orpg beck & jade

Beck.

Ik had mijn arm om Jade's rug. Ik streelde langs haar zij. Ze lag op mijn borst en het voelde helemaal Oke. Het was fijn en ik had het niet willen missen. Wat er was gebeurd was niks vergeleken met de meisjes met wie ik het wel eens deed die dronken waren. Dit was zo veel beter. Ik keek naar Jade en grijnsde terug. "Heb je nu geen last van je wond?" Vroeg ik zacht. Ik liet mijn vingers even over haar schotwond op haar buik glijden.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, het trekt alleen een beetje." zei ik zacht en bleef hem aan kijken. Ik was blij dat ik er geen last van had, het was al traumatiserend genoeg om neergeschoten te worden. Ik sloot even mijn ogen. Ik was blij dat het met mij en Beck weer goed ging en we elkaar niet meer hoefde te ontlopen.

Beck.

"Oke" zei ik zacht. Ik keek naar haar ogen die sloten. Ik grijnsde klein. Ik pakte een plukje van haar haar en friemelde eraan. "Blijf je slapen?" Vroeg ik zacht aan haar.

Jade.

Ik opende mijn ogen weer en knikte. "Ja." zei ik tegen hem en gleed met mijn vingers over zijn arm. Ik kon hier wel eeuwig blijven liggen. Nogsteeds moest ik denken aan Beck's littekens. Ik vond het niet erg dat hij ze had, en was blij dat hij het me verteld had, maar ik kon niet geloven dat zijn vader zo ziek was.

Beck.

Ik grijnsde klein. "Oke, gelukkig" zei ik zacht. Ik boog voor over en drukte een kus op haar voorhoofd. "Slaap lekker" zei ik zacht. Ik voelde nog steeds onder de dekens haar lichaam tegen die van mij en ik had nooit gedacht dat het zo fijn zou voelen.

Jade.

Ik glimlachte klein. "Mhh, slaap lekker." zei ik zachtjes terug. Ik sloot mijn ogen weer, al snel viel ik in een rustige slaap. Voor het eerst in weken sliep ik weer goed.

Beck.

Ik grijnsde klein. Ik keek hoe ze in slaap viel. Ze was er rustig uit. Gelukkig, als ik naar Jade keek zag ik haar niet meer elke keer bloedend op de grond liggen. Mijn ogen sloten zich na een tijdje en viel ik in slaap.

Jade.

Vroeg in de morgen werd ik wakker van de wekker en zuchtte. Ik boog me over Beck heen en drukte hem uit. Ik had echt geen zin in school. Ik gaapte even kort en dacht terug aan gisteravond. Ik grijnsde even kort en keek naar Beck. "Morgen." zei ik zachtjes.

Beck.

Ik werd wakker van de wekker. Helaas. Ik had heel goed geslapen vanacht. Ik keek opzij en zag Jade liggen. Ik glimlachte terug. "Morgen" zei ik zacht. Ik zuchtte diep en gaapte daarna. We moesten helaas naar school. "Zulle we nog blijven liggen?" Zei ik met een grijns.

Jade.

Ik grijnsde klein naar hem en schudde mijn hoofd. "Nee, we gaan eruit." zei ik en boog me nogmaals over hem heen om mijn kleding van de grond te rapen. Ik trok rustig mijn kleding aan en rekte me even uit.

Beck.

"Oke" zei ik. Ik probeerde niet te veel te kijken naar Jade, maar stiekem kon ik het niet laten. Ik klom uit bed en liep naar de kast. Ik probeerde me niet te veel te schamen voor mijn lichaam. Jade beoordeelde me niet. Ik trok ondergoed en een broek aan. Daarna pakte ik een shirt en trok die over m'n lichaam heen. Ik begon daarna wat koffie te maken.

Jade.

Ik ging op de rand van het bed zitten en checkte mijn mobiel terwijl Beck koffie maakte. Ik had geen zin in school, we hadden vandaag saaie lessen en het enige wat leuk was was om Tori's jaloerse gezicht te zien elke keer dat ik ook maar in de buurt van Beck kwam.

Beck.

Ik maakte koffie voor twee en schonk ze mokken vol. Ik gaf er een aan Jade. Na een tijdje gingen we samen in mijn auto naar school.

TS
Jade

Ik werd wakker van de wekker en draaide me nog is om. Ik wou mijn bed niet uit. Toen mijn wekker voor de 2e keer afging stond ik toch maar op. Ik was moe, maar dat was ik tegenwoordig altijd. Het was nu zo'n vijf maanden geleden dat Beck ineens vertrok. Geen woord, niks. Ik ging naar hem toe op een middag en zijn rv was weg. Ik had hem nog geprobeerd te bellen, maar elke keer was het enige wat ik hoorde, zijn voicemail. Ik was er totaal overstuur van en kon niet begrijpen dat hij ineens weg was. Ik was kwaad en teleurgesteld. Een maand later kwam ik erachter dat ik zwanger was.. van Beck. Inmiddels was ik 5 maanden zwanger en ik probeerde nogsteeds over Beck heen te komen. Iedereen probeerde me te helpen maar ik wou niemands hulp. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was had ik Beck geprobeerd te bellen, ik heb geprobeerd te achterhalen waar hij heen was, god, ik had zelfs zijn broer proberen te vinden, maar Beck wou niet gevonden worden. Dat was voor mij de druppel, ik had me in Beck vergist. Ik kleedde me aan en keek even in de spiegel. Je kon duidelijk mijn zwangere buik zien, het was nog niet zo enorm groot, maar wel overduidelijk.

Beck.

In de ochtend werd ik wakker gemaakt door de wekker die loeide. Ik zuchtte diep en deed hem uit. Voor ik uit bed ging staarde ik een tijdje naar het plafond. Ik was nu twee dagen weer terug. Ik was afgelopen maanden weg gegeweest. Mijn vader had me zo ver gekregen door veel gelul en begreigingen om met hem mee te gaan. Ik wilde niet ondervinden wat hij gedaan zou hebben als ik hier was gebleven. Hij dreigde met Jade en die moest veilig blijven. Jade. Die had ik zo erg gemist. Vandaag zal ik haar waarschijnlijk zien op school. Hoe zou ze reageren? Niet blij denk ik. Ik had haar waarschijnlijk gekwetst. Ze had me geprobeerd te bellen, maar ik was geen moment alleen om op te nemen en ze zou het toch niet snappen. Ik was heel zenuwachtig om haar te zien, maar ik wilde haar wel zien. Ik moest weten hoe het ging met haar. Ik klom uit bed en kleedde me aan. Ik dronk en af snel iets en vertrok daarna met de auto naar school.

Jade.

Ik ging naar beneden en maakte wat ontbijt en slikte wat vitaminen. Mijn ouders waren eerst natuurlijk laaiend toen ik ze vertelde dat ik zwanger was, want ik was nog maar jong en moest beter weten dan dit, maar uiteindelijk wouden ze me helpen. Mijn moeder vooral, die van alles aan het kopen was om me te helpen en al heuse plannen had gemaakt, ik liet haar maar. Ik pakte mijn tas in en stapte in de auto richting school. Tori, André en Cat wouden me helpen, maar ik wou het niet. Nadat Beck ineens weg was had ik het gevoel dat ik niemand meer kon vertrouwen, het eindigde toch kut. Dus ik had mezelf een beetje buitengesloten van de groep. Cat kwam wel is langs, maar ze vond dat ik, volgens haar woorden, gemener was geworden dan eerst. Ik voelde me wel schuldig. Maar ik wist gewoon niet hoe ik hier mee om moest gaan, mijn hele leven stond op z'n kop en ik probeerde de zwangerschap niet in de weg van mijn school, maar het was allemaal zo vermoeiend. Ik parkeerde mijn auto bij school en liep naar binnen richting mijn kluisje.

Beck.

Ik reed naar school toe. Ik parkeerde daar de auto en ik liep naar binnen toe. Meteen was ik aan het zoeken of ik Jade zag. Mijn ogen vielen meteen op het zwarte haar met gekleurde lokken. Ze stond met haar rug naar me toe. Moest ik naar haar toe lopen? Shit dit was ingewikkeld. Ik stond stil en wachtte tot ik een keuze ging maken. Tot ze zich omdraaide. Mijn ogen dwaalde meteen af naar beneden. Holy fucking shit, zei ik tegen mezelf. Ze had een buik. Overduidelijk, ze was fucking zwanger.

Jade.

Ik wisselende wat boeken om en nam een slokje van mijn water. Dat 9 maanden geen koffie gedoe was echt een hel, maar ik had het er voor over. Ik deed mijn kluisje weer dicht. Ik ging maar alvast naar het lokaal. Ik draaide me om en liep richting de gangen, maar stopte toen ik merkte dat iemand me aankeek. Ik was ondertussen de starende blikken wel gewend. Meestal snauwde ik diegene wel af als ik het doorhad. Ik keek op en zag Beck, die weer naar mij keek. Even knipperde ik. Oké, ik was aan het hallucineren. Hij stond er nog. Ik werd gek, dacht ik bij mezelf. Maar hij stond er toch echt.

Beck.

Ze zag me en ze keek me aan. Ik zag haar nadenken. Het was ook raar dat ik eerst weg was en nu zomaar weer opdook. Mijn ogen waren groot en er gingen duidden vragen door me heen. Hoe lang was ze zwanger? Was het van mij? Hoe dan? Ging ze het houden? Wat moest ik doen? Fuck. Fuck. Ik stond helemaal verstijfd. Ik wilde zo hard wegrennen en niet meer terugkomen, maar ik stond vast.

Jade.

Ik voelde alle woede van afgelopen maanden weer omhoog komen. Ik liep naar hem toe, en hoe dichterbij ik kwam, hoe harder ik liep. Ik hoopte ergens nog dat dit een droom was, dat ik zo wakker werd en Beck hier helemaal niet was. Want de afgelopen maanden deden pijn, maar hem nu zien.. Dat was het ergst. Toen stond ik voor hem en gaf ik hem een harde klap, recht in zijn gezicht. Ik was woedend. "Fucking lul dat je er bent!" riep ik en duwde hem hard naar achter. Ik kon niet geloven dat dit echt gebeurde. Ik begon tegen hem te schreeuwen en hem uit te schelden. Het boeide me niet dat iedereen het kon horen. Hij kon niet zomaar terugkomen na mij 5 maanden alleen laten.

Beck.

Opeens liep ze naar me toe, had ze me geslagen, geduwd en schold ze me uit. Kort gingen er beelden door mijn hoofd van mijn vader die me sloeg. Nee, dit was Jade en ik had het nu ook echt verdiend. Ik liet haar even, meer ook omdat ik nog steeds in shock was. Shit. "Jade stop!" Riep ik. Ik liep richting de deur naar buiten. "Schreeuw buiten maar" zei ik tegen haar. De halve school kon meegenieten en horen over hoe grote klootzak ik was. Had ik niet echt zin in.

Jade.

Ik zag Tori en André ook tussen de mensen staan, die ook met open mond naar hem keken. Ik volgde Beck naar buiten, nogsteeds even kwaad. Eenmaal buiten draaide ik me weer naar hem toe, waarna ik gewoon door ging met hem slaan en uitschelden. Ik sloeg hem met vuisten tegen zijn borst aan en het gevoel dat ik elk moment in huilen kon gaan uitbarsten, fucking hormonen ook. Ik had zoveel verschillende emoties die door me heen gingen nu, woede, teleurstelling, verdriet. Ik wou hem niet zien, ik begon nu net weer een beetje mijn leven op de rails te krijgen.

Beck.

En ze ging maar door. Ze was woedend op me. Ik had haar nog nooit zo boos gezien. We hadden ook nog nooit een echte ruzie gehad. Veel pijn deed ze me niet, maar zo konden we niet praten. Ik greep haar polsen vast. "Doe rustig. Haal adem" zei ik tegen haar. Mijn ogen schoten weer naar haar buik. Tering. Er was een hoop gebeurd sinds ik weg was gegaan.

Jade.

Ik keek naar hoe hij mijn polsen vastpakte, en rukte ze los. "Laat me alsjeblieft met rust. Ik hoef je nooit meer te zien." zei ik fel tegen hem. Hij kon toch niet serieus denken dat hij na 5 maanden weer rustig terug kon komen en we gewoon doorgingen met wat we toen hadden?

Beck.

Ik liet mijn handen weer naast me neer vallen. Ik had het zo verkloot en ik wilde haar alleen maar veilig hebben. "Fuck, ik weet niet wat ik moet zeggen tegen je" zei ik verward. Ik wees naar haar buik. "Je bent fucking zwanger" zei ik. Ik geloofde het niet, er groeide een kind in haar. Wilde zij echt een kind? Ik moest er njet aan denken.