orpg beck & jade

Jade.

"Gefeliciteerd." zei ik droog. "Je hebt gevoelens voor me." bleef ik op hetzelfde droge niveau zeggen. Ik wou hem niet pushen, dat al helemaal niet, maar dit was zo frustrerend, want ik vond hem gewoon zo leuk.

Beck.

Ik keek haar aan. Oke, lekker droog. Ik voelde me alleen maar heel ongemakkelijk op dit moment. Ik stond op en draaide me naar haar toe. "Dan als nog. Zodra je me eenmaal kent wil je niks meer met me te maken hebben" zei ik. Ik liep naar de koelkast en gooide de ice pack terug de vriezer in. Ik was er nu wel weer klaar mee, al dat gezeik over gevoelens.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Je geeft me de kans niet eens." zei ik. Ik keek even hoe hij opstond en ik beet op mijn lip. Ik wou hier weg, ik voelde me stom. "Ik wil je leren kennen, wat je ook voor me verbergt, het kan vast niet zo erg zijn dat je mij ermee wegjaagd." zei ik zacht.

Beck.

Ik draaide me even naar haar om en keek haar aan. Ze was echt serieus. Met alles wat ze zei. Ik haalde een hand door mijn haar heen. "je kan niet van me verwachten dat ik opeens alles in een keer kan vertellen over mezelf. Dat heb ik nooit gedaan. Ik snap dat je meer van me wilt weten, maar dat kost ook tijd" probeerde ik uit te leggen.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Neem alle tijd die je nodig hebt. Ik wil je niet pushen." zei ik rustig tegen hem. Sinds wanneer was Jade West zo'n softy geworden? Ik beet op mijn lip.

Beck.

Ik knikte. "Oke" zei ik zacht. Ik liep terug naar de bank en ging weer naast haar zitten. Ik beet op mijn lip. Deze avond begon met iemand bewusteloos neer slaan en nu had het een hele andere wending gekregen.

Jade.

Ik keek even hoe hij naast me ging zitten. Er was nu wel een hele last van me af nu ik dit tegen Beck had verteld. Het was weer ongemakkelijk stil.

Beck.

Zou Jade naar huis gaan of verwachtte ze hier te blijven slapen? Mij maakte het niks uit. Als ze hier sliep was het prima, zo lang het niet ongemakkelijk werd. "Wat was je plan? Terug naar huis of blijf je hier slapen? Mij maakt het niet zo veel uit" zei ik eerlijk.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Ik app Cat wel of ze me kan ophalen, ik wil niet dat jij gaat rijden." zei ik tegen hem. Ik wou Beck de ruimte geven om na te kunnen denken en ik had het gevoel dat het hartstikke awkward zou worden als ik hier bleef slapen.

Beck.

Ik knikte. "Oke, dat kan je doen. Ik kan je nog wel naar huis brengen. Ik ben niet gehandicapt opeens" zei ik rustig. Ik voelde aan mijn oog. Die voelde dik en warm. "Is het trouwens erg duidelijk dat ik heb gevochten?" Vroeg kn

Jade.

"Weet je zeker dat je kunt rijden? Voor we allebei in de sloot belanden." zei ik tegen hem. Ik keek hem aan. "Tis vooral je oog, maar ik denk wel dat de meeste mensen zullen denken dat je gevochten hebt." zei ik.

Beck.

Ik knikte. "Ja zeker weten. Ik beloof dat je heel thuis aankomt" zei ik rustig. Ik liet mijn hand van mijn oog af glijden. "Dan zal ik wel veel vragen krijgen op school" zei ik.

Jade.

Ik glimlachte klein. "Dan ben ik er zeker van dat je vast een goed verhaal verzint om ze te vertellen." zei ik en stond op. "Mhh, laten we maar gaan dan." zei ik. Hoe eerder ik thuis was, hoe eerder ik deze domme actie kon vergeten.

Beck.

Ik knikte. Ik trok mijn schoenen eerst weer aan. Ik stond daarna op en pakte mijn auto sleutels. Ik liep naar de auto. Ik had echt wel pijn aan mijn ribben, maar met auto rijden hoefde je toch niet te bewegen. Ik stapte in en reed weg toen Jade ook in de gordels zat.

Jade.

Op weg naar huis keek ik maar wat naar buiten en zat ik te denken aan wat er net allemaal was gebeurd. Dit was me wel weer een dagje. Nogsteeds wist ik niet wat Beck en ik nu waren, maar ik wou het ook niet vragen.

Beck.

Om de minuut checkte ik Jade. Ik keek uit mijn ooghoeken en keek dan kort naar haar. Het leek alsof ze diep aan het nadenken was. "Alles Oke?" Vroeg ik zacht. Ik keek weer terug naar voren.

Jade.

Ik keek op. "Ja, prima." zei ik rustig. Voor zover. Ik keek weer naar voren. Prima kon ik het eigenlijk niet noemen, maar ik had geen zin om er over te praten. Al snel kwamen we bij mij thuis aan. Ik maakte mijn gordel los en keek naar Beck. "Bedankt voor het brengen." zei ik.

Beck.

Ik liet het maar gaan ook. We waren bij Jade thuis. Ik keek haar aan. "Graag gedaan" zei ik rustig. Ik keek weer even in haar ogen. Ookal was het nu donker buiten en in de auto, nog steeds waren ze zo blauw.

Jade.

Ik glimlachte klein, damn, ik wou hem wel zoenen. "Tot maandag." zei ik en stapte rustig de auto uit en deed de deur dicht. Daarna liep ik vlug naar de voordeur en ging naar binnen. Ik trapte mijn schoenen uit en hing mijn jas op. "Ben thuis." riep ik en ging direct naar boven. Kutdag.

Beck.

Nadat ze uit de auto was, reed ik weer terug naar huis. Eenmaal thuis ging ik in bed liggen. Ik was zo moe. Hopelijk kwamen er geen vrienden van Tony me nu achterna ofzo.

Jade.

Ik kleedde me om en liet mezelf op mijn bed vallen. Ik had Beck gekust. Hij had iemand knock out geslagen. En ik vond Beck leuk. Ik sloot mijn ogen even. Ugh.

Beck.

Ik sloot mijn ogen en probeerde te slapen, maar dat lukte niet. Ik kon alleen maar denken aan Jade en de gesprekken die we net hadden gehad. Ik vond het best eng. Gevoelens hebben voor iemand. het was allemaal nieuw en ik weet niet of ik daar wel van houd. Uiteindelijk laat in de nacht sliep ik wat uurtjes weg. Gelukkig.

Ts
Jade

Ik parkeerde mijn auto bij Beck's rv. We hadden aan het eind van de middag afgesproken, gewoon om aan onze opdracht te werken. Ik had niet het gevoel dat we echt met sprongen vooruit gingen na die avond. We bleven op een lijn, maar dan nog ongemakkelijker. Ik stapte uit, ik zag Beck's auto nergens, maar de deur van zijn rv stond op een kier, dus hij was vast al wel thuis.

Beck.

Ik was bij een kennis aan zijn auto aan het sleutelen. Z'n auto had wat problemen met straten en ik had aangeboden eventjes te kijken. De motorkap stond opens en ik was bezig met iets te repareren. Ik was bijna klaar, dan zou ik naar huis gaan, want Jade zou langs komen voor een opdracht. Ik dacht veel aan Kade laatste tijd en ik wist nog steeds niet wat mijn gevoelens nu precies tegen me zeiden. Mijn mobiel trilde in mijn broekzak. Ik veegde mijn handen af aan een doek en haalde mijn mobiel eruit. Dave? Wat zou er deze keer weer op doen? Ik nam toch op. "Hee. Wat is er?" Vroeg ik. "Hey broertje. Ik heb misschien iets doms gedaan" zei Dave droog. Ik rolde mijn ogen. "Wat nu weer? Ik ga je niet geld lenen en ik kom je ook niet ophalen van het politie bureau" zei ik. "Nee het is iets anders. Het gaat over pa" zei hij serieus. Ik verstijfde meteen. "Wat?" Vroeg ik. "Ik ben hem tegen gekomen. Hij was hier. In de stad. En hij zocht jou. Hij bedreigde me Beck. Hij wilde je adres en ik moest het wel geven" zei hij. Ik zette snel alles op een rijtje. "Je bedoelt dat hij naar de rv is? Ik ben niet thuis. Jade komt langs. Fuck" riep ik. "Wie the fuck is Jade?" Vroeg Dave nog snel. "Ik moet gaan. We praten er later over" zei ik.

Jade.

Ik liep rustig naar binnen en verwachtte Beck binnen die op z'n bed aan het chillen, maar toen ik binnenkwam was het een enorme chaos en stond er een vreemde man in Beck's koelkast aan het kijken. Oke, dit was vreemd. Was dit een of andere inbreker of een vriend van Beck? Ik kuchtte even. "Uh, hallo?" vroeg ik, en de man draaide zich om. Het was een wat oudere man en aan zijn gezicht kon ik direct zien wie het was. Dit was de vader van Beck? Het was bijna onmiskenbaar. Ze leken op elkaar, wat best creepy was. Natuurlijk was ik te eigenwijs om naar mijn eigen instinct te luisteren die zei dat ik rechtomkeerd moest maken. "En wie mag jij wezen?" vroeg hij en kwam dichterbij. Een walm van drank kwam voorbij. Oke, nu was ik een beetje bang. "Niemand." zei ik en draaide me om, maar hij greep mijn arm. "Een vriendin van Beck is een vriendin van mij" zei hij en trok me naar hem toe. Crap. Toen ik me los wou maken kreeg ik een harde klap tegen mijn wang aan, waarnaar hij me op het bed gooide en bovenop me kwam. "Jij bent toch veelste knap voor mijn achterlijke zoon?" zei hij. Ik begon te schreeuwen en probeerde hem van me af te krijgen. Dit kon niet gebeuren, niet weer, niet na dat hele Tony gebeuren.