orpg beck & jade

Beck.

Ik stond gefrustreerd op en begon te ijsberen door de woonkamer heen. "Serieus? Die man is twee dagen vrij en ik kan Jade geen seconde alleen laten. Wij zijn allemaal niet veilig zolang hij vrij is" zei ik kwaad. "Waar is Liz? Was ze bij Jade?" Vroeg Dave plotseling. Ik schudde mijn hoofd. "Nee gelukkig niet. Ze ligt net in bed" zei ik. Ik schopte hard tegen een stoel. "Liz heeft Jade verdomme nodig!" Zei ik. Dave stond op en keek me aan. "We kunnen nu niks doen Beck. We weten niet waar hij of Jade is. Als vrienden van mij hem zien dan lieten ze me het weten. We kunnen alleen de politie bellen nu" zei hij. Ik plofte weer neer op de bank. "Bel ze maar" zei ik. Hij knikte. Hij pakte zijn mobiel en belde de politie op.

TS
Jade

Ik lag op het matras met mijn rug naar hem toe, opgekruld om mijn gezicht en buik te beschermen terwijl hij me met een riem keihard aan het slaan was. Mijn shirt lag kapot getrokken naast me op de grond, en met moeite had ik mijn broek weer aan kunnen krijgen, die gelukkig nog heel was. Ik was in shock, en dat was nog lichtelijk uitgedrukt. Hij had me serieus verkracht. En hoewel ik terugprobeerde te vechten was hij gewoon veelste sterk. Ik had hem alleen een blauw oog kunnen geven door hem keihard in zijn gezicht te trappen, en dat was de reden dat hij me nu sloeg. Nu snapte ik hoe de littekens op Beck's rug kwamen. Elke keer als het ijzer mijn rug raakte, schreeuwde ik het uit van de pijn. Ik was hier nu wat, 2, 3 dagen? Ik had geen flauw idee. Ik verloor langzaam de hoop dat Beck uberhaupt nog kwam. Toen stopte hij eindelijk en verdween hij weer door de deur.

Beck.

Het was 3 dagen nadat Jade niet meer wat thuisgekomen. Het was vreselijk. Ik kon niet slapen en ik lag elke nacht met dikke tranen in dit lege bed. Liz lag naast me. Die had afgelopen dagen alleen maar gehuild. Ze miste haar moeder. De politie was begonnen met het zoeken naar Jade. Ook waren ze op zoek naar mijn vader, omdat we denken dat hij er iets mee heeft te maken. Jade's moeder is ook helemaal overstuurd. Ze sluit zich zelf op haar slaapkamer. Ze schreeuwde gister tegen me dat het mijn schuld was, dat ze nu haar man en haar dochter kwijt is. Dave zocht op straat en reed rond. Hij ging langs bij vrienden die misschien iets wisten. Ik was met meest thuis. Ik moest zorgen voor Liz, niemand anders die het nu kon doen. Ik maakte me zo veel zorgen.

Jade.

Zo langzaam als ik kon ging ik rechtop zitten en zag een bloederige vlek in het matras. Hopelijk ging het niet ontsteken, dan was ik nog verder van huis. Elke beweging deed enorme pijn en ik kon maar niet stoppen met huilen. Ik had niet meer gegeten sinds ik hier was, nadat ik het de eerste keer afsloeg zette hij alleen maar beschimmeld brood voor, wat ik dus echt niet ging eten. Ook bleef het bij dat ene flesje water, waar ik dus enorm zuinig mee was. Mijn lichaam was bedekt met blauwe plekken. Je kon bijna precies zien waar zijn handen overal hadden gezeten. Het touw om mijn polsen begon in mijn huid te snijden. Ik was er bijna zeker van dat ik dit niet eens ging overleven. Ik zou Beck nooit meer zien, ik zou Liz nooit meer zien. Wat zou Beck nu doen? Was de politie al naar me opzoek?

Beck

Jade deed altijd wel melk afkolven, zodat we een voorraad hadden. Nu was er niks meer en was Liz melkpoeder aan het drinken. Ze huilde en mopperde veel. Ze was nu ook weer aan het huilen. Ik legde haar tegen me aan en wreef zacht over haar rug. "Stil maar Lizzie, mama mist jou ook. Het komt wel weer goed" zei ik zachtjes. Ik geloofde er zelf niks van. Als mijn vader Jade had, was ze verre van goed. Hopelijk had hij haar nog niet vermoord ofzo. Mijn gedachtes bedachten de ergste dingen die zouden kunnen gebeuren.

Jade.

Ik probeerde ondanks dat ik geen klok had, bij te houden hoe lang ik hier al was, elke dag opnieuw. Ik sliep niet, of nauwelijks. Ik durfde het gewoon niet en dwong mezelf wakker te blijven. Ik had het opgegeven om nog pogingen doen te ontsnappen. Het lukte niet meer, ik kon nauwelijks staan en heen en weer lopen in de kelder. En het was hier koud, ijskoud. Het enige wat ik droeg was een bh en mijn broek. Er was ook geen deken of iets hier. Inmiddels was hij al zeven keer met een boterham naar beneden gekomen. Dat betekende dat ik hier al 7 dagen zat. Een week lang. Het enige wat hij deed was me pijn doen, of dingen naar me hoofd schreeuwen, en dat ik Beck nooit meer zou zien, en het ergste was dat ik hem begon te geloven. Hij was weer beneden en stond net op van het matras en trok zijn broek weer aan. Ik staarde naar het plafond. Ik had de energie niet eens meer om ook maar een gevecht op te zetten met hem. Hij had nogsteeds een blauw oog en hier en daar was krassen van mijn nagels. "Zo, dat zal je leren me tegen te spreken." zei hij en gaf me nog een harde trap na, voordat hij weer wegliep en me alleen liet. Ik probeerde met mijn vastgebonden handen voorzichtig mijn broek weer aan te trekken en zag toen wat op de grond liggen, bijna verstopt onder het matras. Voorzichtig pakte ik het vast en maakte mijn hart een sprongetje. Een mobiel.

Beck.

Het was een week, nadat Jade was verdwenen. Liz was nog steeds niet te genieten. Ze huilde wel minder. Misschien wende ze er iets aan. Jade's moeder zag ik bijna niet. Dave deed nog steeds zijn best, maar ook hij kon geen goede tips vinden. Ik was een rondje gaan rijden met Liz. Ik durfde niet met haar over staat te lopen. Ik was bang dat iemand op zou duiken en haar mee zou nemen. Liz was nu de enigste die ik had. Ik was hopeloos en was dus gaan rijden. Met het kleine beetje hoop om Jade nog terug te vinden. Thuis legde ik Liz in de woonkamer op een speelmatje. Ik maakte ondertussen in de keuken een flesje voor haar.

Jade.

Mijn handen trilde. Hij had zijn mobiel perongeluk achtergelaten. In de weerspiegeling zag ik hoe erg ik eruit zag. Mijn nek was bedekt met vieze zuigzoenen en ik leek lijkbleek en afgevallen en mijn lichaam was bedekt met blauwe plekken, schrammen en gedroogd bloed. Als er nu maar geen wachtwoord op zat.. Ik drukte hem aan en ik kon wel huilen van geluk toen er geen wachtwoord op zat. Ohmygod. En nu? Ik wist niet eens waar ik zelf was. Fuck, dat kon je toch sturen? Ik was zo erg aan het trillen dat ik nauwelijks Beck's nummer ingetoetst kreeg in de contactenlijst. Ik stuurde de locatie door. Mijn ademhaling versnelde. Holy shit. Als die pa hier achter kwam.. Dan was ik echt dood. Maar ik moest en zou Beck's stem horen, dus ik belde hem.

Beck.

Ik had Liz haar flesje gemaakt toen ik terug liep naar waar Liz lag. Ik stopte toen mijn mobiel trilde in mijn broekzak. Ik zag dat ik een locatie had gekregen via whattsapp. Meteen daarna werd ik gebeld. Het nummer kende ik niet. Ik nam op. "Hallo?" Vroeg ik.

Jade.

Ik hoopte zo erg dat hij gewoon zijn telefoon zou opnemen. En toen hoorde ik zijn stem. "..Beck?" zei ik zacht. Ik was zo opgelucht zijn stem te horen, maar ik wist dat ik op moest schieten, het kon niet lang duren voordat hij zijn mobiel mistte. "Ik - Ik heb niet veel tijd." zei ik. Mijn stem was schor van het schreeuwen en huilen. "Ik weet niet waar ik ben - Ik heb je de locatie gestuurd." zei ik. "..Je - Je vader heeft me." Ik verborg mijn gezicht tegen mijn opgetrokken knieën. "Ik weet niet hoelang ik dit nog volhoud." zei ik zacht. Tranen rolde weer over mijn wangen.

Beck.

Ik hoorde opeens Jade's stem waar ik erg van schrok. Ik luisterde naar wat ze zei. Ik werd meteen zo kwaad toen werd vastgesteld dat mijn vader haar had ontvoerd. Ik slikte de tranen in mijn ogen weg, maar dat lukte niet. "Oke... ik- ik kom eraan... Oke?" Zei ik. Mijn handen trilde. "Hou vol alsjeblieft" smeekte ik haar. Ik pakte ondertussen Liz op en liep naar boven toe. "Ik hou van je" zei ik zacht. Ik hing daarna meteen op. Ik liep de kamer in van Jade's moeder. Ik gaf liz aan haar. "Ik weet waar ze is. Blijf hier en let op Liz" zei ik. Ik rende snel naar beneden. Ik liep naar mijn auto en ondertussen keek ik naar de locatie waar ze was. Ik belde Dave op. "Beck?" Vroeg hij. "Ik weet waar Jade is. Ik stuur je de locatie. Ze belde net. Pa heeft haar inderdaad" zei ik. Ik stapte in en begon te rijden. "Oke, ik kom erheen" zei hij. Ik stuurde hem tijdens het rijden de locatie toe. Hopelijk ging alles goed komen nu.

Jade.

Ik trilde enorm en legde de mobiel naast me neer. Hij kwam eraan.. Beck kwam eraan. Ik moest gewoon nog even volhouden. Een paar seconde later kwam zijn vader weer door de deur gestormd en zag natuurlijk direct de mobiel liggen. Hij rende naar me toe en greep de mobiel, en zag natuurlijk direct dat ik Beck had gebeld en de locatie had gestuurd. "Jij..." zei hij. Ik kon zien dat hij ook stress had. "Wat heb je nou gedaan? Fucking dom kutwijf!" Riep hij en gooide me tegen de muur op en begon me te slaan en schoppen. De wonden op mijn rug sprongen weer open en ik probeerde mijn gezicht te beschermen en hij trapte op mijn ribben met alle kracht die hij had. Tranen rolde over mijn wangen terwijl ik het weer uitschreeuwde van de pijn. Ik bidde dat Beck opschoot, want ik was zo bang dat hij me anders doodschopte.

Beck.

Ik begon snel te rijden naar het adres wat Jade gestuurd had. Ik hoopte zo erg dat ze nog even veilig was. Hoe zou ze eraan toe zijn? Wat had hij allemaal gedaan? Er ging zo veel adrenaline door me heen op dit moment. Ik parkeerde mijn auto voor het huis. Dave kwam ook toevallig snel aanrijden. Hij knikte naar me. Samen stonden we voor de voordeur. Ik belde hard aan. Ik keek Dave aan. "Moeten we de politie al bellen?" Vroeg ik. Hij knikte. "Eerst halen we Jade weg, dat is het belangerijkste" zei hij. Ik knikte.

Jade.

Hij stopte en trok aan mijn haren. "Wat heeft Beck gezegd?" Riep hij. "Hij nam niet op, ik zweer het!" Zei ik en hij trok nog is zodat ik rechtop zat. "Lieg niet. Ik zie toch dat je gebeld hebt met hem, bitch!" Riep hij. Toen ging de deurbel. "Fuck!" Riep hij en ik probeerde toen hij was afgeleid los te komen en weg te rennen. Opnieuw was ik niet snel genoeg en trok hij me weer van de trap af. "Fucking kutwijf, je blijft hier." Zei hij en sleurde me aan mijn haar terug. Ik begon keihard Beck's naam te schreeuwen. Als hij dit maar hoorde.

Beck.

Even later werd de deur open gegooid door onze vader. Zijn gezicht had blauwe plekken en krassen. Alsof hij gevochten had. Hij zette een flauwe glimlach op. "Ah, familie reünie. Wat gezellig" zei hij sarcastisch. Ik hoorde ver op de achtergrond geschreeuw. Dit moest Jade zijn, toch? Ik stormde het huis binnen. Ik duwde mijn vader aan de kant tegen de muur. Dave liep naar binnen. Pa probeerde mij vast te grijpen. "Jij bent echt een klootzak" riep ik kwaad in zijn gezicht. "Jij bent helemaal gek. Gek in je hoofd" Ik was zo kwaad. Dave was Jade gaan zoeken. Ze was hier. Hij had haar gewoon , 1 week lang verborgen gehouden. Ik begon hem hard in zijn gezicht te slaan. Ik zag alleen maar rood voor mijn ogen. Woedend.

Jade.

Hij ging naar boven en niet veel later hoorde ik Beck schreeuwen. Hij was hier. Hij was echt hier. "Jade?" hoorde ik een bekende stem roepen. "Hier!" riep ik terug. Dave kwam de trap afgelopen. "Ohmygod, Jade." zei hij en rende naar me toe en knielde bij me neer. "Fuck." zei hij. Je kon aan zijn gezicht zien dat hij echt zich dood was geschrokken. Hij pakte zijn zakmes uit zijn zak en sneed voorzichtig het touw om mijn polsen los. "Je bent oke.. Je bent veilig." zei hij zacht en sussend. "Kun je lopen?" vroeg hij zacht en stond op. "Als je me helpt." zei ik zacht. Al een week lang had ik nauwelijks gelopen en mijn hele lichaam deed enorme pijn. Hij knikte. Voorzichtig stond ik ook en sloeg hij een arm om me heen, waardoor ik op mijn lip beet op het niet uit te schreeuwen van de pijn. "Je krijgt zo wel mijn vest." zei hij zacht en ik knikte. Ik had het ook zo verdomde koud in mijn bh. Voorzichtig liepen we de trap op, ik hoorde Beck en zijn vader keiharde ruzie maken. Ik kon maar niet geloven dat ik echt vrij was. Toen we eindelijk boven waren en ik kon zien waar we nu waren, zag ik Beck en zijn vader vechten.

Beck.

Soms kreeg ik een klap van hem, maar het deed me niks. Zijn gezicht zat nu onder het bloed. Mijn knokkels zaten onder het bloed van zijn gezicht. Ik keek op zij toen ik Jade en Dave in mijn ooghoek zag. Ze zag er vreselijk slecht uit. Onder het bloed, blauwe plekken. Ik zag zelf een paar wonden van waar hij met een riem had geslagen. Ik werd zo ongelofelijk kwaad. Hoe kon hij? Zij had nu moeten mee maken wat hij bij mij en Dave had gedaan. Zoveel haat en woede ging er door me heen. Ik vocht tegen mijn vader. Ik had hem op de grond geslagen. Ik hing boven hem en sloeg hem door en door. Het maakte me niks uit. Hij verdiende dit.

Jade.

Beck sloeg nog steeds in op zijn vader. Ik durfde niet te kijken. Ik was doodsbang. Het ging maar door. Uiteindelijk greep Dave in en trok Beck van hem af. Ik keek terug, Beck's vader lag roerloos op de grond. Ohmygod. Was hij dood? Had Beck hem doodgeslagen? Dave duwde Beck voorzichtig wat naar achter. "Het is over, Beck." zei hij zacht. "Ik bel de politie wel." zei hij zacht. Hij pakte zijn mobiel en belde op. "Beck." zei ik zacht. Ik keek hem aan met betraande ogen. Ik was zo bang dat ik hem nooit meer weer zou zien.

Beck.

Dave haalde me van Pa af. Tranen gleden over mijn wangen. Ik voelde zo veel emoties door elkaar heen. Ik weet niet meer wat ik voelde. Ik keek naar mijn vader die op de grond lag. Was hij dood? Ik wist het niet. Het maakte me ook niks uit. Ik draaide me om naar Jade die me naam zacht zei. Ik schrok weer toen ik naar haar keek. We hadden Jade gevonden, maar dit was Jade niet meer. Ik liep naar haar toe. Ik sloeg mijn armen voorzichtig om haar heen en drukte haar tegen mijn borst aan. "Jade" zei ik zacht. Ik was zo opgelucht dat ze hier was, levend.

Jade.

Ik klampte me bijna aan hem vast. Ik was weer bij hem, nu kwam alles weer goed. Ik had Beck zo enorm gemist. Tranen rolde nu over mijn wangen. "De politie komt eraan.. En ambulances." zei Dave zacht. Ik was zo enorm aan het trillen. "Ik was bang dat ik je nooit meer zou zien." zei ik zacht terwijl ik mijn hoofd tegen zijn borst aanhield. Ik kon het zelf nog nauwelijks bevatten dat ik het overleefd had.

Beck.

Hopelijk zou de ambulance snel komen. Ik voelde Jade tegen me aan trillen. "Ik dacht het zelfde Jade. Je bent hier nu. Het is nu voorbij" zei ik tegen haar. Ik keek over Jade's schouder naar haar ik. Allemaal sneden zaten er. Ik voelde me zo slecht, dat zij dit had moeten door staan. "Het spijt me zo erg Jade" zei ik zacht.

Jade.

"Het is niet jou schuld." zei ik en keek even naar zijn vader die nog op de grond lag. Hij was dood, ik wist het bijna zeker. "Hij wou me vermoorden." zei ik zacht. Ik had Beck's shirt zo stevig vast dat mijn knokkels wit wegtrokken. Dave trok zijn vest uit en legde deze voorzichtig over mijn schouders. Ik was zo in shock door alles.

Beck.

Ik keek hoe Dave Jade haar rug deed verbergen. Ik knikte. Ik was Dave dankbaar, voor hoe hij me altijd hielp als het nodig was. Hij gaf om Jade en dat vond ik goed van hem. "Hij gaat je niet meer vermoorden. Hij gaat je niks meer doen" zei ik zacht. Ik liet mijn hand over haar hoofd en haar glijden. Ik drukte een kus op haar voorhoofd. "Je bent zo sterk geweest, echt Jade" zei ik. Ieder ander zwak meisje was allang dood gegaan, Jade niet.

Jade.

Ik knikte. Ik hoorde de sirenes voor de deur en binnen no time stond de politie en ambulancemedewerkers binnen. Ze focusde zich eerst op Beck's vader, en eigenlijk werd al gauw duidelijk dat hij echt dood was, maar ze moesten hem wel mee nemen naar het ziekenhuis. Ze deden maar. Daarna kwam er een vrouwelijke ambulancemedewerker naar mij toe. "Dag, Jade. We gaan eerst even naar je kijken, voordat de politie met je gaat praten. Is dat goed?" vroeg ze. Ik knikte. Ik had waarschijnlijk toch weinig keus. "Kan - Kan hij erbij blijven?" vroeg ik en keek naar Beck. Ze knikte. "Tuurlijk, wat jij prettig vind." zei ze. We gingen naar de ambulance waar ik mocht gaan zitten. "Ik weet dat het naar is, maar we moeten ook foto's maken van je verwondingen als bewijsmateriaal." zei ze. Opnieuw knikte ik. Echt, ze deden maar. Ik was allang blij dat ik nu even buiten was, en frisse lucht kon inademen. Alles was beter dan die muffe kelder.

Beck.

De mensen stelde vast dat mijn vader was overleden. Ik heb dus vermoord. Ik wist niet wat ik moest voelen. Hoe zou ik me moeten voelen? Het was mijn vader niet en we waren beter af zonder hem, maar het was wel mijn eigen bloed. Fuck. Ik liep met Jade mee. Ik kon nu goed zien wat hij allemaal gedaan had. Het maakte me kots misselijk. Ik hield haar hand vast ondertussen. Ik keek om me heen. Mijn vader werd in een ambulance gelegd. Dave was ondertussen aan het praten met de politie. Ook was de politie door het huis aan het zoeken naar verdachte dingen.