat je dit voor haar doet" zei ik eerlijk. Hij knikte. "Als je hulp nodig hebt met Jade dan hoor ik het" zei hij. IK knikte. Hij liep daarna de kamer uit.

Volgende dag
Jade

Ik zat bij Beck in de auto, ik mocht eindelijk naar huis. Mijn hoofdpijn was nogsteeds vreselijk en dat kon nog wel een tijd duren, dus werd me afgeraden naar school te gaan. Want ja, ik zou nog niet genoeg van mijn lessen missen. Andre en Cat hadden mijn spullen bij Beck afgeleverd, gelukkig was mijn moeder niet thuis toen ze ze gingen ophalen. Ik zuchtte.

Beck.

Jade en ik zaten in de auto, op weg naar huis. Mijn huis. Naar Jade haar huis gingen we voorlopig niet meer. Ik zou haar ieder geval niet meer laten gaan. Ik reed de oprit op en stapte uit. Ik liep naar de kant van Jade. "Gaat het?" vroeg ik rustig aan haar. Ik hield de deur van de auto open.

Jade.

'Mhh. Nee.' zei ik. Het zonlicht was echt vreselijk, en ik klom voorzichtig uit de auto en ging met hem naar binnen, waar het, gelukkig, niet zo fel licht was, en zuchtte diep. Eindelijk weg uit dat kut ziekenhuis.

Beck.

Ik liep met Jade naar binnen. Ik zetten alle spullen van Jade eventjes uit de weg. Ik deed mijn jas en schoenen uit. Ik zuchtte diep en keek Jade aan. "Wil je een pijnstiller?" vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik trapte mijn schoenen uit en ging zitten. 'Nee, die verrotte dingen werken toch nooit.' zei ik en zuchtte diep. Ik was moe, maar slapen was een van die dingen die onmogelijk werd als je zwanger was en een hersenschudding had.

Beck.

"Oke" zei ik rustig. Ik ging naast haar zitten en zuchtte diep. Ik was best moe. Zo veel uur door brengen in een ziekenhuis was vermoeiend en je kon niet echt slapen ofzo. Ik keek Jade aan. "Je moet eventjes nadenken over wat je wilt. Deze spullen van jou kunnen of allemaal hier in de rv blijven en kan ik zo gaan uitpakken, of je wilt graag dat dit allamaal naar mijn oude kamer gaat in mijn ouders huis. Mijn ouders hebben de kamer al opgeruimd en er is een schoon bed. Je kan dus kiezen wat je wilt" zei ik.