orpg beck & jade

Jade.

Ik glimlachte klein. "En hey, er is een goed ding hier uit gekomen." Zei ik tegen hem. "Wij" zei ik toen en keek hem weer aan. Ik wist alleen nog niet hoe ik dit tegen mijn ouders moest vertellen, of de groep. Ik vroeg me af hoe Tori ging reageren, die al sinds dag 1 in Beck's broek probeert te kruipen. Ik zuchtte.

Beck.

Ik liet een kleine glimlach zien. "Ik vind het wel een beetje een legubere manier van een relatie krijgen" zei ik. Ik kneep zacht in haar hand. "Eerst moet je worden neergeschoten en bijna dood zijn gegaan, tot ik mezelf eens begrijp" zei ik zacht.

Jade.

Ik grijnsde even en wou wat zeggen, maar er werd op de deur geklopt. Tori, Cat en André kwamen binnengelopen. Natuurlijk. "Jadey!" riep Cat en kwam direct naar me toe om me een knuffel te geven. "Au- Cat. Rustig" zei ik tegen haar. Waarom moest ze nou altijd zo doen?

Beck.

Ik keek op naar Tori, Cat en André die de kamer van Jade in liepen. Automatisch liet ik Jade's hand los. Cat was te enthousiast dat Jade pijn had. Cat liet meteen los. "Oh sorry Jadey" zei ze snel. Tori en André zeiden ook gedag. "Hoe voel je je Jade?" Vroeg Tori aan haar.

Jade.

Ik keek even naar Tori. "Ik ben neergeschoten, hoe denk je dat ik me voel." Zei ik geirriteerd. Tori was meteen stil. Cat kwam nu heel voorzichtig op het bed zitten. "Weet je al wie het gedaan heeft?" Vroeg Andre en ik schudde mijn hoofd. Ik ging niet vertellen dat het waarschijnlijk een van Tony's vrienden was. Pff.

Beck.

Ik keek naar Jade en zag dat ze geïrriteerd was. Was het beter ok hun allemaal weg te sturen dan? Maar misschien vond ze het ook wel een fijne afleiding. André keek mij aan. "Jij was er toch bij? Heb je niks gezien?" Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. "Nee, het ging veel te snel" zei ik rustig. Ik haalde een hand door mijn haar en beet op mijn lip. De rest wist niks over wat er allemaal gebeurd was tussen Jade en Tony.

Jade.

"Hoelang moet je nog hier blijven?" vroeg Cat toen. Ik haalde mijn schouders op. "Paar dagen, denk ik. En thuis moet ik ook rustig aan doen, dus geen school." zei ik. "Dan kom ik elke dag langs!' zei Cat vrolijk en ik grijnsde even. "Doe dat maar." zei ik.

Beck.

Ik grijnsde klein. Cat en Jade's vriendschap snapte ik niet helemaal, maar ze waren we lief voor elkaar. Volgens mij kende ze elkaar al vanaf kleins af aan. "En jij was er bij Beck? Heb jij Jade dan gered?" Vroeg Tori aan mij. Ik keek haar kant op en knikte langzaam. "Ja ik was er bij. Ik heb alleen maar de ambulance gebeld en haar mond dichtgehouden" zei ik rustig.

Jade.

Ik keek even naar Beck en glimlachte klein. "Ze zeiden dat als Beck er niet was geweest, ik het waarschijnlijk niet zou hebben overleefd." zei ik. Hij was er zo bescheiden over, maar het was wel zo. Ik keek weer naar Tori. Ik beet op mijn lip. Tori glimlachte naar Beck. "Heb je goed gedaan, Beck." zei ze.

Beck.

Ik haalde kort mijn schouders op. "Als André er was geweest dan had hij dat ook gedaan, dan had ze het ook overleefd" zei ik droog. Ik keek van Tori terug naar Jade.

Jade.

Ik rolde even met mijn ogen maar ging er maar niet op in. Ik liet het maar gaan. Ik ging met Cat in gesprek over iets heel anders. Ik was in ieder geval blij dat ze allemaal langskwamen.

Beck.

Ik luisterde half mee naar het gesprek. Iets later kwam de verpleegster langs met eten voor Jade. Een boterham, wat salade en een toetje kreeg ze. "Heb je al iets gegeten sinds gister?" Vroeg ik aan Jade.

Jade.

Ik keek even naar de verpleegster die eten kwam binnen en toen naar Beck. "Nee." zei ik droog en keek weer weg. "Mag ik die hebben?" vroeg Cat en wees naar het toetje. Ik knikte. "Sure, Cat." zei ik en keek hoe ze het van het dienblad afpakte. Ik werd al misselijk als ik er naar keek.

Beck.

Ik fronste eventjes. Oke, nu kon ze niet meer lief doen? "Misschien is het verstanding om iets te eten dan" zei ik rustig. "Je hebt het nodig om aan te sterken"' zei ik. Ik keek eventjes naar Cat die blij het toetje zat te eten.

Jade.

"Het gaat prima." zei ik. Ik had nu echt geen zin in mensen die me vertelde wat ik moest doen, ik had al slecht geslapen en dit hielp niet. Ookal bedoelde Beck het vast goed. Ik keek weer weg. Ik wist ook niet wanneer ik de rest moest vertellen over mij en Beck, dat was ookal zoiets.

Beck.

Ik rolde mijn oven. "Dan niet Jade" zei rustig. Ik ging echt geen moeite doen als ze eigenwijs deed. "Ik haal anders wel koffie voor je Jade" zei Tori. Ik keek haar aan. "Ik weet niet zeker of dat mag" zei ik eerlijk.

Jade.

Ik keek even naar Tori. "Dat risico neem ik graag." zei ik en Tori knikte en stond op om koffie te halen. "Ik loop wel mee." zei André, zodat alleen ik, Cat en Beck achterbleven. Ik vond het niet nodig dat Beck nu zo enorm bezorgd deed.

Beck.

Ik wachtte tot André en Tori de kamer uit waren gelopen. Ik keek Jade aan. "Waarom doe je nou zo eigenwijs? Vind je het zo irritant dat ik een beetje bezorgd ben?" Vroeg ik rustig aan haar. Cat was aan het meeluisteren, maar Cat was toch niet zo slim.

Jade.

Ik rolde met mijn ogen. "Beck, doe nou niet alsof je m'n vader bent. Ik heb geen honger, big deal. Ik ga heus niet dood van één kop koffie." zei ik en deed mijn armen over elkaar.

Beck.

Ik zuchtte diep. "Oke Jade" zei ik droog. We waren 1 dag samen en we konden nu al aan elkaar irriteren? "Niet boos doen tegen elkaar" zei Cat. Ik keek Cat aan en zuchtte zacht.

Jade.

Ik reageerde niet meer en wachtte totdat Tori en André terugkwamen met koffie. "Hier." zei Tori en ik pakte het aan. Voorzichtig nam ik een slokje. Eindelijk. "Dankje." zei ik tegen Tori.

Beck.

Ik keek hoe Jade de koffie aannam. Ze moest het zelf weten. Ze was veel bloed verloren, ik had geen idee of cafeïne dan slecht voor je was. Jade deed toch wel wat ze deed. Tori begon weer te praten. "Heb je nou afgelopen nacht geen nachtmerries gehad Jade?" Vroeg ze. Ik beet op mijn lip. Nog steeds zag ik na elke 10 minuten wel het beeld van gister voor me. Eigenlijk elke keer als ik naar Jade keek zag ik snel een flits van Jade die bloedend op de grond lag, de knal en de piepende banden van de auto die wegreed.

Jade.

Ik keek naar Tori en zuchtte. "Tori, ik heb nauwelijks geslapen, nu blij? Kunnen we over wat anders praten?" zei ik. Ik was neergeschoten, wat dacht ze nou zelf? Dat ik dan direct weer heerlijk ga dromen?

Beck.

Ik zuchtte zachtjes. Ik pakte Jade haar hand en knijpende er zacht in, voor ik haar hand weer los niet. "Jade, bespaar je engere en die niet zo boos" zei ik zacht.

Jade.

Ik keek even hoe Beck mijn hand pakte en al snel weer losliet. Ik beet op mijn lip en knikte. Ik zag Tori naar ons kijken. "Vinden jullie het erg om zo al weg te gaan? Ik heb echt barstende hoofdpijn." zei ik toen. Ik wou niet dat ik het alleen maar erger maakte.