orpg beck & jade

Beck.

Ik wachtte geduldig af tot Jade klaar was met douchen. Ze kwam weer wat frisser de kamer binnen gelopen. Ik was blij dat ze mee ging. "Goed dan gaan we" zei ik. Ik liep met Jade naar beneden. Ik deed mijn jas en schoenen aan. Ik pakte mijn auto sleutels en wachtte op Jade.

Jade.

Ik knikte. Ik stapte in de auto en keek naar buiten. Ik hoopte dat het niet al te lang duurde, maar we hadden een hele waslijst met spul dat we nog moesten inslaan. Eenmaal bij het winkelcentrum aangekomen ging ik weer in de rolstoel zitten, ik was blij dat ik niet hoefde te lopen, dan was ik namelijk echt niet meegegaan.

Beck.

Bij de winkels aangekomen hielp ik Jade in de rolstoel. Ik duwde haar weer. We liepen de eerste de beste baby winkel in. Ik stopte bij de meisjes kleren. Veel te veel keus was er.

Jade.

Ik keek even rond. "Waarom is er zoveel roze, my god." zei ik. Ik zag al wat leuke kleding. Ik wou wel dat mijn dochter fatsoenlijke kleding droeg. Ik viste wat leuke rompertjes uit in wat verschillende kleuren, wat broeken en shirtjes, nog meer rompers, en gooide het maar gewoon in het mandje. Ik probeerde verschillende kleuren te doen, want als het aan mij lag droeg ze alleen maar zwart en grijs, maar daar hield ik wel rekening mee. Als het maar niet teveel roze was. Ik moest toegeven dat dit winkelen wel wat had, vooral als je zag hoe klein die kleding was. Like, zo groot zou ze zijn.

Beck.

Ik keek hoe Jade allemaal kleertjes uit zocht. Ik lachte klein. Het zag er lief uit. Ik keek mee toe. Ik wist echt niet was leuk was ofzo. Het maakte me ook niet zo heel veel uit eigenlijk

Jade.

Nadat ik dacht dat ik wel genoeg kleren had gingen we door naar de andere duizend dingen op het lijstje. Flesjes, dekentjes, doekjes, luiers, een babybad, autostoel, babyfoon, kleedjes, speentjes, er leek geen einde aan de lijst te komen. "Waarom hebben baby's ingodsnaam zoveel nodig." zei ik. Maargoed, als we nu alles kochten hoefde we ook de komende tijd in ieder geval niet meer terug.

Beck.

Op een gegeve moment rolde Jade zich zelf vooruit en liep ik met een kar die mega vol zat. "Denk je dat we alles hebben nu?" Vroeg ik terwijl we een beetje richting de kassa liepen.

Jade.

"Ik heb geen idee.. Ik hoop het." zei ik. We hadden echt veel. "Laten we er maar vanuit gaan dan we alles hebben." zei ik en gingen maar naar de kassa. Mama betaalde toch wel. Het was, toen we bij de kassa aankwamen, ook inderdaad aardig prijzig. Pff.

Beck.

Bij de kassen bleek het allemaal kei duur te zijn. Ik probeerde er maar niet op te letten. Ik liep terug naar de auto en stopte alles erin.

Jade.

Ik zuchtte diep toen ik eindelijk weer in de auto zat. Ik was echt kapot van een paar uurtjes weg, maar voor heel even was ik even alle narigheid vergeten en dat was wel fijn. We reden weer naar huis toe en ik keek weer naar buiten.

Beck.

Rustig reed ik terug naar Jade's huis. Ik keek eventjes naar har. "En ging goed toch?" Zei ik. Ik stal mijn hand uit en pakte die van haar voorzichtig vast.

Jade.

Ik keek even naar Beck en naar onze handen. Ik knikte. "Ja, blij dat we dat achter de rug hebben." zei ik zacht tegen hem en gaf een kneepje in zijn hand. Ik wreef met mijn andere hand over mijn buik. Ik was zenuwachtig voor de bevalling, ookal was het nog paar weken verderop.

Beck.

Ik knikte. "Ja precies" zei ik. Ik pakte mijn hand weer terug en legde die op het stuur. Toen we thuis kwamen hielp ik eerst Jade naar binnen. Toen pakte ik alles uit de auto.

Jade.

Thuis trapte ik mijn schoenen weer uit. Ik liep weer naar boven en besloot maar even aardig te doen en Beck te helpen. Misschien voelde ik me dan beter. Ik begon de kleren die hij boven had gezet op te vouwen vanuit de stoel zodat ze direct netjes de kast in konden. Dan deed ik tenminste ook wat.

Beck.

Alle spulletjes stonden boven. Ik keek naar Jade die ook lekker bezig was. Ik grijnsde. Ik tilde haar hoofd op door met mijn vingers haar kin omhoog te drukken. Ik drukte mijn lippen op die van haar. Ik zoende haar kort. Ik keek haar daarna terug aan. Ik was trots op haar dat ze al zo lang uit bed was en toch met me naar de winkel was gegaan.

Jade.

Ik keek even naar Beck die me ineens zachtjes zoende. Ik keek hem daarna aan en glimlachte klein. Dat deden we niet meer zo vaak. Ik keek daarna weer even naar de babykleren. "Ik kan niet geloven dat ik serieus baby kleren aan het opvouwen ben." zei ik toen met een kleine grijns. Het voelde nogsteeds zo raar, terwijl de baby er al bijna was.

Beck.

Ik legde de opgvouwde kleertjes die Jade vouwde in de kast. Ik grijnsde klein. "Wen er maar aan. Dat moet je komende jaren gaan doen" zei ik plagend. Het bleef ook raar. Een baby. Ik wist nog steeds niet of ik er aar voor was.

Jade.

Ik grijnsde even kort naar Beck en vouwde rustig door. Nu kreeg de kamer een beetje inrichting en decoratie, wat al een stuk mooier was. Ik keek weer naar Beck. "Hey Beck?" vroeg ik zacht. "Wat zijn wij nu eigenlijk?" het was een vraag die de laatste tijd steeds vaker door mijn hoofd ging. We hadden het geen naam gegeven, en ik wist niet wat ik ervan moest vinden.

Beck.

Ik keek op toen ze iets zei. Ik slikte eventjes. Gingen we het hier nu over hebben. Ik haalde mijn schouders op. "Dat is een beetje bij jou denk ik. Vertrouw je me?" Vroeg ik zacht.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Ik denk het?" zei ik zacht. Hij was wel sinds dat hij terug was bij me geweest, ook nadat mijn vader was overleden. Hij had me sinds dat geen minuut meer alleen gelaten en dat gaf me wel een veilig gevoel. Hij heeft de babykamer gedaan, hij heeft mij geholpen. "Ja.." zei ik toen. Ik hoopte dat ik later niet weer spijt ging krijgen dat ik hem had vertrouwd.

Beck.

Ik ging voor Jade op mijn knieën zitten en pakte haar handen vast. "Ik wil heel graag samen met je zijn en dat we dat ook zo kunnen noemen. Ik vind wel dat jij alleen moet doen waar je zelf achter sta" zei ik zacht.

Jade.

Ik keek naar Beck. Het was zo lief, hoe hij nu voor me zat. Ik knikte. Stond ik hier achter? Ik denk het wel. Het voelde goed, dus het leek me wel. "Ik wil het nog is proberen." zei ik zacht en kneep even in zijn handen. "Je hebt me zo erg geholpen.. En.. En ik hou nogsteeds zoveel van je." zei ik zacht en glimlachte klein naar hem.

Beck.

Ik grijnsde breed. "En als je over ons of mij twijfelt, of je hebt vragen of er zit iets niet lekker dan moet je het echt tegen me zeggen. Dan komen we samen er aan uit." Zei ik. Ik kneep zacht in haar handen.

Jade.

Ik knikte. "Ja.. Doe ik." zei ik zacht. Ik was blij dat Beck en ik weer samen waren, het voelde toch anders, beter. Ik boog me voorover en drukte zacht een kus op zijn mond en keek hem weer aan. Ik liet een hand los en legde hem op mijn buik. Het duurde niet lang meer, of we waren met z'n drieën. Ik probeerde er niet aan te denken, maar nogsteeds moest ik denken aan mijn vader als ik aan de baby dacht.

Beck.

Ik grijnsde klein. "Ik hou van je" zei ik zacht. Ik keek daarna naar Jade's hand op haar buik. Ik legde die van mij er zacht naast. "Nog eventjes" zei ik zacht.