orpg beck & jade

Jade.

Ik negeerde Beck's opmerking en volgde hem naar binnen. Hoewel de buitenkant er bouwvallig uitzag, was het van binnen best mooi en kleurrijk en groter dan ik verwachtte. Ik pakte de icepack aan en ging zitten op de bank en drukte de icepack tegen mijn pijnlijke kaak aan. Fuck man, wat deed dit pijn.

Beck.

Ik schoot even de badkamer in om medicijnen te zoeken. Ik vond wat pijnstillers. Ik vulde een glas met water en zette die neer voor Jade op de tafel met de pillen. Ik keek haar daarna aan. "Kan je laten zien waar je pijn heb? Ik wil weten of je iets heb gekneusd of gebroken. Heb je ergens wonden die bloeden?" Vroeg ik allemaal achter elkaar.

Jade.

Ik nam de pijnstillers in. "Ik denk niet dat ik bloed.. Het is voornamelijk mijn gezicht en rug en buik." zei ik tegen hem en verschoof de icepack iets. Ik was meer in de stress hoe ik me zo moest vertonen in het openbaar met school dan of ik wat had gebroken of gekneusd.

Beck.

Ik knikte en ging naast haar zitten. "Oke" zei ik rustig. "Wat was er gebeurd? Het wad Tony neem ik aan" vroeg ik aan haar. Ik haalde een hand door mijn haar en bestudeerde de blauwe plekken die steeds zichtbaarder werden.

Jade.

Ik beet even op mijn lip en zuchtte. "Ik - Ik wou het uitmaken. En toen ging het direct fout, en hij begon te schreeuwen en toen wou ik weg, toen gooide hij me tegen de muur en begon op me in te slaan." zei ik zacht. Ik had ook nooit moeten luisteren naar Beck's stomme advies, ik moest gewoon bij Tony blijven. Ugh.

Beck.

Ik luisterde naar Jade en schudde mijn hoofd. "Die gast ik helemaal gek. Echt als ik hem toevallig maar 1 keer zou tegen komen, zou ik hem helemaal verrot slaan" zei ik kwaad. Ik stond op en liep naar het keukenblok. Deze mensen maakte mij kwaad, omdat ik er jaren lang niks aan heb kunnen doen. Nooit heb ik mijn vader geslagen, dat durfde ik niet. Nee, ik loop gewoon weg, ik was een watje. Nog steeds.

Jade.

Ik zuchtte. "Beck, doe alsjeblieft rustig." zei ik zacht tegen hem. Ik was te moe en alles deed gewoon zeer en ik voelde me echt ontzettend dom. Ik was bang dat Tony achter me aankwam, ookal wist hij niet eens waar ik was. Ik was er gewoon echt klaar mee.

Beck.

Ik zuchte gefrustreerd. Ik liep heen en weer en na een paar minuten was ik wel weer rustig. "Sorry, ik wordt snel boos. Slechte eigenschap" zei ik. Ik probeerde haar ogen te vermijden. Ik ging op de bank zitten en schopte mijn schoenen uit.

Jade.

Ik knikte."Ik kan toch nooit naar school zo.. Ik zie er niet uit." zei ik gefrustreerd en liet de icepack zakken. Hoe had het zo ver kunnen komen? Dit was allemaal mijn schuld. Ugh.

Beck.

"Misschien wat make-up en anders meld je je gewoon ziek" zei ik. Ik pakte het glas op en twee pijnstillers. "Neem deze maar in" zei ik.

Jade.

Ik knikte en nam het aan. Ik nam de pijnstillers in en zuchtte diep. Ik hoopte dat dit snel voorbij was. Ik keek weer even rond. "Niet gemeen bedoeld hoor, want het is hier best mooi, maar waarom woon je hier?" vroeg ik voorzichtig aan hem om op een ander onderwerp over te gaan.

Beck.

Ik keek hoe ze de pijnstillers in nam. Hopelijk werkte het voor haar en viel de pijn mee. Ik keek eventjes naar de grond toen ze over de rv vroeg. "Ik heb geen geld voor een huis of iets. Dus ik heb deze camper overgekocht en ik betaal een wat huur aan de persoon die deze grond heeft" zei ik rustig.

Jade.

Ik knikte. Ik vond het best sneu dat hij hier woonde terwijl ik in een groot huis woonde. "Aha. Ik snap het." zei ik tegen hem en keek hem even aan. Ik was moe en nogsteeds enorm geschrokken.

Beck.

Eventjes was er een ongemakkelijke stilte. Snel verzon ik om iets te zeggen. "Wil je misschien in bed liggen? Of tv kijken? Is er iets wat ik kan doen voor je?" Vroeg ik aan haar. Ik wilde het haar zo comfortabel mogelijk maken.

Jade.

"Mag ik even in bed liggen? Ik heb echt barstende koppijn." zei ik en trapte mijn schoenen uit. Het was raar om bij Beck te zijn en vooral om in zijn bed te gaan liggen, maar het boeide me eigenlijk niet meer. Ik was nu gewoon zo moe en alles deed pijn.

Beck.

Ik knikte. "Ja is goed" zei ik. Ik liep naar het bed en gooide de kleren die erop lagen op de grond. Ik legde de dekens open, zodat ze er in kon gaan liggen.

Jade.

Ik glimlachte klein. "Dankje." zei ik zacht en kroop in het bed. Direct merkte ik dat ik kon ontspannen. Het bed rook naar Beck, wat een aangename geur was. Nu pas voelde ik hoe beurs mijn lichaam was na al die klappen. Ik zuchtte diep en sloot mijn ogen en merkte al gauw dat ik in slaap viel.

Beck.

Ondertussen dat Jade in bed lag, ruimde ik was rotzooi op. Na een tijdje keek ik naar Jade en zag ik dat ze in slaap was gevallen. Hoe had ze zichzelf toch zo in de nesten gewerkt? Waarschijnlijk zal ze nog wel eventjes blijven slapen. Ik pakte een deken en ging zelf op de bank liggen. Staren naar het plafond, denkend aan een meisje wat op dit moment in mijn bed aan het slapen was.

Jade

Blijkbaar was ik zo moe dat ik aan een stuk door heb geslapen tot het ochtend was. Toen ik eenmaal wakker werd was ik gedesoriënteerd. Dit was niet mijn kamer. Ik keek even om me heen. Oja, ik was bij Beck. Mijn hele lichaam voelde zwaar aan, alsof ik enorme spierpijn had. Ik ging voorzichtig rechtop zitten en zag Beck op de bank liggen. Ondertussen pakte ik mijn mobiel. Zes gemiste oproepen en tien berichten van Tony. Gewoon negeren. Ik opende de voorcamera vlug om te kijken hoe erg de schade was. Een aantal paarse plekken die al aan het verkleuren waren. Ugh.

Beck.

Ik werd langzaam wakker. Ik opende langzaam mijn ogen en draaide me om. Ik zag Jade wakker liggen in bed. "Hee" zei ik zacht. "Hoe voel je je?" Vroeg ik er achter aan. Vanaf hier kon ik al goed zien dat haar gezicht erg paars en dik was geworden. Tony was nogal tekeer gegaan.

Jade.

Ik keek op en zag dat Beck nu ook wakker was. "Hee." zei ik zacht. "Erger dan ik eruit zie." zei ik tegen hem. Het was echt raar om hier wakker te worden. Ik had nog nooit echt bij een jongen geslapen zonder iets te doen met die jongen, dus dit was echt een vreemd gevoel, maar heel fijn.

Beck.

Ik grijnsde klein. "Je knapt wel weer op" zei ik. Ik kwam de bank af en liep naar haar toe. Ik bekeek haar gezicht. "Ja je zit onder de blauwe plekken. Hoe voelen je ribben?" Vroeg ik rustig.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Pijnlijk, maar ik denk niet dat ze gekneusd zijn." zei ik. Ik trok mijn knieën op. "Ik weet echt niet wat ik nu moet doen, Beck." zei ik en keek hem even aan. Het was eigenlijk nooit dat ik me zo voelde, zo machteloos. Zo was ik gewoon niet.

Beck.

Ik ging op de rand van het bed zitten en keek haar aan. "Oke gelukkig" zei ik zacht. Ik zuchtte zachtjes. Ik wist niet wat ze kon doen. "Wat wil jij? Wil je bij hem weg? Wil je blijven doen wat je doet voor hem? Ik weet niet zo goed wat je wilt" zei ik

Jade.

Ik knikte. "Ik wil bij hem weg. Na gisteren.. Ik wil echt weg. Maar je ziet wat er gebeurd als ik weg wil." zei ik en slikte. Waarom was dit allemaal zo moeilijk? Ik wou gewoon echt van hem af.