Orpg, Beck en Jade

Jade.

Ik zuchtte diep en realiseerde dat nu Beck was iedereen naar mij keek. 'Wat nou?' vroeg ik geïrriteerd en liep naar buiten op zoek naar Beck. Ugh - ik was in ieder geval opgelucht dat hij het daarbij liet en niet hem helemaal in elkaar sloeg. Ik zag Beck wat verderop en liep naar hem toe. 'Hee... Gaat het?' vroeg ik zacht.

Beck.

Ik nam een paar keer diep adem om tot rust te komen. Ik hoorde voetstappen aan komen. Jade. Ik keek haar eventjes aan. Ze was dan op zich nog wel bezorgd. Ik knikte. "Ja prima. Hij is de gene die pijn heeft, hoop ik tenminste" zei ik. Ik keek voor me uit, naar de parkeerplaats waar auto's vanaf reden. Ik zou willen dat Jade nooit met hem naar bed was gegaan.

Jade.

Ik grijnsde klein, maar stopte er weer direct mee en keek hem aan. 'Je had het niet moeten doen.' zei ik. 'Nu weet de hele school het.' zei ik. Nouja, niemand heeft het geschreeuwd, maar Dave heeft genoeg gezegd om in ieder geval een roddel te maken die over een paar uur door de hele school was verspreid, en dat wou ik voorkomen. Ik beet op mijn lip.

Beck.

Ik keek haar aan. "Ik heb daar geen problemen mee. Iedereen mag weten wat voor eikel dat is" zei ik. Ik haalde een hand door mijn haar en zuchtte diep. "En volgens mij mag ik zelf weten wat ik doe toch?" zei ik. Waarom kwam ze eigenlijk naar me toe nu als ze toch alleen maar commentaar op me had?

Jade.

'Ja, en ik sta er echt op te wachten om uitgescholden te worden voor slet.' zei ik. Ik zuchtte, oke, dit hielp niet. 'Sorry.' mompelde ik. 'Ik wou gewoon weten of je oké was.' zei ik zacht en beet op mijn lip. Ik haatte dit gedoe, ik kon mezelf wel slaan. Waarom was ik zo stom geweest om zoveel te drinken?

Beck.

Ik had daar niet echt aan gedacht, maar dat was wel haar eigen schuld. Ik wil niet zeggen dat ze was, maar ze was wel vreemdgegaan. Ik keek haar aan. "Nou het gaat goed" zei ik. "Nog andere vragen of kan ik gaan?" vroeg ik aan haar. Ik vond het vreselijk om zo tegen haar te doen, maar ik kon niet anders. Haar alleen maar aankijken deed al pijn.

Jade.

Ik beet op mijn lip. Ooit moest ik deze vraag stellen, liever nu dan later. 'Hoe - Hoe gaan wij nu verder?' vroeg ik een tikkeltje onzeker. Ik keek hem weer even kort aan. De afstand tussen ons was redelijk groot. Ik sloeg mijn armen over elkaar, om een beetje een zekere uitstraling te geven hoewel ik het liefst nu gewoon aangereden wou worden door een vrachtwagen.

Beck.

Ik keek naar de grond toen ik de vraag hoorde. Op deze vraag had ik dus niet gehoopt. Ik wist het antwoord zelf namelijk ook niet eens. "Ik weet het niet. Ik heb er nog niet over kunnen nadenken" zei ik. Ik keek op naar de parkeerplaats. Ik kon haar echt niet meer aankijken. Ik wilde eigenlijk weglopen, maar dat kon ik ook weer niet maken. "Wat wil jij?" vroeg ik. Stomme vraag eigenlijk, want zij had toch andere gedachten als mij.

Jade.

Hij keek me niet eens aan.. Ik had de neiging om te gaan huilen, maar probeerde me in te houden. 'Ik wil je niet kwijt.' zei ik zacht. Ookal wou hij waarschijnlijk wel van mij af. Hell, ik zou ook van mezelf af willen. Ik wist niet wat ik nog meer moest zeggen, het was de waarheid. Zonder hem had ik niks. Dan zat ik thuis na school en moest ik elke dag mijn irritante vader aanhoren, of Cat. De laatste jaren was ik zo gewend aan hem om me heen, dat kon ik nooit anders doen.

Beck.

Ik knikte, dat was duidelijk, maar kon ze niet meer zeggen dan alleen dit? Wat moest ik hier nu weer op antwoorden. "Oke" zei ik rustig. Ik staarde nog steeds maar ergens naar toe. Ik wist echt niet wat ik moest zeggen of doen. Alles wat ik zou zeggen zou er toch wel droog of sarcastisch uit komen. "Ik uuhh.. Ik weet het niet Jade" zei ik zacht. Ik beet eventjes op mijn lip. Ik keek voorzichtig Jade aan. Verdomme.

Jade.

Ik keek hem nogsteeds aan. 'Geef me nog een kans.. Ik weet dat wat ik gedaan heb - het was fout. Oké? En ik weet dat je me waarschijnlijk haat maar geef me nog een kans..' zei ik en keek hem aan. Verdomme, Ik zuchtte zachtjes. Ik had het gevoel dat dit allemaal hopeloos was.

Beck.

Ik keek in haar ogen. Verdomme, had ik niet moeten doen. Ik hield van haar, ondanks wat ze gedaan had. Ik zuchtte diep. "Ik kan het proberen oke?" zei ik rustig. Ik wilde ook weer niet dat ze voor slet zou worden uitgemaakt. Ik wist niet of ik haar die kans moet geven, maar het viel te proberen toch? En als het niet lukte ja dan was het voorbij.

Jade.

Ik was verbaasd. Hij gaf me nog een kans? Ik liet een kleine glimlach zien en liep naar hem toe. 'Dankje.' zei ik zacht en omhelsde hem. Ik was opgelucht. Het kwam goed. Ik haalde even diep adem, want ik kon wel janken, zo opgelucht was ik.

Beck.

Ik keek hoe ze naar me toe liep en haar armen om me heen sloeg. Ik kon niet echt lachen, ik was namelijk helemaal niet zeker. Ik had het eigenlijk ook helemaal niet kunnen verwerken. Ik legde losjes mijn hand op haar rug. Ik keek haar daarna aan. "Ik ga het proberen" zei ik zacht. Ik beet op mijn lip. Ik vond het een beetje ongemakkelijk toch.

Jade.

Ik liet hem los en keek hem aan, knikte kort. 'Ja, prima..' zei ik. Ik merkte dat hij zich wat ongemakkelijk voelde, dat was wel een beetje insgelijks, dus ik zuchtte. 'Oké, ik ga maar is naar huis.' zei ik zacht en glimlachte klein naar hem en zocht vlug naar mijn autosleutels.

Beck.

Ik knikte. "Ja is goed. Ik zie je morgen dan wel" zei ik. Ik probeerde klein te glimlachen, maar het lukte niet heel goed. Verdomme Beck, ik was toch acteur of niet dan? Ik pakte mijn auto sleutels uit mijn broekzak en keek naar Jade. "Ik ga ook naar huis, oke? Tot morgen" zei ik rustig tegen haar.

Jade.

Ik knikte. 'Tot morgen' zei ik zacht en draaide me om en liep rustig naar mijn auto en stapte in. Ik voelde me niet echt beter, maar ik had nog een kans en die gjing ik echt niet weer verpesten. Ik startte de auto en reed rustig weg naar huis. Ugh. Oke.

Beck.

Ik liep daarna ook naar mijn auto. Ik stapte in en reed naar huis. Ik was nog steeds niet zeker over mijn beslissing, maar ja nu had ik hem al gemaakt. Ik kon haar nog steeds amper aankijken en ik was nog steeds boos dat ze was vreemdgegaan, maar ze had er echt spijt van dat wist ik wel. Ik kwam thuis aan, gooide mijn tas op de grond en liet me op mijn bed vallen.

Jade.

Ik kwam thuis aan en liep naar boven, opgelucht naar mijn kamer en zuchtte. Oké, hij had me nog een kans gegeven, het kwam wel goed, het kwam altijd wel goed tussen ons. Ik zuchtte diep en ging zitten op bed.

Beck.

Ik zuchtte diep en keek naar het plafond. Ik zou morgen wel kijken hoe het allemaal ging tussen ons. Ik zou proberen om zo normaal mogelijk te doen en niet te laten merken dat ik er eigenlijk kapot van was dat ze was vreemdgegaan. Ik sloot eventjes mijn ogen. Het enigste wat ik wel wist op dit moment is dat die gast er nog wel spijt van zou krijgen. Ik was zo kwaad op hem.

volgende dag

Jade.

Ik liep de school in. Ik was gespannen. Ugh, Ik liep richting mijn kluisje en gooide mijn jas erin. Toen ik mijn kluisje sloot stond Cat voor me. 'Hey Jade! Hoe gaat het?' vroeg ze vrolijk. Langzaam haalde ik mijn schouders op. 'Wel oké.' zei ik en ze knikte. 'En met jou en Beck?' vroeg ze een beetje aarzelend, alsof ze bang was dat ik boos zou worden. 'Ehm.. We hebben..gepraat. Hij geeft me nog een kans.' zei ik met een kleine glimlach. 'Yay! Ik wist het wel.' zei ze en gaf me een knuffel. 'Cat - laat los.' zei ik geïrriteerd en ze liet me los en giechelde even kort.

Beck.

Ik liep de school binnen, met een beker koffie in mijn handen. Ik had slecht geslapen vannacht, dus koffie kon geen kwaad. Ik zag Jade en Cat bij haar kluisje staan. Ik besloot om eerst maar eventjes naar mijn eigen kluisje te gaan. Ik stopte mijn boeken en jas erin en zuchtte toen diep. "Hey Beck, alles goed?" hoorde ik André zeggen die opeens naast me stond. Ik keek hem aan en knikte. "Ja, het gaat wel" zei ik. "Wat was er nou gister met die jongen?" vroeg Andr;e aan me. Ik slikte eventjes. "Dat leg ik nog wel een keer uit oke?" zei ik rustig. Hij knikte. "Ja is goed. Praat maar met me als je er klaar voor bent" zei hij. Hij was een goede vriend. Ik knikte en liet een kleine glimlach zien. "Zulle we naar Jade en Cat gaan?" vroeg hij aan me. Ik knikte en samen liepen we naar de meiden toe.

Jade.

'Heb je nog met die jongen gesproken?' vroeg Cat toen en ik schudde mijn hoofd. 'Nee, en ik wil dat ook niet, hij is raar en best wel creepy. En straks denkt Beck dat ik iets met hem wil.' zei ik en stopte met praten toen Beck en Andre aangelopen kwamen. 'Hee.' zei ik tegen Beck en glimlachte klein. Ik ging deze tweede kans niet verpesten, dat wist ik wel.

Beck.

Ik keek Jade aan en probeerde klein te grijnzen. "Hee, alles goed?" vroeg ik rustig aan haar. Ik haalde een hand door mijn haar en stopte mijn handen daarna in mijn broekzakken. Cat en Andre begonnen samen een gesprek en lieten ons rustig praten.

Jade.

Ik knikte naar hem. 'Ja, prima.' zei ik tegen hem en glimlachte. 'Met jou?' vroeg ik. Het was een beetje awkward, Vooral te korte stiltes tussendoor die vroeger totaal niet ongemakkelijk waren. Wauw, dit klinkt deprimerend.