orpg beck & jade

Beck.

Ik keek naar Jade. Het maakte me niet zo veel uit hoe haar buik er straks uit zag. Ik keek naar Liz. Die blauwe ogen van haar, jeetje.

Jade.

We kletste nog een tijdje verder totdat uiteindelijk ze naar huis gingen. "We komen snel weer langs!" zei Tori en Cat knikte. "Jaa!" zei ze vrolijk. Ik grijnsde. "Is goed." zei ik. Cat gaf me nog een knuffel voor ze weggingen. Ik keek naar Beck en glimlachte klein.

Beck.

Ik zuchtte zachtjes toen ze weer weg waren. Ik keek naar Liz. Ik was zo benieuwd hoe ze zou worden. Ik keek naar Jade. "Zou je vandaag al naar huis mogen denk je? Je hebt toch niet veel pijn ofzo?" Vroeg ik. Het zou fijn zijn als we naar huis konden.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee.. Ik hoop het." zei ik zacht. "Ik heb niet echt pijn, maar alles voelt raar. Nog niet echt realistisch, denk ik." zei ik tegen hem en glimlachte klein.

Beck.

Ik knikte. Ik keek naar Jade's lichaam. "Is niet gek ook. Je bent opeens veel gewicht kwijt en een baby die niet meer in je buik zit" zei ik.

Jade.

We waren nu al enkele dagen thuis met Liz, en het verbaasde me hoe goed ik er mee omging. Het leek allemaal van nature te gaan, volgens mijn moeder was het moederinstinct. Vooral omdat ik vroeger een hekel had aan baby's en kinderen. Liz was echt een geweldige baby, ookal kostte het ons wel veel slaap. Vaak werd ze midden in de nacht zo een paar keer wakker, dan had ze weer een vieze luier, of was het tijd om te eten. Beck sliep eigenlijk zoveel mogelijk hier, maar was ook vaak weg savonds. Ik had eindelijk een rustig momentje en zat met Liz op de bank toen ze eindelijk opgehouden was met huilen. Ze was zo klein en lief. Het was vooral ik die met Liz bezig was, inplaats van Beck.

Beck.

Het was twee uur s nachts. Ik was met Dave maar de kroeg gegaan. Eigenlijk deden er dat veel de laatste dagen. Ik werd thuis bij Jade soms een beetje te onrustig. Ik moest zo wennen aan het hele gebeuren. Jade deed het echt super. Ze was zo'n goede moeder voor Liz. Ik was echt trots op hoe ze het deed. Ik wist er allemaal niks van. Ik voelde me eigenlijk een beetje waardeloos. Jade kon alles goed en deed daarom ook alles. Zij was gewoon handig. Liz? Die was lief. Ze was mooi en ik hield van haar. Ik stapte uit mijn auto die ik parkeerde op de oprit. Ik had gedronken, zo werd ik tenminste wat rustig en kon ik zo meteen in een keer slapen. Ik was niet stom dronken. Ik kon mezelf makkelijk naar huis rijden. Ik liep het huis binnen. Ik deed mijn jas en schoenen uit. Ik liep de woonkamer in en zag daar Jade op de bank zitten met Liz. "Hee" zei ik rustig. "Werd ze weer wakker?" Vroeg ik ik liep naar de bank.

Jade

Ik keek op toen Beck binnenkwam en wierp even een oog op de klok. Ik knikte. "Uhu." Zei ik. Dit was al paar dagen zo. Hij kwam snachts thuis, meestal als ik al sliep. "Waar was je?" Vroeg ik rustig. Het irriteerde me dat hij telkens zo laat thuis kwam terwijl ik eigenlijk de deur niet uitkwam omdat Liz echt een handvol is.

Beck.

Ik keek kort naar Jade. "Gewoon, eventjes weg met Dave" zei ik kort. Ik boog over de bank en wreef zacht over Liz haar hoofdje. Ik liep daarna naar de keuken om een glas water te pakken. Ik nam een paar slokken en liep terug.

Jade.

Ik slikte. Ik vond het helemaal niet leuk dat Beck steeds weer weg was. Ik ging toch ook niet elke dag uit? "Alweer?" Vroeg ik. "Blijf je ook nog is een dag gwwoon thuis?" Ik beet op mijn lip. We moesten denk ik allebei nog enorm wennen aan dit hele gedoe.

Beck.

Ik keek naar Jade. Was ze nu boos op me? Ik wist het niet goed. Ik haalde mijn schouders op. "Oke, als je dat wilt" zei ik rustig. Ik nam nog een paar slokken en zette mijn glas leeg op de tafel.

Jade.

Ik haalde mijn schouders op. "Zou het wel waarderen." Zei ik rustig. "Ik vind dat je eigenlijk vrij weinig doet vergeleken met mij.." zei ik en keek weer naar Liz. Ik wou niet boos doen, maar ik wou wel dat we samenwerkte.

Beck.

Ik ging op de stoel zitten en zuchtte zachtjes. Jade vond dus ook dat ik waardeloos was. "Jij weet gewoon hoe alles moet en het gaat je goed af" zei ik. Ik was moe en ik wilde eigenlijk gewoon mijn bed in.

Jade.

"Omdat jij het maar niet probeert. Het is telkens dat je het ontwijkt." zei ik. Ik kon niet geloven dat we deze conversatie echt hadden midden in de nacht. "Ik trek dit niet als ik dit de hele tijd maar alleen moet doen, Beck." zei ik. "Ik dacht dat we dit samen gingen doen." zei ik. Het was nu meer ik doe het, Beck kijkt vanaf een afstandje mee.

Beck.

Ik keek haar aan. Wat wilde ze nou horen? Wat moest ik zeggen. Ik friemelde aan mijn vingers. "Maar jij doet ook alles. Jij doet alles zo maar van zelf. Ik heb geen idee wat ik moet doen en wat een baby nodig heeft. Dat snap je toch wel?" Vroeg ik. Ik klonk gefrustreerd, maar dat was ik meer met mezelf eigenlijk.

Jade.

Ik stond op en legde Liz even in het wiegje die in de woonkamer stond, zodat ik mijn armen weer vrij had. "Ik ben ook maar wat aan het doen, Beck. Ik heb toch ook geen flauw idee wat ik ingodsnaam aan het doen ben? Maar als ik niks doe, gebeurd er niks. Ik heb het gevoel dat ondanks dat je hier bent, ik er nog steeds alleen voor sta. Je bent bijna elke nacht gewoon weg om vervolgens weer de halve dag erop te slapen." zei ik tegen hem en sloeg mijn armen over elkaar heen.

Beck.

Ik beet op mijn lip. Op sommige momenten had ik het gevoel of Jade mij helemaal niet snapte. Ik keek hoe Liz nu in haar wiegje lag. "Het spijt me Oke? Sorry dat ik waardeloos ben. Ik heb je vaker gezegd dat je mij niet als vriend moest kiezen" zei ik droog. Ik had echt geen zin in dit gezeik nu. Ik wilde helemaal niet praten.

Jade.

Ik schudde mijn hoofd toen hij dat zei. Dacht hij echt zo? "Beck, je bent niet waardeloos." zei ik tegen hem en keek hem weer aan. God, soms vergat ik dat hij zoveel had meegemaakt en waarschijnlijk hoe gevoelig dat lag bij hem. Hij trok zichzelf altijd zo naar beneden. "En ik hou van je. Het enige wat ik wil is dat je hier bent. Niet alleen voor mij, maar ook voor haar. Ze heeft je ook nodig." zei ik. Ik beet op mijn lip en pakte zijn hand vast. "Ik wil niet dat je jezelf waardeloos noemt." zei ik zacht.

Beck.

Ik keek op naar Jade's blauwe ogen. Ik probeerde de brok in mijn keel weg te slikken. "Het is toch zo? Ik doe inderdaad geen fuck. Ik kan dit ook helemaal niet. Ik hou van jou en van haar, maar het is fucking moeilijk" zei ik. Ik keek even naar onze handen en zuchtte zachtjes. "Sorry" zei ik zacht.

Jade.

Ik beet op mijn lip. "Je moet het leren. En ik wil je helpen, echt. Maar je moet het zelf ook willen." zei ik. "Want ik wil niet elke ochtend wakker worden met de angst dat jij weer weg bent en niet meer terugkomt." zei ik zacht tegen hem en keek even weg. Dat was wel echt waar ik bang voor was. Waarom was alles altijd zo ingewikkeld tussen ons?

Beck.

God, daar voelde ik me ook nog steeds zo schuldig over. Ik kneep zacht in haar hand. "Ik doe dan misschien niks, maar ik ga jullie niet alleen laten" zei ik zacht. Ik keek haar weer aan. Ik zuchtte diep. Waarom moest ik altijd zo zijn? Ik gaf mijn vader gewoon de schuld. "Ik wil je niet teleurstellen als ik alles fout doe. Ik wil het goed doen, maar ja..." zei ik.

Jade.

"Beck, je kunt me echt niet teleurstellen. Je kunt niet alles goed doen. Dat doe ik toch ook niet? Maar ik wil gewoon dat je het probeert en dat we afspraken maken over alles." zei ik. "En als iets niet lukt, vraag het me dan gewoon, of mijn moeder of weet ik veel." zei ik tegen hem en kneep zacht in zijn hand.

Beck.

Ik knikte maar gewoon. Ik zal haar wel beter gaan helpen. Ik had zo het gevoel alsof ik het allemaal al moest kunnen. Ik staarde naar onze handen. "Maar elke nacht dronken gaan slapen is zo makkelijk. Hoef je nergens aan te denken" zei ik. Ik snapte ook wel dat dat niet de bedoeling was. Ik merkte nu pas dat ik eigenlijk deed wat mijn vader deed. Veel drinken en niks doen. Ik haatte mijn vader. Ik staarde naar mijn arm. Littekens van sigaretten die hij wel eens uitmaakte op mijn arm als hij vond dat ik iets niet goed deed. Klootzak.

Jade.

Ik knikte. Ik snapte hem heus wel. Hopelijk snapte hij mij ook. Ik bestudeerde hem even nu we zo zaten en zag dat hij wat afwezig naar zijn arm keek. Ik slikte. Ik kon zo al weten waar hij aan dacht. "Het komt wel goed met ons drie." zei ik. Nouja, dat hoopte ik. Maar vast wel. Ik zuchtte zacht.

Beck.

Ik knikte. Ik kon eigenlijk nog steeds niet geloven dat ze me echt leuk vond en ze nog steeds een relatie met me wilde. "Dankje"
Zei ik zacht. "Voor het volhouden om met mij te zijn" zei ik. Ik liet een kleine schuine glimlach zien. Ik drukte snel een kus op haar wang. Ik hield echt heel veel van Jade en ik zou ook niet weten wat ik zou moeten als ze het met me zou uitmaken.