orpg beck & jade

Jade.

Stug en eigenwijs bleef ik op bed liggen. Ik had zo'n hekel aan mijn familie, we klikte gewoon niet. Ik frunnikte wat aan mijn haar. Ik keek weer weg van Beck. Ik was goed met dit volhouden.

Beck.

Ik keek naar haar, maar er zat geen actie in. "Moet ik met je mee anders? Wil je dat?" Vroeg ik. "Dan weten ze ook meteen dat het kind een vader heeft" zei ik. Het leek me vreselijk eng om haar familie te ontmoeten, maar als ze dat wilde deed ik dat wel.

Jade.

Opnieuw bleef ik stug liggen. "Nee." Zei ik. Ik beet op mijn lip. Het enige wat ik wou doen was huilen. Gewoon huilen. Maar zelfs dat lukte niet. Ik staarde wat naar voren.

Beck.

Ik moest me inhouden om niet tegen haar in te gaan. Ik kon niet boos reageren, want ze was gewoon hardstikke verdrietig en ze goede zich heel klote. "Dus ga je de hele dag in bed liggen? Niemand vind dit leuk Jade. Je moeder wilt ook in bed liggen en niks doen, maar dat kan helaas gewoon niet" legde ik haar rustig uit.

Jade.

"Zij is de volwassene hier" zei ik tegen hem. "Ik blijf hier." Zei ik tegen hem. Ik keek hem weer even aan. Ik zuchtte diep. De baby was weer aan het trappen en elke keer als iknhet voelde realiseerde ik me opnieuw en opnieuw dat mijn vader nooit haar zou zien.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. "Oke" zei ik. Laat ook maar, alsof dit zin in. Ik ging weer naar haar liggen en sloeg mijn arm om haar heen. Mijn arm lag te rusten om haar buik, die echt huge was. "Is dit Oke?" Vroeg ik zacht.

Jade.

Ik keek even naar Beck. Eindelijk. "Ja." Zei ik zacht en zuchtte zacht. Ik probeerde een beetje te ontspannen, maar nogsteeds was ik met mijn hoofd bij mijn vader.

Beck.

Het was een tijdje stil. We lagen gewoon tegen elkaar. Diep in gedachten. Ik wilde weten waar Jade aan dacht. Wat ging er allemaal door haar heen? "Ik hou van je...en uiteindelijk komt het wel weer goed" zei ik zacht. Ik voelde zacht tegen mijn arm aan zelfs de baby al schoppen. "En doe schoppende baby hierzo houdt ook heel veel van jou" zei ik zacht.

Jade.

Ik keek even naar Beck toen hij dat zei. Ik slikte. "Ik hou ook van jou.." zei ik zacht tegen hem. Ik sloot mijn ogen weer even. Alles op een rijtje zetten. Beneden hoorde ik mijn moeder praten met wat mensen. Dat kon ze vast wel alleen af.

Beck.

Ik drukte haar wat dichter tegen me aan toen ze dat zei. We lagen een tijdje zo. Ik viel zelfs op een geven moment in slaap. Ik snapte Jade heel goed dat ze in bed wilde liggen en niks doen, ookal vond ik het ook zoeken voor haar moeder die alles nu alleen moest beslissen voor de begrafenis.

Jade.

Het was paar dagen later en mijn vader was inmiddels begraven. Het was een mooie uitvaart. Hij had een open kist voor de plechtigheid, wat mijn moeders idee was, en ik vond het drie keer niks. Dat was de eerste en laatste keer dat ik hem zag sinds dat ik hem geprobeerd had te reanimeren. Ik probeerde me sterk te houden, maar toen ik daarna thuis was gekomen heb ik de hele dag lopen janken. Sindsdien was ik ook eigenlijk niet meer uit bed gekomen, alleen om naar de wc te gaan en soms wat te eten. Voor de rest lag ik in bed de hele dag.

Beck.

Ik sliep sinds Jade's vader was overleden bij haar thuis. Ik wilde haar niet alleen laten en haar moeder vond het fijn dat er iemand op haar letten. De uitvaart was al geweest. Ik wilde eigenlijk niet mee, maar na overleg ben ik mee gegaan. Vooral voor Jade eigenlijk. Haar vader was toch de opa van ons kind, dus voelde het ook wel alsof ik moest gaan. Het was raar dat ik daar op de voorste rij naast Jade zat, terwijl er naaste familie op de rije achter mij zaten die mij nog nooit hadden gezien. Ik probeerde me er niet te veel van aan te trekken wat voor twijfelende blikken ze me gaven bij het ontmoeten van elkaar. Nu was ik in de babykamer bezig. Ik had het laatste geschilderd en de kleding kast in elkaar gezet. We misten nog heel veel spullen. Belangrijke spullen eigenlijk. Kleren, flesjes, doekjes, luiers en dat soort dingen. Over een paar weken zou Jade bevallen. Het was nodig dat we nog naar de winkel moesten. Ik liep Jade's kamer binnen. Ze lag in bed. Geen verrassing. "De kamer is helemaal af. We moeten alleen nog wat spullen halen" zei ik. Ik kleedde me ondertussen uit. Ik had oude kleren aangedaan voor het verven.

Jade.

Ik keek even op van mijn mobiel. "Top." zei ik droog. Ik keek weer naar mijn mobiel. Ik was een of ander kansloos spel aan het spelen, iets om te tijd mee te doden. Sinds mijn vader was overleden besteedde ik steeds minder aandacht aan mezelf en vooral aan de voorbereiding van de baby. Ik was sinds de dood niet eens meer in de babykamer geweest. Ik geloofde Beck's woord maar dat hij af was.

Beck.

Ik negeer het. Ik deed schone kleren aan en keek haar aan. "Kom, ga eventjes kijken of je de indeling van de meubels goed vind. Ik heb er geen verstand van" zei ik. Ik liep naar haar toe. Ik pakte haar mobiel af en legde die op het nachtkastje. Ik pakte haar hand vast met de bedoeling om haar uit bed te halen.

Jade.

Ik keek even hoe Beck mijn mobiel afpakte en mijn hand pakte. Was hij serieus? Ik zuchtte diep en gooide de dekens opzij en stond op. Die buik was gigantisch en ik voelde me ook echt enorm. Ik kon niet wachten tot die baby eruit was. Ik liep met hem mee naar de babykamer. Het resultaat was best mooi geworden, Beck had zijn best wel echt gedaan. Ik keek hem aan. "Het is mooi." Zei ik zacht.

Beck.

Ik was blij dat ze met me mee ging naar de kamer. Ik keek haar aan. "Ja? Moet er iets op een andere plek?" Vroeg ik aan haar.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd. "Nee, het is prima zo." Zei ik tegen hem. Ik draaide me weer om en liep weer naar mijn slaapkamer. Genoeg bewogen voor vandaag. Ik ging weer op bed zitten en pakte mijn telefoon van het nachtkastje.

Beck.

Ik liep Jade achterna terug de slaapkamer in. "Oke mooi" zei ik. Ik ging zitten naast haar op bed. "Over een paar weken ga je bevallen en we moeten echt nog wat dingen halen. Ik wilde dat vandaag eigenlijk samen doen" zei ik.

Jade.

Ik keek even naar Beck en legde mijn benen languit op het bed. "Kan ook wel volgende week." zei ik tegen hem. Vandaag wou ik gewoon echt niet. Niet dat ik volgende week wel wou, maar dan had ik weer uitstel. Ik leunde tegen mijn muur aan.

Beck.

Ik knikte. "Ja dat klopt. Maar wat als je vroeg bevalt? Dan heeft de baby geen kleren en belangerijkste spullen" zei ik. "Als we het nu doen ben je er van af" stelde ik voor. Ze moest gewoon uit huis even.

Jade.

Beck was echt aan het zeuren, en ik wist heus wel dat hij het goed bedoelde, maar ik wou gewoon echt niet. Sinds de begrafenis leefde ik gewoon echt in een waas, waarin alles op de automatische piloot ging. Het voelde ook allemaal heel nep. Ik schudde mijn hoofd en keek weer naar mijn mobiel.

Beck.

"Jawel kom op" zei ik. "Ga even douchen en dan gaan we" zei ik. Ik keek naar haar en wachtte eventjes af. Ik drukte een kus tegen haar wang.

Jade.

Ik zuchtte. "Beck, ik wil niet." zei ik tegen hem en liet mijn mobiel zakken. Ik wou gewoon hier blijven liggen. Ik vond het wel sneu voor Beck, hij wou alleen maar helpen, maar ik voelde me echt kut.

Beck.

"Dat weet ik" zei ik rustig. Ik stopte wat plukjes achter haar oor. "Maar morgen ook niet en volgende week ook niet. Je gaat gewoon douchen en met me mee. En je kan in de rolstoel. Dan kunnen we samen kleren uitzoeken" zei ik. Ik liet een kleine grijns zien. "Ik ga niet alleen kleren uitzoeken. Als je wilt dat je dochter er niet belachelijk bij zit straks kan je maar beter mee" zei ik.

Jade.

"Daar heb je een punt." zei ik en zuchtte diep. Het moest maar gewoon. Hoorde babyspul shoppen niet super leuk te zijn? Ik voelde me namelijk helemaal niet zo. Langzaam stond ik op en vistte ik wat kleren uit de kast en ging naar de badkamer. Ik zette de douch aan en kleedde me uit. Ondertussen keek ik in de spiegel. Ik zag er echt vreselijk uit. Ik had wallen en ik voelde me echt een aangespoelde walvis. Ik ging snel onder de douch en wastte mijn haren. Daarna kleedde ik me snel aan en probeerde ik met makeup mijn gezicht nog te redden voordat ik weer naar Beck ging.